بریده‌هایی از کتاب شاید بخواهید با من ازدواج کنید!

درست است که متخصص عصب‌روان‌شناسی نیستم، اما عقل سلیم می‌گوید اگر کاری را یادداشت کنیم احتمال انجامش را افزایش می‌دهد و این چیزی بود که در مورد این فهرست اتفاق افتاد

من و ایمی عمیقاً درگیر رابطه‌مان شدیم. خیلی باهم جور بودیم. جوربودن با این آدم کار آسانی بود! با مادرم صحبت کردم و او پرسید از چه‌چیز ایمی خوشم می‌آید. یادم می‌آید جواب دادم: «خب! اون خیلی ریزه‌میزه‌ست و خیلی به‌هم میایم.»

«خونهٔ ما به‌اندازهٔ کافی تمیزه که بشه بهش گفت قشنگ و اون‌قدر شلخته که بتونیم توش زندگی شادی داشته باشیم»

ممکن است زندگی‌ام دیگر این‌طوری باشد. اشکالی نداشت. ممکن بود لحظه‌ای در میان غم‌هایم غرق شوم و چند لحظه بعد به خودم بیایم و ببینم در زندگیِ جدیدم خوشی را پیدا کرده‌ام.

اینکه مجبور باشید با دشواریِ ازدست‌دادنِ یکی از والدین‌تان دست‌وپنجه نرم کنید و در عین حال، برای دریافتِ مدرکِ تحصیلیِ خوبی در رشته‌ای پیچیده درس بخوانید.

رفتن به شهر مارفای تگزاس برای دیدن نورهای مارفا؛

جایی رمانتیک‌تر از جزیرهٔ کود وجود ندارد! آب شفاف، غذای تازه و خوش‌مزه

اگر این چیزی بود که ایمی می‌خواست انجامش دهد، پس صددرصد حمایتش می‌کردم.

صفحهٔ خالی برای یه رؤیاپرداز بهترین جا برای رؤیاپردازیه

اغلب روند غم و سوگواری را به سفر تشبیه می‌کنند. بله، این روند درست مثل سفر است، سفری سخت که مسیر مشخصی ندارد. یک آن به خودتان می‌آیید و می‌بینید این باور در شما ریشه دوانده است: قرار است زندگی‌ام همیشه این‌طور باشد. این مسیر برای هرکسی که آن را می‌پیماید، در عین تفاوت، شبیه هم است.

تا به حال در اینترنت در این‌باره جست‌وجو کرده‌اید که زنجبیل، کورکومین (مادهٔ فعال موجود در زردچوبه) و عصارهٔ قارچ روی بیماران سرطانی چه تأثیری دارند؟ امتحانش کنید! اطلاعات موجود در اینترنت بسیارند و همان‌طورکه همگی می‌دانیم، اگر چیزی در اینترنت وجود دارد، پس حتماً باید درست باشد! زنجبیل: «طی تحقیقات صورت‌گرفته در مورد سرطان، زنجیبل ده هزار برابر تأثیرگذارتر از شیمی‌درمانی بوده است.» «زنجبیل کاری می‌کند که سلول‌های سرطانی خودکشی کنند!» (این‌یکی کلمات جالبی انتخاب کرده بود!) کورکومین چطور؟ «کورکومین در تحقیقات صورت‌گرفته برای پیشگیری از ابتلا به سرطانِ دهانهٔ رحم نتایج امیدبخشی از خود نشان داده است؛ سرطان دهانهٔ رحم دلیل عمدهٔ مرگِ ناشی از سرطان بین زنانِ کشورهای درحال توسعه است.»

غم و فقدان داستانی مشترک‌اند.

نمی‌خوام این‌طوری زندگی کنم، اما نمی‌خوام بمیرم.

زمان مناسب هیچ‌وقت از راه نخواهد رسید.

از من به شما نصیحت: اگر دوستی دارید که یکی از عزیزانش دارد می‌میرد، چیزی بگویید! هرچیزی! این‌قدرها هم سخت نیست: «پسر! واقعاً متأسفم!» جملهٔ خوبی است. «خیلی به فکرتم» هم خوب است. اما سکوت محض و اینکه خیلی سریع دور شوید رفتاری است که در نهایتِ ادب آن را بی‌ادبی در نظر می‌گیرم و دوست‌تان (که در این مورد یعنی خودم) هیچ‌وقت آن رفتار را فراموش نخواهد کرد. همچنین، به‌شدت خواهش می‌کنم از گفتنِ چیزهایی نظیر «باهام تماس بگیر» یا «بعداً همدیگه رو ببینیم» خودداری کنید، مخصوصاً اگر قرار نیست حرف‌های‌تان را عملی کنید! چون با این کار مسئولیتِ پاپیش‌گذاشتن را روی دوش شخصی می‌گذارید که اندوهگین است و از پیش مسئولیت‌های زیادی به دوش می‌کشد. مهم نیست چقدر قصد و نیت خوب باشد. در نهایت، دوست‌تان این‌طور حس می‌کند که بارِ بیشتری روی دوشش گذاشته‌اید.

دوست خوبم، مایک کِیتس، که مربی با انگیزه‌ای است، موقعیت‌های این‌چنینی را «عقب‌نشینی» می‌نامید و معتقد بود عقب‌نشینی پیش‌زمینه‌ای برای بازگشتِ دوباره است.

قعاً باور دارم جیسن تو را دقیقاً به‌خاطر کسی که هستی دوست دارد، و این چیزی است که برایت دعا کردم، دعا کردم کسی را داشته باشی که بتواند برای تمام جنبه‌های فوق‌العاده‌ات ارزش قائل شود و قدرشان را بداند.

می‌داند کِی نصیحت‌مان کند و کِی اجازه دهد خودمان مشکل‌مان را حل کنیم.

هدف اصلی این کتاب بررسی این موضوع است که دوست‌داشتن، ازدست‌دادن و در نهایت به‌نحوی غافلگیرکننده و غیرمنتظره مقاومت نشان‌دادن دربرابر نتایجِ حاصل از فقدان یعنی چه.

شروع هر کار، عملی بسیار خشونت‌آمیز است.