بریده‌هایی از کتاب معشوق مجازی

مرا بعد از مرگ درون کتاب‌هایم می‌یابی هر وقت آن‌ها را بخوانی، ببینی و بپسندی، و من تو را می‌بینم اما تو هرگز مرا نخواهی دید، من به تو خوش‌آمد خواهم گفت اما تو صدای مرا نخواهی شنید. اندک‌اند کسانی که اشباح را ببینند و با آن‌ها دوست باشند. مهراس! با شبح من در لابه‌لای اوراق کتابم دوست باش زیرا شبح من مانند جغد، لطیف است

آن‌چه را که انسان امروز گم کرده عشق است.

زندگی، پرواز گنجشکی میان دو انفجار است...

فردا خورشید خواهد درخشید حتا اگر ما مرده باشیم

دخترم هر جا که می‌خواهی برو اما همواره از یاد مبر که از کجا آمده‌ای...

از همهٔ گل‌های جهان و همهٔ زمان‌ها تنها بوی عطر، در اشعار باقی می‌ماند.

بنابراین خردمند کسی است که تنها در پی شادی باشد و شادی جز در کنار دیگران معنا ندارد.

من دوستت می‌دارم با تمامی مردن‌هایم و با تمامی زندگی‌ها و غم‌ها و رازهایم...

دو لحظهٔ بزرگ است که شخص از آن‌ها غافل است و آگاه نیست: لحظهٔ زاده شدن و لحظهٔ مرگ. من با عشق تو آن دو را دریافتم. و با تو روح و حافظه‌ام درخشیدن گرفت،

اندوه، از من کام دل ستانده است، اما من هرگز آبستن نومیدی نخواهم شد.