بریده‌هایی از کتاب وقتی سروها برگ می‌ریزند

اما باید پیه این تفاوت‌ها رو به تنت بمالی. وقتی یکی پا توی دنیای یکی دیگه می‌ذاره باید با واقعیت‌هاش هم کنار بیاد.»

آدمی رو که داره دور می‌شه با هیچ‌چیز نمی‌شه نگه داشت.

«هیچ‌چیز نباید آدم رو پابند کنه.»

گفت: «آدم‌ها و سلیقه‌هاشون عوض می‌شن. امروز کوکوسبزی دوست داری، فردا حالت ازش به هم می‌خوره. اصلاً شاید از اول باید همین راه رو انتخاب می‌کردم. مهم اینه که الآن خوشحالم.»

گفت: «آدم‌ها هم مثل کتاب‌ها و فیلم‌ها هستن. توی مقطعی از زندگی پیداشون می‌شه. اثرِ خوب و بد خودشون رو می‌ذارن و بعد هم تموم. انگار فقط اومده‌ن که یه مأموریتی رو انجام بدن. یه چیزی رو عوض کنن، یه چیزی به آدم اضافه کنن یا یه چیزی از آدم بگیرن. بعد هم به‌سلامت. زندگی چیزی جز همین اتفاق‌های پشت سر هم نیست.

، نه. نمی‌شه هم واسه خانواده‌ت سنگ تموم بذاری و هم توی کارت خیلی موفق باشی. همزمان نمی‌شه چند قله رو با هم فتح کرد. یکی معمولاً قربونی می‌شه.»

«ازدواج توی این شرایط مثل اینه که با نارنجک توی جیبت یه قل دو قل بازی کنی. خطرناکه. می‌پکه و دودمانت رو به باد می‌ده. آخه چرا نمی‌فهمی؟

«بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم دردسرها عادلانه بین مردم تقسیم نشده‌ن.»

توی دلم از زارع تشکر کردم که مرا قوی‌تر از ده گاومیش فرض کرده. خلیلی کاغذها را گرفت و با دقت به سوراخ‌ها نگاه کرد.

همیشه لازم نیس تا ته یه خط رو بری بعد ببینی نتیجه‌ش چی می‌شه. بعضی وقت‌ها باید به آدم‌های دیگه‌ای که رسیده‌ن ته خط نگاه کنی. ببینی آخر و عاقبتشون چی شده. اون‌وقت تصمیم بگیری که تو هم دوس داری اون راه رو بری یا نه. به همین سادگی.

و گفت: «آخه این وضع خیابونه که اهواز داره؟ پرِ چاله چوله‌س. وانت‌بار می‌افته توش، گم می‌شه. ناسلامتی روی چاهِ نفتیم ها. همین شمایید که وضع ما این‌طوره. دِ دَس بجنبونید بابا. یه سر و سامونی بدید به شهر.»