بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

نمی‌گذارید دیگران قلب و ذهنتان را بخوانند. شناخت دیگران از شما بسیار سطحی است و تقریباً همه را از خود دور نگه می‌دارید. ممکن است دوستانتان متوجه این موضوع بشوند یا نشوند. یا شاید دوستانی دارید که دریافت‌کننده‌های خوبی هستند (وقتی به آن‌ها توجه کنید، واکنش مثبتی نشان می‌دهند)، اما بخشنده‌های خیلی خوبی نیستند (توجهتان را متقابلاً جبران نمی‌کنند). دیگران را از خودتان دور نگه می‌دارید تا چیز زیادی دربارهٔ مسائل خصوصی‌تان نفهمند. با این کار از درد دوری می‌کنید. به‌هرحال اگر آغوشی گرم و امن به رویتان گشوده شود یا کسی متوجه تیرگی زیر چشمانتان شود، شاید نقابی که با آن ظاهرتان را حفظ می‌کنید شکسته شود.

خودنگری ۴: «من باور دارم که نگرانی...» یک بار دیگر، در خلوت خود، در دفتر یادداشتتان بنویسید: «من باور دارم که نگرانی........» جای خالی را پر کنید. روراست باشید. هر عبارت منطقی یا غیرمنطقی‌ای را که به ذهنتان می‌رسد یادداشت کنید. بنویسید که فکر می‌کنید نگرانی چه کارکردی دارد. مثلاً «من باور دارم که نگرانی بخشی از مسئولیت‌پذیری است، پدرم همیشه نگران بود.» یا «من باور دارم که اگر نگران آینده باشم، بهتر می‌توانم از فرزندانم محافظت کنم.» ببینید دربارهٔ نگرانی چند جمله می‌توانید بنویسید

همیشه نگرانید و باید خودتان و محیط اطرافتان را کنترل کنید. منطقی است که شما فقط می‌توانید در قبال آنچه بر آن کنترل دارید احساس مسئولیت کنید، اما نمی‌توانید مطمئن باشید که دیگران در انجام کارها به‌اندازهٔ شما دقت کنند. نگرانید کارها به‌خوبی پیش نرود. بنابراین کنترل کارها را خودتان به دست می‌گیرید تا از این نگرانی خلاص شوید. اینجاست که در تله می‌افتید. مسئولیت مراقبت از والدین سالخورده‌تان را بر عهده می‌گیرید تا نگران نباشید. برنامه‌ریزی پیاده‌روی داوطلبانه برای خیریه را بر عهده می‌گیرید تا نگران نباشید.

چند نفس آرام بکشید، سپس احساساتی را که برایتان سخت‌تر است به‌ترتیب روی کاغذ بیاورید. پس از آن، لحظه‌ای به فهرستتان نگاه کنید و ببینید چه احساساتی در درونتان سر برمی‌آورند. آن‌ها را هم یادداشت کنید.

«باد درختی را که خم می‌شود از جا درنمی‌آورد.»

ذهن‌آگاهی آگاهی از لحظه‌لحظهٔ زندگیِ ظاهریِ موجی عاطفی است تا زمانی که به‌ناچار به پایان برسد.

درک اینکه آسیب‌پذیری‌های ما همان چیزی است که از ما انسان‌هایی پیچیده، یگانه و زیبا ساخته و نقطهٔ آغاز زندگی پربارتر، رضایت‌بخش‌تر و اجتماعی‌تر است.

احتمالاً: ـ بسیار کمال‌طلبید و صدای درونی‌تان دائماً نکوهشگر و شرمسارگر است. ـ احساس مسئولیت شدید یا بیش از اندازه دارید. ـ برای دوری از احساسات دردناک و سرکوب جدی آن‌ها، ذهنتان را مشغول نگه می‌دارید. ـ همیشه نگرانید و باید خودتان و محیط اطرافتان را کنترل کنید. ـ همهٔ تمرکزتان را روی کارها می‌گذارید و با دستاوردهایتان احساس ارزشمندبودن می‌کنید. ـ رفاه و آسایش دیگران برایتان اهمیت بسیاری دارد، اما اجازه نمی‌دهید آن‌ها وارد دنیای درونی‌تان شوند.

