بریده‌هایی از کتاب هملت

آنچه که به گوش ابلهان می‌نشیند،[ فقط ]سخن چرند است.

انس[ به هر چیزی ]ویژگی‌های سرشت را دیگرگون می‌سازد

واژه‌هایی که خالی از اندیشه باشند، هرگز ره به آسمان نمی‌سپارند.

این رسم روزگار است: برخی که غرق خوابند جمعی به پاسبانی، از خواب، رو بتابند

چه بسیار از ما به گفتار، خوب ولی در عمل، مثل سنگیم و چوب

اگر به قدر شایستگی هر فرد، بخواهند از او پذیرایی کنند، کیست که از[ مجازات ]تازیانه، بگریزد؟... پس از ایشان به اندازه‌ی ارج و منزلت خودتان پذیرایی کنید!...[ اینجا‌ست که ]که هر چه شایستگی[ مهمان ]کم‌تر باشد، مهربانی‌های شما، بهای بیشتری خواهد یافت...

من میل بلندا خواهی را به مثل باد[ در دست ]می‌شمارم و جز سایه‌ی سایه، هیچ، نمی‌انگارم.

هیچ چیزی، خوب و بد نیست مگر[ ذهن و ]اندیشه‌ی ما[ در نظرمان ]آن را چنان بیافریند.

در این روزگار، از میان ده‌هزار تن، تنها یک تن را می‌توان راست‌کردار یافت.

همان قدر که کورکورانه عمل کردن در جوان‌ها طبیعی‌ست، تعصّب و یک‌دندگی درکهن‌سالانی چون من، ویژگی‌ای عادی می‌نماید.