کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی

کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی نوشتهٔ مارینا مانفردی با ترجمهٔ آزیتا افراشی در نشر قطره چاپ شده است. این اثر به مطالعات ترجمه و زبان‌شناسی نقش‌گرای نظام‌مند می‌پردازد.  کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی به بررسی متن ترجمه، فرایند ترجمه و نقش ترجمه در جوامع و در دوران تاریخی مختلف می‌پردازد.

درباره کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران در حوزهٔ مطالعات ترجمه و زبان‌شناسی اثری سودمند است. مطالعات ترجمه یک میان‌رشته است و نمی‌توان نگرشی را که مطالعات ترجمه برای نظریهٔ ترجمه فراهم می‌سازد، نادیده گرفت. هدفِ کتاب ترجمهٔ متن و بافت غیرزبانی، فراهم‌کردن دورنمایی برای نظریه و عمل ترجمه است که در اینجا همان چارچوب نظری زبان‌شناسی نقش‌گرای نظام‌مند درنظر گرفته می‌شود. چارچوب موردنظر به اعتقاد نگارندگان این کتاب، برای مطالعهٔ پدیده‌ای که آن را یک رویداد پیچیدهٔ زبانی، اجتماعی ـ فرهنگی و ایدئولوژیک می‌دانیم، مناسب است. برای زبان‌شناسانی که به‌خصوص به نظریه‌های نقش‌گرا توجه دارند، می‌تواند در پیوند با حوزهٔ مطالعات ترجمه الهام‌بخش باشد. فصل اول کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی به سؤالاتی مانند «ترجمه چیست؟» و «مطالعات ترجمه چیست؟» پاسخ می‌دهد. فصل دوم به توصیف مطالعات ترجمه و تحول آن به یک میان‌رشته می‌پردازد. در فصل سوم، برخی اصطلاحات و مفاهیم اصلی در مطالعات ترجمه معرفی می‌شوند. در فصل چهارم، دستاورد هلیدی برای نظریهٔ ترجمه معرفی می‌شود. در فصل‌های بعدی، به آرای برخی از شخصیت‌های برجسته در رشتهٔ مطالعات ترجمه پرداخته می‌شود.

کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دانشجویان رشتهٔ زبان‌شناسی و مطالعات ترجمه پیشنهاد می‌‌شود. این کتاب به‌عنوان منبعی برای درس مطالعات ترجمه برای دانشجویان دورهٔ کارشناسی ارشد و دکترا به نگارش درآمده و هم به مسائل نظری اصلی این رشته و هم به ترجمهٔ عملی (به‌ویژه از ایتالیایی به انگلیسی) می‌پردازد.

بخشی از کتاب ترجمه متن و بافت غیرزبانی

«هم‌چنین، حتیم دربارهٔ آن دسته از کتاب‌های مقدماتی دربارهٔ مطالعات ترجمه هشدار می‌دهد (بهتر است به‌طور مشخص از آن‌ها نام نبریم) که نقش زبان‌شناسی در نظریهٔ ترجمه را مورد انتقاد قرار می‌دهند و زبان‌شناسی را به خاطر خطاهای ترجمه مقصر می‌دانند. به باور وی، استدلال‌های آن‌ها تنها مبتنی بر مدل‌های انتزاعی است، یعنی مدل‌هایی غیر از مدل‌های عینیت‌گرا، ساختارگرا و گشتاری، زیرا که این مدل‌های انتزاعی دستاوردی برای عمل ترجمه به همراه ندارند. معهذا، به‌نظر می‌رسد طرفداران کاربرد مدل‌های زبان‌شناسی در ترجمه، آن شاخه‌هایی از زبان‌شناسی را که از عمل ترجمه جدا نیستند و دستاوردهای‌شان برای ترجمه ضروری است نادیده گرفته‌اند (حتیم ۲۰۰۱: xiv- xv).

معهذا، علی‌رغم چنین تردیدهایی، که از عدم تمایز میان زبان‌شناسی به‌مثابهٔ یک تجربهٔ آزمایشگاهی و زبان‌شناسی منبعث از بافت اجتماعی سرچشمه می‌گیرد، نوعی گرایش حقیقی نسبت به زبان‌شناسی در مطالعات ترجمه رو به بالیدن است. در واقع، اگرچه اثر اسنل ـ هورنبی از این نگرش فاصله می‌گیرد، اخیراً، مطالعات ترجمه با تأثیرپذیری از چرخش زبان‌شناختی جدید معرفی می‌گردد (اسنل ـ هورنبی ۲۰۰۶).

نوعی دست‌کم شمردن مدل‌های زبان‌شناسی در مطالعات ترجمه به‌ویژه از دههٔ ۱۹۸۰ به بعد، یعنی زمانی که مطالعات ترجمه با مشخصهٔ ‘چرخش فرهنگی’ معرفی می‌شد؛ به‌وجود آمد. (بسنت و لوفِوِر ۱۹۹۰). در این رویداد، انتقال از رویکردهای زبان‌شناسی ـ محور به رویکردهای فرهنگ ـ محور صورت گرفته است. تحت تأثیر مطالعات فرهنگی، در مطالعات ترجمه تأکید بیش‌تری بر جنبه‌های فرهنگی ترجمه قرار گرفته و حتی زبان‌شناسی مانند اسنل ـ هورنبی نیز زبان‌شناسی را به‌مثابهٔ یک «رویداد بینافرهنگی» تعریف کرده است (۱۹۸۷). ورمیر مدعی شده است که مترجم باید چندفرهنگی باشد ( اسنل ـ هورنبی ۱۹۸۸:۴۶)، و آیویر نیز در این امر تا آن‌جا پیش رفته است که ترجمه را «ترجمهٔ فرهنگ‌ها و نه زبان‌ها» می‌داند (آیویر ۱۹۸۷:۳۵).»