بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

«بنابراین کاری را کرد که اگر نمی‌ترسید، می‌کرد. او در مسیری جدید به راه افتاد.» ترسیدن اشکالی ندارد، اما بنا نیست ترستان به شما فرمان بدهد.

«بدون گذر از آسیب‌پذیری، نمی‌توان به شهامت رسید. ختم کلام!»

چگونه می‌توانید بفهمید که کمال‌طلبید یا فقط برای برتری تلاش می‌کنید؟ فرض کنید برای اولین ماراتن خود تمرین می‌کنید. آیا به خود می‌گویید: «من برای ماراتن تمرین می‌کنم، پس فعلاً از ریاست کمیتهٔ مالی کناره‌گیری می‌کنم؟» یا می‌گویید: «من برای ماراتن تمرین می‌کنم، پس باید یکشنبه صبح خیلی زود بیدار شم تا قبل از جلسهٔ دوشنبه اون گزارش مالی رو آماده کنم؟» واکنش اول انعطاف‌پذیری را نشان می‌دهد، چیزی به وظایف خود اضافه و چیز دیگری را حذف کرده‌اید تا سرتان بیش‌ازحد شلوغ نشود. همچنین نشان‌دهندهٔ تلاش برای برتری در محدوده‌ای واقع‌بینانه است. امیدوارم متوجه انعطاف‌ناپذیری واکنش دوم باشید و اینکه چگونه بر کمال‌طلبی و شرم استوار است. گرملین درونتان زمزمه می‌کند: «نمی‌شه از زیر بار مسئولیت شونه خالی کنی، این خودخواهانه‌س.»

کسی شک نمی‌کند که یک جای کار ایراد دارد. بااین‌حال شما آدمی هستید که ممکن است خودش را بکشد و هیچ‌کس علت آن را نداند.

درد و رنج زیادی را پنهان می‌کرد و در پس آن‌همه لبخند، احساس یأس و درماندگی داشت.

«بدون گذر از آسیب‌پذیری، نمی‌توان به شهامت رسید. ختم کلام!»

وقتی بین خدمت به دیگران و جبران خدمت از جانب آن‌ها تعادل وجود ندارد، وقتی شرم بر احساس ارزشمندی چیره می‌شود، وقتی آسیب‌پذیری عیب تلقی می‌شود، آنگاه افسردگی کاملاً نهفته رخ می‌نمایاند.

وقتی به توانایی و عادتتان در پنهان‌کردن خود واقعی‌تان اقرار کنید و وقتی آرام‌آرام طعم آزادی را بچشید و تمامی وجود خود را ارج نهید، تغییرات اساسی گریزناپذیر خواهد بود. ظرفیت کامل عاطفی و ذهنی شما شاید برای نخستین بار در زندگی‌تان آشکار شود. می‌توانید انتخاب کنید که چگونه و چه زمانی این تغییرات را به کسانی بگویید که به آن‌ها اعتماد دارید. به نظر من، بهتر است دست‌کم یک نفر را بیابید که سفرتان را با او در میان بگذارید.

بپذیرد که ممکن است عصبانی یا خسته شود و شرم سنگینی را که بر سراسر زندگی‌اش سایه افکنده بود بشناسد. حدود یک سال بعد، احساس کرد که دیگر به دوره‌های آموزشی نیاز ندارد. از زنده‌بودنش خرسند بود. لبخندهایش واقعی و شادی‌اش مسری شده بود.

می‌دانست باید روی پای خودش بایستد و کاری را انجام دهد که دوست دارد. ارزش ناتالی دیگر به انجام وظایف یا برآوردن انتظارات دیگران نبود؛ ارزش وجودی‌اش از دل کسی که می‌خواست باشد و چیزی که برایش اهمیت داشت سر برمی‌آورد. آموخت که چگونه کمال‌طلبی‌اش را کنار بگذارد.

راه‌حلش برای مشکلات زندگی، یعنی پنهان‌کردن بخش بزرگی از خود واقعی‌اش، مشکل او بود.

هیچ‌گاه دربارهٔ فکرکردن به خودکشی حرفی نزده بود. فقط احساس می‌کرد در باتلاق روزمرگی‌های تمام‌نشدنی خانه دست‌وپا می‌زند، به‌ویژه از وقتی که مسافرت‌های ریک زیاد شده بود. بیشتر نگران و عصبی به نظر می‌رسید تا افسرده.

کمال‌طلبی به‌گونه‌ای درون را زهرآگین می‌سازد که توانایی لذت‌بردن از موفقیت‌های واقعی را از افرادی که سزاوار آن‌اند می‌گیرد، زیرا کمال به‌ندرت در دنیای واقعی وجود دارد؛ اگر اصلاً وجود داشته باشد.

این خودنگری را این‌گونه آغاز کنید: در مکانی ساکت و آرام، دفتر یادداشت‌های روزانهٔ خود را باز کنید و چند نفس عمیق بکشید. از خود بپرسید برای درمان افسردگی کاملاً نهفته چه چیزی را باید هر روز به خودم یادآوری کنم؟ با کلمات بازی کنید و مانترایی بسازید. مانترا ذکر یا یادآوری ذهنی است، برای هدف یا تجربهٔ مثبتی که می‌خواهید داشته باشید. می‌توانید چنین مانترایی بسازید: «هرقدر طول بکشد، ارزشش را دارد» یا «من از کشف آنچه می‌نویسم لذت می‌برم.»

راه‌حلش برای مشکلات زندگی، یعنی پنهان‌کردن بخش بزرگی از خود واقعی‌اش، مشکل او بود.

محرک نشان می‌دهد که قدرت کنونی چیزی به علت ارتباطش با گذشته است.

تشخیص ابتلای فرد به اختلال شخصیت مرزی ممکن است دشوار باشد، زیرا این افراد می‌توانند در روابط غیرصمیمی عادی به نظر برسند، «شخصیت‌های خارجی یا عمومی متفاوتی دارند» و «در محیط‌های ساختارمند و در نقش‌های خاص به‌خوبی عمل می‌کنند»

پیامد ناخوشایند دیگر ممکن است احساس خشم یا ناامیدی باشد از اینکه دیگران کارها را مثل شما انجام ندهند یا شاید در نقش جدید تماشاگر احساس ناامنی کنید. آیا اصلاً از همان ابتدا به رهبری شما نیاز بود؟ از شما بابت کارهایتان قدردانی شد؟

ذهن‌آگاهی حضورداشتن در زمان حال است. فرد ذهن‌آگاه بر آنچه در حال وقوع است تمرکز می‌کند، نه بر آنچه اتفاق افتاده یا قرار است اتفاق بیفتد، همین لحظهٔ اکنون.

حملات هیستری بنیتا در خانه دربردارندهٔ نکات بسیاری است: واکنشی به ترومای گذشته که به‌واسطهٔ فشار مراقبتِ دست‌تنها از فرزندانش یا نوسان‌های احساسی فعال شده بود. بااین‌حال نیازش به این باور که از پس همهٔ مشکلاتش برمی‌آید زندگی‌اش را کاملاً زیرورو کرده بود.