بریده‌هایی از کتاب رواقی گری؛ فلسفه زیستن خردمندانه

در فلسفهٔ رواقی مشخص است که کمالِ عقل نه تنها شامل قدرت عقلانی بودن می‌شود بلکه همچنین همراه با کنش‌های اجتماعی است که ما در قالب وظیفه نثار همراهانمان می‌کنیم. مثل احترام به والدین، خوبی به دوستان و علاقه‌مندی به بهبود شرایط بشر

استفاده از عقل باارزش‌ترین هدیه‌ای است که در اختیار ما قرار گرفته است و اگر با آن زندگی کنیم، یک زندگی شاد همراه با جریان آرام خواهیم داشت، درست مثل زندگی درخت انگوری که ثمر می‌دهد

اگر نتوانید عالی‌ترین نسخهٔ خودتان را عرضه کنید، افسوس و اضطراب این فرصت را پیدا می‌کنند که از تاریکی بیرون بخزند و بدبختی را گسترش دهند.

فرض کنید در هرکاری که انجام می‌دهید دو خط وجود دارد. خط بالایی نشان‌دهندهٔ کاری است که شما قادر به انجامش هستید و خط پایینی کاری است که الان دارید انجام می‌دهید.

«تنها روش تضمینی برای رسیدن به یک خوشبختی بادوام همراه با آسودگی، داشتن یک شخصیت خوب است.»

بعضی از آن‌هایی که عجول‌تر هستند بی‌توجه به هشدارها به دل آب می‌زنند. این اتفاق همیشه پیش می‌آید. ولی یک نکته را در نظر داشته باشید، وقتی کلاس تئوری را از سر می‌گذرانید و وارد آب می‌شوید، از آن‌هایی که این کلاس را غیبت کرده‌اند بهتر عمل می‌کنید. چون آن‌ها اصول را بلد نیستند

اگر می‌خواهیم با عالی‌ترین نسخهٔ خودمان به هماهنگی برسیم، باید شکاف بین آن‌چه قادر به انجامش هستیم و آن‌چه در حال حاضر داریم انجام می‌دهیم را ببندیم.

«وقت خود را صرف بحث دربارهٔ این نکن که یک انسان خوب باید چگونه باشد. چنین انسانی باش.»

مسئلهٔ پرسش برانگیز دیگر این است که او معلم و مشاور نرون امپراتور بود، حاکمی خودمحور و بی‌رحم که مادر خودش و کلی آدم‌های دیگر را به قتل رساند.

آن‌ها ریاضت‌طلبی کلبیون را کنار گذاشتند. برخلاف کلبیون، رواقیون طرفدار سبک زندگی بودند که همراه با راحتی باشد. آن‌ها معتقد بودند مردم باید از جنبه‌های خوب زندگی لذت ببرند، بدون این‌که به آن‌ها دلبسته شوند.

چرا که بر اساس یک استاندارد غیرقابل تغییر زندگی خود را پیش می‌برید، نه مثل بقیه مردم که «مرتب در جذر و مد تصمیمات خودشان بالا و پایین می‌شوند و در وضعیتی هستند که مرتب چیزهایی را کنار می‌گذارند و دوباره دنبالشان می‌افتند.»

آسودگی ترجمه کرد، یعنی پیدا کردن مسیر خود و قدم نهادن بر آن

رواقی‌گری به ما کمک می‌کند که کمتر تحت تأثیر احساسات منفی قرار بگیریم و در عین حال احساسات مثبت بیشتری همچون خوشحالی یا آسودگی را تجربه کنیم.

«شجاع کسی نیست که هیچ نشانی از ترس در او دیده نمی‌شود بلکه کسی است که با وجود احساس نگرانی همچنان شجاعانه عمل می‌کند.»

آن‌ها به این دلیل احساسات خود را رام می‌کنند که به صورت غیرمنطقی تحت تأثیر آن‌ها قرار نگیرند

این‌گونه نیست که رواقیون آدم‌هایی بی‌احساس با قلب‌های سنگی بوده باشند. آن‌ها پذیرفته بودند که امیال و احساسات بخشی از طبیعت هستند ولی ما این قدرت درونی را داریم که از آن‌ها فراتر برویم و نگذاریم مزاحم ما شوند.

«خیلی خب گرگ دوست دارد من را بترساند ولی آیا این کمکی می‌کند؟»

هدف این نیست که همهٔ احساسات را از بین ببریم، هدف این نیست که قدرت فوق‌العاده‌شان را نادیده بگیریم و بر آن‌ها غلبه کنیم

ما می‌توانیم به خودمان یاد بدهیم که هنگام عصبانی بودن آرام باشیم، هنگامی که اضطراب داریم شجاعانه عمل کنیم و با وجود این‌که گرگ ما را به سمت غرب می‌کشاند خودمان به طرف شرق برویم.

این فلسفه دربارهٔ رها شدن ما از بردگی احساسات منفی است، هدف بیشتر رام کردن آن‌هاست تا خلاص شدن از چنگشان.