بریده‌هایی از کتاب چین چگونه سرمایه‌داری شد؟

مقامات رسمی حاد بودن مسئله مهاجرت غیرقانونی در شنزن را به او اطلاع دادند و خواهان سرباز بیشتر برای محافظت از مرز شدند. دنگ در واکنش به این مسئله اظهار کرد این امر نشان‌دهنده نقص سیاست‌گذاری ما است و مسئله‌ای نیست که با نیروی نظامی بتوان حل کرد

احداث منطقه ویژه اقتصادی در شنزن است که با هنگ‌کنگ در طرف دیگر مرز به رقابت بپردازد

بخش خصوصی به دقت تحت نظارت بود.

بخش خصوصی به دقت تحت نظارت بود.

اما چالش بیکاری عظیم و توانایی بالقوه همراه آن برای تنش اجتماعی، دولت چین را به تسلیم واداشت. در نتیجه، سیاست «سه نه» نه ارتقا، نه تبلیغ و نه منع، به عنوان توافق و مصالحه در طول دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ غالب شد.

بسیاری از بنگاه‌های خصوصی به تبعیت از آموزه‌های سوسیالیستی مجبور شدند خود را با دولت‌های شهری و روستایی مرتبط سازند و به شرکت شهری و روستایی تبدیل شوند یا با کمیته خیابانی یا شعب دولتی محلی در شهرها مرتبط و شرکت جمعی بشوند.

فعالان بخش خود اشتغالی نمی‌توانستند بیشتر از هفت کارمند استخدام کنند، زیرا هر شرکت خصوصی هشت نفره یا بیشتر، سرمایه‌دار و غیرقانونی قلمداد می‌شد.

در سراسر دهه ۱۹۸۰ بخش خصوصی همانند شرکت‌های شهری و روستایی با محدودیت‌های سیاستی و تبعیضی- اجتماعی احاطه شده بودند.

در ۲۹ سپتامبر سال ۱۹۷۹ جلسه ای برای گرامیداشت سی‌امین سالگرد جمهوری خلق برگزار شد. نخست‌وزیر یه ژیانینگ خواهان به رسمیت شناختن خوداشتغالی شد. این واژه حسن تعبیری از اقتصاد خصوصی یا کسب و کار خصوصی به حساب می‌آمد.

پدیده‌ای که در شهرهای چینی در پایان دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ رخ داد، نفوذ ناگهانی جوانان بازگشته بود که در حدود بیست میلیون نفر برابر با ۱۰ درصد جمعیت شهری می‌شد.

یکی از راه‌حل‌های مائو برای رفع بیکاری، فرستادن میلیون‌ها جوان شهری به روستاها و مزارع برای یادگیری از دهقانان بود.

صنعت چین به استثنای چند بخش محدود مورد حمایت دولت، دیگر در انحصار شرکت‌های دولتی نبود.

مواد ساختمانی، ساخت و ساز مسکونی، حمل ونقل، تولیدات صنعتی سبک و محصولات خانگی

نخست بر ساخت کالاهایی تأکید کردند که در نتیجه اصلاحات اقتصادی دارای تقاضای بالایی بود

آنها برای اتخاذ تصمیمات خود درباره مدیریت کارکنان، قراردادهای استخدامی و حقوق و پاداش خدمات نیروی کار، آزاد بودند. برای نمونه پاداش و پرداخت پورسانتی

شرکت‌های شهری و روستایی تولید خود را هماهنگ با تقاضای بازار ترتیب دادند و توانستند به سرعت به وضعیت‌های متغیر بازار واکنش نشان دهند. شرکت‌های دولتی اگر می‌خواستند از دستورات برنامه منحرف بشوند ناچار بودند منتظر تأیید نهادهای دولتی بمانند.

تعداد افراد به کار گرفته‌شده در چنین شرکت‌هایی از ۲۸ میلیون در سال ۱۹۷۸ تا ۱۳۵ میلیون در سال ۱۹۹۶ رشد پیدا کرد.

بسیاری از کمون‌ها و شرکت‌های گروهی از توسعه کوره‌های حیات خلوت «جهش بزرگ به جلو» حاصل شده بودند.

تبعیض‌های سیاستی و سایر موانعی که شرکت‌های شهری و روستایی باید در راه پیشرفت با آن مواجه شوند

در اصلاحات مناطق روستایی بزرگ‌ترین موفقیت و اتفاقی که به هیچ وجه آن را پیش‌بینی نکرده بودیم، ظهور تعداد زیادی شرکت‌های اداره‌شده به دست روستاییان و مناطق حواشی شهرها است