بریده‌هایی از کتاب شاید بخواهید با من ازدواج کنید!

چه چیزی نامه‌ها را متمایز می‌کند؟ شاید گذاشتن دست‌تان روی کاغذ حرکتی عمدی است که به فکرکردن و برنامه‌ریزیِ آگاهانه نیاز دارد و همین است که نامه‌ها را متمایز می‌کند. شاید هم من خیلی قدیمی فکر می‌کنم!

وقتی پزشکان تشخیص‌شان را اعلام کردند، دیگر تا ابد به خانواده‌ای سرطانی تبدیل شدیم. ایمی به محل کارش برگشت. این هیچ‌وقت یک مبارزه نبود، همان‌طورکه خیلی‌ها به‌عنوان یک نبرد توصیفش می‌کنند. ایمی از این قیاس متنفر بود. بازی نبود، جنگ نبود. ایمی عاشق بود، مبارز بود، اما دوست داشت عشق و مبارزه‌اش را طبق حساب‌کتابی مشخص نشان دهد. و البته که فهرستی از کارهایی تهیه کرد تا طی چند روز بعد و پیش از جراحی‌اش انجام‌شان دهیم. رویکرد کلی ایمی این‌طور بود: حاضر بود برای شکست‌دادن بیماری‌اش دست به هر کاری بزند. او هیچ‌وقت نسبت به شرایط سختش به خود ترحم نشان نداد. جملهٔ «چرا این اتفاق باید برای من بیفته؟» هیچ‌وقت در وضعیت عاطفی‌اش جایی نداشت. ابراز احساسات را برای بعد نگه داشت. حالا فقط وقت تمرکز، انگیزه و عزم واراده بود.

معتقد بودم زن‌ها خیلی از ما مردها برترند و وقت‌گذراندن با آن‌ها به مراتب خیلی جالب‌تر است.