آنگاه که تصمیم می‌گیرید نقاب از زندگی کمال‌طلبانهٔ ساختگی خود بردارید، شاید بیش از هر چیزی از خودافشایی و از دست دادنِ کنترل بترسید. ما کم‌کم و محتاطانه با این ترس‌ها روبه‌رو خواهیم شد. احساس از دست دادن کنترل را با تعریف جدیدی از احساس امنیت به تعادل می‌رسانیم، احساس امنیت ناشی از پذیرش خود، صداقت و صراحت. این کتاب نگاشته شده است تا شما را به ایجاد تغییرات درونی تشویق کند، با کمک درمانگر یا بدون آن.

ارزش ناتالی دیگر به انجام وظایف یا برآوردن انتظارات دیگران نبود؛ ارزش وجودی‌اش از دل کسی که می‌خواست باشد و چیزی که برایش اهمیت داشت سر برمی‌آورد. آموخت که چگونه کمال‌طلبی‌اش را کنار بگذارد. بپذیرد که ممکن است عصبانی یا خسته شود و شرم سنگینی را که بر سراسر زندگی‌اش سایه افکنده بود بشناسد.

مدارای سالم مستلزم تیغه‌کشی احساسات است. همان‌طور که در بخش اول گفته شد، تیغه‌کشی احساسات یعنی احساسات خود را فعلاً در نهان‌خانهٔ عاطفی می‌گذارید تا حواستان به چیزهایی باشد که باید فوراً رسیدگی شوند، اما وقتی تنش از بین رفت، وقتی انرژی لازم را به دست آوردید، وقتی خلوت فراهم آمد، خلاصه به وقت مقتضی با آن احساسات خوب یا بد ارتباط برقرار می‌کنید. درمی‌یابید که چقدر بر شما تأثیر می‌گذارند. اگر دردناک باشند، برای التیام‌یافتن باید آسیب، اندوه، تیرگی و یأس را تحمل کنید. راه سالم کنارآمدن و مدارا با عواطف قدرتمند همین است.

پیش‌تر درنقل‌قولی از اندرو سالِمن گفتم: «اگر نقطهٔ مقابل افسردگی سرزندگی است، نقطهٔ مقابل افسردگی کاملاً نهفته پذیرش خویشتن است.»

آن‌هایی که به افسردگی کاملاً نهفته دچارند پشت نقاب کمال پنهان می‌شوند، اما از درون عمیقاً رنج می‌کشند

«کتاب مارگارت رادرفورد، افسردگی نهفته، دیدگاهی یگانه دربارهٔ یکی از علل شایع اما اغلب ناشناختهٔ افسردگی است. افرادی که دچار این نوع افسردگی می‌شوند تقریباً همیشه خوب به نظر می‌رسند و به‌ندرت رنج درونی‌شان را نشان می‌دهند؛ اگر اصلاً چیزی بروز دهند... آن‌ها، به علت کمال‌طلبی و توقعات بیجایی که از خودشان دارند، از افسردگی پنهانی رنج می‌برند. احساس می‌کنند که در تلهٔ وصف‌ناپذیر افسردگی گرفتار شده‌اند و نمی‌دانند چگونه از آن رهایی یابند.

مراحل پنج‌گانهٔ شفا آگاهی، تعهد، رویارویی، پیوند، تغییر

اگر برای دوری از رنج‌ها همیشه نعمت‌های زندگی‌تان را می‌شمارید و نمی‌توانید احساسات دردناک را بپذیرید یا ابراز کنید، اگر گرفتار کمال‌طلبی و اضطراب ناشی از آن هستید، اگر کسی خود واقعی‌تان را نمی‌شناسد، ادامهٔ مطلب را بخوانید.