بریده‌هایی از کتاب باشگاه مشت زنی

هفتهٔ قبل من روی شانهٔ یک نفر زدم و در لیست مبارزه قرار گرفتم. فکر کنم حریفم هفتهٔ بدی را گذرانده بود چون هر دو دستم را از پشت گرفت و آن‌قدر سرم را به کف سیمانی کوبید که یک دندانم لپم را جر داد و یک چشمم آن‌قدر ورم کرد که بسته شد و خون افتاد و وقتی که گفتم بس است و سرم را بلند کردم دیدم که نقش خونین صورتم روی زمین افتاده.

آن وقت‌ها زندگی‌ام زیادی کامل بود و شاید باید همه‌چیزمان را خرد می‌کردیم تا بتوانیم آدم بهتری بشویم.

چیزی که در باشگاه مشت‌زنی می‌بینید نسلی از مردان است که زنان بزرگ‌شان کرده‌اند.

چند نسل است که آدم‌ها شغل‌هایی دارند که از آن متنفرند و تنها دلیلی که ول‌شان نمی‌کنند این است که بتوانند چیزهایی بخرند که به هیچ دردشان نمی‌خورد.

بعد مشغول تروتمیز کردن خانه و اتومبیلم می‌شدم. روزی خواهم مرد و یک خانه و اتومبیل خوشگل از من باقی خواهد ماند. زیادی خوشگل. تا وقتی که روی‌شان خاک بنشیند یا به دست مالک بعدی برسد.

چیزهایی که قبلاً صاحب‌شان بودی حالا صاحبت شده‌اند.

من تنها کسی نبودم که بردهٔ غریزهٔ لانه‌سازی شده بود.

همین یک دقیقه بس بود، آدم باید براش جون بکنه ولی رسیدن به یک دقیقه کمال به زحمتش می‌ارزه. طولانی‌ترین زمانی که از کمال انتظار داری یک لحظه بیشتر نیست.

وقتی که می‌فهمی تمام کسانی که دوست‌شان داری سرآخر یا طردت می‌کنند یا یک روز می‌میرند، گریه کردن برایت خیلی ساده می‌شود.

ریموند. ک. هسل، شامی که امشب قرار است بخوری از هر چیزی که تا حالا خورده‌ای خوشمزه‌تر خواهد بود و فردا زیباترین روز تمام زندگی‌ات است.

اگر تایلر آن‌جا بود احتمالاً می‌گفت: قانون قانون است. با سرعت زیاد رانندگی کردن هیچ فرقی با جنگل آتش زدن و بمب‌گذاری و آدم‌کشی ندارد.

وقتی در بار مست بودیم و هیچ‌کس نگاه‌مان نمی‌کرد از تایلر پرسیدم که از من می‌خواهد که چه‌کار کنم. تایلر گفت: می‌خوام منو بزنی. هر چی محکم‌تر بهتر.

ما بچه‌وسطی‌های تاریخیم. از بچگی تلویزیون به خورد ما داده که بالاخره یه روزی میلیونر و هنرپیشه و ستارهٔ راک می‌شیم. ولی هیچ‌وقت نمی‌شیم؛ و ما تازه داریم اینو می‌فهمیم.

با سرعت زیاد رانندگی کردن هیچ فرقی با جنگل آتش زدن و بمب‌گذاری و آدم‌کشی ندارد. جنایت‌کار و قانون‌شکن و بزه‌کار هیچ فرقی باهم ندارند.

کاری که برخلاف خواسته‌تون باید تا آخر عمر دنبال کنید اینه که دنبال پدر و خدا بگردید.

اگر شما یک مرد مسیحی ساکن امریکا هستید پدرتون برای شما الگوی خدا بوده پس اگر هیچ‌وقت پدرتون رو ندیدید یا ول‌تون کرده یا مرده یا هیچ‌وقت خانه نبوده شما از خدا چی می‌دونید؟

هنوز باید برای زباله‌های هسته‌ای و مخازن گازوییل و ضایعات سمی‌یی که نسل‌های قبل از من زیر زمین دفن کرده‌اند پول پرداخت کنم.

قلب مارلا شبیه صورت من شده بود. گند و کثافت دنیا. کاغذتوالت مصرف‌شده‌ای که هیچ‌کس زحمت بازیافتش را به خود نمی‌داد.

پدر و مادرم هیچ‌وقت چیزی نمی‌گفتند که به درد قاب کردن و به دیوار زدن بخورد.

این هیچ است. سلام. همه‌چیز هیچ است و خیلی باحال است که نور حقیقت به دل بتابد.