بریده‌هایی از کتاب کیمیاگر

می‌دانست که زمان، زمان عبور از یک مرحله است. زمان آزمایش است. زمانی که سختکوشی و لجاجت خود را بروز دهد، زمانی که تیزهوشی و جسارت خود را عیان کند و نشان دهد که با «حدیث خویش» است.

انسانی که می‌اندیشد کی و چگونه از زندگی بهره گیرد، اگر حال را از دست بدهد بازنده است، ولی اگر در حال زندگی کند می‌فهمد که زندگی یک کاروان شادی است، یک جشن و پایکوبی است، یک سرور همیشگی است. «می‌فهمد که انسان تنها در لحظه` است که زندگی می‌کند و خود را زنده می‌بیند.»

هر انسانی قادر است به آنچه می‌خواهد و نیازمندش است برسد.` «ما... از آن می‌ترسیم که داشته‌هایمان را از دست بدهیم، رسم و رسوم خود را، آداب و سنت خود را و... زندگی را... . «و وقتی در می‌یابیم که افسانه زندگی ما و افسانه دنیا را فقط یک دست نوشته است، آن‌گاه ترسمان، فروکش می‌کند و از بین می‌رود.»

نباید فراموش کرد که زندگی به اندازه کافی به من پول داد و زمان لازم هم در اختیار است، پس... چرا نه؟»

راست بود که می‌گفت: «همیشه، او برای آن‌هایی که با حدیث خویش` زندگی می‌کنند، به شکلی ظاهر می‌شود.»

«زمانی که به راستی، با همه وجودت آرزویی داشته باشی، کائنات به نحوی عمل می‌کنند که تو بتوانی به آرزویت برسی.»

بیانی ملهم از هیجان روح، که برای «رسیدن» از عشق و شیفتگی و وارستگی مایه می‌گرفت. آن‌هم رسیدن به نتیجه دلخواهی که از عمق وجود باورش داریم و با همه توان در آرزوی آنیم.

«هرگز از آرزوهایت صرف نظر مکن، همیشه نسبت به نشانه‌ها دقیق باش.»

ولی می‌فهمم آن‌طور که فکر می‌کردم هم نبوده...

«همیشه به یاد داشته باش که خواستن از دانستن جدا نیست پس باید بدانی که چه می‌خواهی.»

جوان از او پرسید: «حالا چرا به مکه نمی‌روی؟» «برای این‌که مکه انگیزه‌ای است که بتوانم زندگی کنم. با آن نیرو می‌گیرم تا روزهای یکنواخت و بی‌انگیزه را تاب بیاورم یا مراقب ظروفی باشم که روی طبقات چیده شده‌اند، و شام و ناهار خود را هم در آن رستوران محقر و کوچک بخورم. می‌ترسم اگر به آرزوی خود برسم پس از آن، دلیلی برای ادامه زندگی نداشته باشم.

درحالی‌که ما باید سنگینی اشتباه خود را تحمل کنیم.»

«من شبیه دیگر مردمان هستم، گردش دنیا و حوادث آن را آن‌طور که دلم می‌خواهد و آرزو می‌کنم می‌بینم، نه آن‌طور که حقیقتا اتفاق افتاده و نتیجه می‌دهند...»

گریه کرد که خدا با او عادل نبوده، و آدمی را که تصوراتش را باور داشته و در رؤیاهایش به جستجوی او بوده چنین پاداش داده است... .

از قبل می‌دانستی که گنج نزدیک اهرام است ولی باید بهایی معادل شش رأس گوسفند می‌پرداختی تا تصمیمی جدی بگیری، چون من بودم که به تو کمک کردم از تردید و دودلی وارهی و در راه حدیث خویش` مصمم باشی.»

باید تصمیم بگیرد، بین چیزهایی که به آن‌ها عادت کرده و چیزهایی که دوست دارد به دست بیاورد، یکی را انتخاب کند.

«مردم، سهل و آسان به انگیزه زیستن خویش می‌رسند. شاید به همین دلیل است که خیلی زود هم از دستش می‌دهند و... این چنین است که دنیا به گردش خود ادامه می‌دهد.»

«بزرگ‌ترین فریب دنیا دیگر چیست؟» «این‌که در یک لحظه از حیات خود، مالکیت و فرمان زندگی را از دست می‌دهیم و تصور می‌کنیم سرنوشت بر زندگی مسلط شده است، همین نکته، بزرگ‌ترین فریب دنیاست.»

«این کتاب، تقریبا مثل همه کتاب‌ها، از چیزهای مشابهی حرف می‌زند. از عدم توانایی انسان‌ها در انتخاب سرنوشت خود می‌گوید و در خاتمه، اجازه می‌دهد بزرگ‌ترین فریب دنیا را باور کنیم.»

زیرا که مردم خیالاتی‌اند و بر این تصور که دقیقا می‌دانند دیگران چگونه باید زندگی کنند، اما هیچ‌کس هرگز در طول عمرش یاد نگرفته است خود چگونه زندگی کند.