بریده‌هایی از کتاب هر دو در نهایت می میرند

 داستانی جسورانه، دلپذیر و فراموش نشدنی درباره از دست دادن ، امید، و قدرت دوستی.  لورن لولیور

زندگی کردن نادرترین اتفاق جهان هستی است. بیشتر مردم فقط وجود دارند، همین.

یاد گرفته بودم که همیشه صادق باشم، اما حقیقت گاهی وقت‌ها، می‌تواند پیچیده باشد. مهم نیست که حقیقت تلخ باشد یا شیرین. گاهی وقت‌ها، حقیقت تا وقتی که تنها نباشی، بروز پیدا نمی‌کند. حتی در این هم تضمینی نیست. گاهی وقت‌ها، حقیقت رازی است که آن را از خودت هم مخفی می‌کنی، چراکه زندگی با یک دروغ، ساده‌تر است.

به نظرم، از آن آدم‌های طرف‌دار دفن کردن پرنده‌ها نباشد. خیلی‌ها را می‌شناسم که این‌جور احساسات را درک نمی‌کنند. هر چه باشد، به نظر بیشتر آدم‌ها، پرندگان در برابر انسان‌ها هیچی نیستند، چون انسان‌ها کراوات می‌زنند و سر کار می‌روند، عاشق می‌شوند، ازدواج می‌کنند، بچه‌دار می‌شوند و بچه‌هایشان را بزرگ می‌کنند. اما حقیقت این است که پرنده‌ها هم همهٔ این کارها را می‌کنند. کار می‌کنند ـ البته که کراوات نمی‌زنند و این یک شباهت را ندارند ـ جفت‌گیری می‌کنند و آن‌قدری از بچه‌هایشان نگهداری می‌کنند تا بتوانند پرواز کنند. بعضی‌هایشان هم حیوان خانگی می‌شوند و بچه‌ها را سرگرم می‌کنند، بچه‌هایی که یاد می‌گیرند به حیوانات عشق بورزند و با آن‌ها مهربان باشند. باقی پرنده‌ها هم آن‌قدر زندگی می‌کنند تا وقتشان به سر برسد.

جای کشتی در بندرگاه امن است، اما این آن چیزی نیست که کشتی‌ها برای آن ساخته شده باشند. جان ای. شِد

مهم نیست چند بار چپ و راستمان را نگاه کنیم. مهم نیست به‌خاطر ترس به چتربازی نرویم، هر چند به‌معنای آن باشد که هرگز فرصت پرواز مثل اَبَرقهرمان‌های محبوبم را پیدا نکنیم. مهم نیست موقع عبور از کنار دار و دسته‌های خلاف‌کار در محله‌ای بد، سرمان را پایین بگیریم.

هر حسنی یک عیبی دارد و هر عیبی یک حسن.

اینجا متیو خفته است: به عشق همه زیست.

حتماً نباید دی‌ان‌ای یکسان داشت تا بتوان کسی را برادر دانست. آندراده این را خوب می‌دانست و مطمئناً نیازی نبود آن کسی که می‌میرد هم‌خونت باشد تا احساس کنی بخشی از وجودت را از دست دادی.

"گفت عشق قدرت اَبَرقهرمانی ما آدم‌هاست که همه هم دارند، اما همیشه نمی‌شه این قدرت رو کنترل کرد، مخصوصاً وقتی آدم بزرگ‌تر می‌شه. بعضی وقت‌ها ممکنه دیوونگی به نظر بیاد و نباید از اینکه این قدرتم خرج کسی شده که توقعش رو نداشتم، بترسم."

اگه درست زندگی کنی، یه روز هم بسه.

این مرگ نیست که انسان باید از آن بترسد، ترس واقعی از هرگز زندگی نکردن است.

مادرم به‌جای اینکه به خودش فکر کند، به من فکر کرد. و این دقیقاً مفهوم "فداکاری" است.

زندگی به‌خاطر ترس‌هایش، سخت و پیچیده می‌شود.

مهم نیست چگونه زندگی کنیم، هر دو، در نهایت، می‌میریم.

دستش را فشرد تا به او بگوید همه چیز درست خواهد شد. قولی که هیچ پایه و اساسی نداشت، جز قلب و احساسش. مهم نبود که زندگی پس از مرگ چقدر واقعیت داشت

مهم نیست چه انتخابی بکنیم ـ تکی یا با هم ـ نقطهٔ پایان ما مشخص است. مهم نیست چند بار چپ و راستمان را نگاه کنیم. مهم نیست به‌خاطر ترس به چتربازی نرویم، هر چند به‌معنای آن باشد که هرگز فرصت پرواز مثل اَبَرقهرمان‌های محبوبم را پیدا نکنیم. مهم نیست موقع عبور از کنار دار و دسته‌های خلاف‌کار در محله‌ای بد، سرمان را پایین بگیریم. مهم نیست چگونه زندگی کنیم، هر دو، در نهایت، می‌میریم

هیچ کس نباید به‌خاطر تلاشش برای خوب بودن، احساس بدی داشته باشد.

جای کشتی در بندرگاه امن است، اما این آن چیزی نیست که کشتی‌ها برای آن ساخته شده باشند.

جای کشتی در بندرگاه امن است، اما این آن چیزی نیست که کشتی‌ها برای آن ساخته شده باشند. جان ای. شِد