بریده‌هایی از کتاب دومین نشان مردی

اون‌قدر سرت توی کارای بقیه‌ست که از کارای خودت غافلی و داری قافله رو می‌بازی!

متأسفانه، دروغگوی خیلی بدی هستم. نه اینکه راستگو باشم و بخواهم ادا دربیاورم؛ منظورم این است وقتی دروغ می‌گویم همة اعضا و جوارحم داد می‌زنند که صاحب ما دارد دروغ می‌گوید و طرف بلافاصله می‌فهمد.

البته که قطعاً درک خواهد کرد. اما همان ناراحتی موقتی‌اش ناراحتم خواهد کرد.

بابا، هر وقت می‌آید پیش من، جملة اولش همیشه خبری است، جملة دوم تقریباً همان جملة اول است به شکل سؤالی، جملة سوم باز همان جمله است که به شکل نگران‌کننده‌ای بیان می‌کند، و جملة چهارم هم همان است به شکلی که خودش را متقاعد کند یا در واقع خودش را گول بزند. ـ حامد، فعلاً که همه‌چی داره درست پیش می‌ره ... به نظرت داره درست پیش می‌ره؟ ... وای اگه درست پیش نره چی؟ ... اما، خدایی اگه همین‌جور پیش بره چی می‌شه!

گاهی وقتا به خاطر هیچی هم که شده باید عذرخواهی کنی. مثلاً ممکنه خواب دیده باشه، بعد توی بیداری ازت ناراحت باشه ... به هر حال ازت ناراحت بوده

ما مردها برای حرف زدن مشکلی نداریم؛ مشکلمان این است که ناخواسته چیزهایی را می‌گوییم که نباید بگوییم.

همة حرف‌هایی را که نباید بزنم تمرین می‌کنم. ما مردها برای حرف زدن مشکلی نداریم؛ مشکلمان این است که ناخواسته چیزهایی را می‌گوییم که نباید بگوییم.

وقتی همه باشند و کسی که می‌خواهی نباشد دانشگاه که هیچ، کل شهر هم با همة جمعیتش خالی به نظر می‌رسد.

می‌دانم درست است که شاهزادة قصه‌ها نبود، اما هیچ‌وقت هم باعث غصه‌ام نبود.

صدای دریافت پیام می‌آید. متأسفانه از اپراتورهای تلفن همراه است که وقتی نیازشان داری جواب نمی‌دهند و وقتی توی عالم خودت هستی راه به راه پیام‌های بیهوده می‌فرستند.

دو کارمند بازنشسته که برای روز مبادا که هیچ برای روز بادا هم هیچی ندارند و حالا با هیچی توهّم بازاری بودن برداشته‌اند و می‌خواهند سود کنند.

من یا یه کاری رو شروع نمی‌کنم یا اگه شروع کردم نصفه ولش می‌کنم یا اون‌قدر خراب‌کاری می‌کنم که بگم کاش شروع نکرده بودم یا اینکه شانسی‌شانسی درست می‌شه.

خودت می‌بینی که؛ حاشیه پدر آدمای موفق رو درمی‌آره، دیگه چه برسه به من که آدم موفقی هم نیستم!

خانم فرهمند، با وقار و متانت، جوری که با هر گام پتکی به قلبِ من می‌کوبد، دارد به سمتم می‌آید. آدم، وقتی کسی را دوست داشته باشد، حتی اگر چشم‌هایش ضعیف و نزدیک‌بین باشد، مثل عقاب، از کیلومترها آن‌طرف‌تر او را تشخیص می‌دهد. این جمله را همین الان الکی گفتم و هیچ منبع موثقی ندارد. اگر فردا پس‌فردا به اسم پروفسور سمیعی و حسین پناهی و دکتر شریعتی دیدید، بدانید که ناشی از هذیان گفتن‌ها و بی‌تابی‌های من برای دیدن خانم فرهمند بوده است

اما همین لبخند فاتحانه، صد درصد، فاتحة همه‌چیز را می‌خواند و نتیجه‌اش بقیه را بدبخت می‌کند.

حیف که همیشه کسی از تو خوشش می‌آید که تو از او خوشت نمی‌آید و تو هم از کسی خوشت می‌آید که انگار او از تو خوشش نمی‌آید.

همیشه کسی از تو خوشش می‌آید که تو از او خوشت نمی‌آید و تو هم از کسی خوشت می‌آید که انگار او از تو خوشش نمی‌آید.

دیشب پایان‌نامة خانم فرهمند را برایش ایمیل کردم؛ تمام و کمال. کاری که من برای این پایان‌نامه کردم فرهاد با کوه و دزد با گوشی بابا نکرد. کاری هم که این پایان‌نامه با ستون فقرات من کرد خسرو با شیرین نکرد.

ـ براش از چیزای خوب بگو. قرص ماه هم کامله. آدم توی همچین شبی دوست داره چیزای عاشقانه بگه و بشنوه. زوزه هم کشیدی، کشیدی ... برو که امشب مال شما دو تاست ...

عاشقی رو توی هیچ دانشگاهی درس نمی‌دن. تز و پایان‌نامه هم نداره. اما اونه که درس زندگیه. اونه که زندگی‌ت رو می‌سازه. اونه که همه‌چی برای اونه