بریده‌هایی از کتاب هر دو در نهایت می میرند

علایق: موسیقی، بی‌هدف گشتن.

مسئله ترسی است که از ناامید کردن دیگران و ساختن تصویر یک احمق در ذهن دیگران دارم، ترسی که همیشه بر علاقه‌ام پیروز می‌شود.

او به من گفت که باید به‌جای تعریف کردن از ظواهر دخترها برای دوستی با آن‌ها، بیشتر از جملات شخصی‌تر و خاص‌تر استفاده کنم، چون به قول او: "همه می‌توانند چشم زیبا داشته باشند، اما فقط بعضی‌هایشان می‌توانند حروف الفبا را با آواز بخوانند و این آواز را تبدیل به آواز محبوبت کنند."

درسته که هیچ وقت، توی زندگی‌ام عشق رو تجربه نکردم، اما شاید یه روز زندگی کردن بهتر از یه عمر زنده موندنِ اشتباه باش

روفوس نقاشی دنیا را در جیبش گذاشت. "آمادهٔ رفتن هستی؟" تکان نخوردم. گفتم: "بلند شدن یعنی رفتن." روفوس گفت: "آره." گفتم: "رفتن یعنی مردن." "نه، رفتن یعنی زندگی قبل از مردن. بزن بریم."

آدم‌ها فکر می‌کنن برای کارهایی که دوست دارن، همیشه وقت دارن و لذت داشته‌هاشون رو نمی‌برن، حتی حرف‌هاشون رو هم به‌هم نمی‌گن و صبر می‌کنن. اما من فهمیدم که ما آدم‌ها واقعاً وقتی برای منتظر شدن و تلف کردن نداریم. اگر دنبال چیزهایی که دوست داریم نریم، چیزی جز حسرت برامون نمی‌مونه.

نمی‌شود گفت رابطه‌مان بی‌نقص بود، اما مطمئنم هر دو نفری که با هم رابطه دارند ـ چه در مدرسه، چه در شهر، چه در آن‌ور دنیا ـ با هم، سر چیزهای کوچک و بزرگ، مشکل پیدا می‌کنند، اما آن‌هایی که به هم نزدیک‌ترند راهی برای حل مشکلاتشان پیدا می‌کنند.

اگر به روز آخری‌ها نزدیک باشی، خیلی حسرت‌ها هست که کاری برایشان نمی‌شود کرد، اما نگذراندن تک‌تک دقایق ممکن با آن‌ها حسرتی است که هرگز رهایت نمی‌کند.

وقت زیادی تلف کردم و خوش‌گذرانی‌های زیادی را از دست دادم، فقط به این دلیل که به چیزهای اشتباهی اهمیت می‌دادم.

آدم‌ها فکر می‌کنن برای کارهایی که دوست دارن، همیشه وقت دارن و لذت داشته‌هاشون رو نمی‌برن، حتی حرف‌هاشون رو هم به‌هم نمی‌گن و صبر می‌کنن. اما من فهمیدم که ما آدم‌ها واقعاً وقتی برای منتظر شدن و تلف کردن نداریم.

حتی وقتی می‌دانید که مرگ در کمین شماست، اما باز هم احساس شعله‌هایش برایتان ناگهانی و غیر قابل باور است.

ممکن است در خانواده‌ای متولد شده باشی و حق انتخابی نداشته باشی، اما دوستی‌هایت را خودت انتخاب می‌کنی

هیچ کس نمی‌خواهد بمیرد. حتی کسانی که می‌خواهند به بهشت بروند هم حاضر نیستند بمیرند. با این حال، مرگ مقصد مشترک همهٔ ماست. هیچ کس تاکنون نتوانسته از چنگ آن فرار کند و باید هم این‌گونه باشد، چون مرگ به احتمال خیلی زیاد، بهترین ابداع زندگی بشر است. مرگ سفیر تغییر و تحول است. کهنگی را از میان می‌برد و تازگی را جایگزین می‌کند. استیو جابز

می‌گه بزرگ‌ترین اتفاق دنیا دوست داشتن و دوست داشته شدن

تمام زندگی‌ها درس نیست، اما در هر زندگی، درس‌هایی وجود دارد.

ممکن است در خانواده‌ای متولد شده باشی و حق انتخابی نداشته باشی، اما دوستی‌هایت را خودت انتخاب می‌کنی. می‌فهمی که بعضی دوستی‌ها ارزشش را ندارد و باید آن‌ها را پشت سر بگذاری، اما دوستی‌هایی هستند که ارزش هر خطر و هر چیزی را دارند.

از خیابان می‌گذرم، اما این بار، دستی نیست که من را نگه دارد.

تمام زندگی‌ها درس نیست، اما در هر زندگی، درس‌هایی وجود دارد.

هاوئی هرگز احساس تنهایی نکرده بود، چون می‌توانست هر موقع دلش خواست، آنلاین شود و در میان پیام‌هایش غرق شود. اما احساسات میلیون‌ها نفر با عشقی که یک نفر آن را هدیه می‌کند از زمین تا آسمان فرق می‌کند.

دو تا دوست با هم آشنا شدن و زندگی کردن. این داستان واقعی ماست