بریده‌هایی از کتاب رواقی گری؛ فلسفه زیستن خردمندانه

ذهنیت قربانی (مقصر دانستن شرایط بیرونی در خوشبخت نبودن ما) باعث می‌شود زندگی شاد هدفی دست نیافتنی به نظر برسد.

ما تنها کسی هستیم که مانع پرورش رفتار بافضیلت در خودمان می‌شویم، ما تنها کسی هستیم که مانع دستیابی خودمان به یک زندگی خوب می‌شویم.

۳. مسئولیت بپذیر؛ خوبی را از خودت بگیر «اگر چیز خوبی می‌خواهی، باید آن را از خودت بگیری.»

رنج عاطفی ما از این نشئت می‌گیرد که چیزهایی که در کنترل ما هستند را با چیزهایی که کنترلی روی آن‌ها نداریم قاطی می‌کنیم. جنگ با واقعیت؛ جنگ با چیزهایی که نمی‌توانیم تغییر دهیم؛ ما را آشفته می‌کند، از دست دنیا عصبانی می‌شویم، دیگران را سرزنش می‌کنیم، از زندگی دلخور می‌شویم و از خدایان متنفر.

دن میلمن در کتاب خود، مسیر جنگ‌جوی صلح‌جو می‌گوید: «رنج، مقاومت روانی ما در مقابل اتفاقات جاری است.» اتفاقات می‌توانند به ما آزار فیزیکی برسانند، اما رنج و آشوب درونی تنها ناشی از مقاومت در برابر وضعیت فعلی هستند، ناشی از مبارزه با واقعیت. از راننده‌ای که جلویمان می‌پیچید عصبانی می‌شویم، از نمرات امتحانمان راضی نیستیم، بابت این که قطار دیر می‌رسد سرخورده می‌شویم. اگر نگاهی عینی به این وضعیت‌ها داشته باشیم متوجه می‌شویم جنگیدن با آن‌ها بی‌فایده است، چون نمی‌توانیم این اتفاقات را تغییر دهیم یا به عقب برگردانیم.

رواقیون متوجه شدند که فرآیند بر روی نتیجه اثر می‌گذارد. فرآیند یعنی رفتار ما، عمل آگاهانه و تمام کارهایی که ما را برای یک تیراندازی خوب آماده می‌کنند.

«پروردگارا، آرامشی ده تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر دهم، شهامتی ده تا تغییر دهم آن‌چه را که می‌توانم، و خردی ده تا یکی را از دیگری تشخیص دهم.»

او شخصی معتمد و قابل اتکا بود و مهم‌تر از همه، در رفتارهایش تناقضی دیده نمی‌شد.

پس فضیلت در اصل نوعی خردمندی به صورت عملی است؛ این‌که بدانید کار مناسب برای انجام دادن کدام است و همان کار را بکنید.

یک سارق بانک هم کاملاً خودفرمان است و هم شجاع اما نمی‌توان او را یک شخص بافضیلت دانست