نظرات کاربران درباره کتاب ما

کتاب #ما اثر #یوگنی_زامیاتین جامعه‌ای رو ترسیم می کنه که همه‌ی ابعادش به حدی از پیشرفت رسیده که دیگه هیچ اتفاقی نمی‌افته؛ یعنی همه چیز طبق برنامه و پیش‌بینی شده و با منطق ریاضی پیش میره تا حدی که افراد هم اسمهاشون ترکیبی از اعداد هست. همه چیز شفاف و بدون حتی یک نقطه‌ی مبهم هست تا جایی که حتی آپارتمان‌ها از شیشه ساخته شده. به نظر همه چیز ایده‌آل می‌رسه. حالا در چنین جامعه‌ای حضور یک نفر که بواسطه احساسات که در این جامعه‌ جایی نداره - براش اتفاقات خارج از برنامه می‌افته و منشا آشفتگی می‌شه و .... اگه کتابهای پادآرمانشهری مثل ۱۹۸۴ رو دوست داشتین، احتمالا از این کتاب هم لذت خواهید برد؛ چون این کتاب در واقع اولین در این نوع هست. صفحات: 41۹#

رمان ما کتابی ساده برای مطالعه نیست و همان‌طور که گفته شد، نویسنده در آن از سبکی خلاقانه و ابهام‌های لغوی استفاده کرده است. بنابراین خواننده اگر بخواهد از جنبه‌های مختلف کتاب سردربیاورد باید با احوالات نظام شوروی بعد از انقلاب اکتبر و همچنین با آرمان‌های کمونیسم آشنا باشد. ضمن اینکه بهتر است خواننده تا حدودی با ریاضیات و مفاهیم مدیریت هم آشنا باشد و یا حداقل از جایگاه «رادیکال منفی یک» در ریاضیات آگاهی داشته باشد! کتاب ما در قالب دفتر خاطرات و به قلم مهندسی نوشته شده است که در آینده‌ای بسیار دور از زمان حال زندگی می‌کند و گاه، نگاهی به گذشته (قرن بیستم) دارد. این مهندس که D-۵۰۳ نام دارد، مدیر ارشد طراحی سفینه‌ای به نام انتگرال است که هدف آن پیدا کردن موجودات ناشناس در سیارات دیگر و مهم‌تر از همه وادار کردن آن‌ها برای رسیدن به سعادت است. «سعادتی از نظر ریاضی عاری» دقیقاً همان چیزی است که در دنیای کتاب ما حاکم است. حتی نام افراد و شخصیت‌هایی که در رمان نیز حضور دارند (مانند D-۵۰۳ یا I-۳۳۰) عدد است. زندگی آن‌ها نیز کاملا خشک و ماشینی و براساس یک جدول زمان‌بندی دقیق است که لحظه دقیق خواب، بیدار شدن، ساعت سر کار رفتن، پیاده‌روی و حتی ارتباط جنسی را مشخص می‌کند. اگر کسی خارج از این جدول زمان‌بندی رفتار کند با «حراست» روبه‌رو خواهد شد. زندگی کردن براساس اعداد دقیقی که همه‌چیز را برنامه‌ریزی می‌کند هویت را از آدم‌ها گرفته و تنها چیزی که باقی مانده است، «تیلور» و نظریه‌های او در بررسی رفتار برای بهبود کارایی است. طبیعتاً در دنیا، فکر کردن و یا آدم‌هایی مانند «کانت» جایگاهی ندارند.در توصیف آینده‌ای که داستان در آن جریان دارد می‌توان به موارد دیگری نیز اشاره کرد. به عنوان مثال، شهرها بی‌منفذ و مهروموم شده هستند و به دور آن‌ها «دیوار سبز» کشیده شده تا از دنیای بیرون جدا باشند، مردم غذای شیمیایی مصرف می‌کنند و دیوار تمام خانه‌های شهر شیشه‌ای و شفاف است و همه‌چیز زیر نظر حراست جریان دارد مگر زمان مشخصی که شخصیت‌های رمان طبق جدول زمان‌بندی نوبت رابطه جنسی داشته باشند!!😐 هدف سازنده انتگرال و حاکم شهر (عدد الاعداد) مشخص است اما در این میان افرادی هستند که در کمال ناباوری در خارج از «دیوار سبز» زندگی می‌کنند و از شرایط راضی نیستند. آن‌ها هدف‌های بزرگی در سر دارند که به یک شورش تمام‌عیار منجر خواهد شد اما برای رسیدن به اهداف‌شان به کمک D-۵۰۳ نیاز دارند. بنابراین از طریق زنی به نام I-۳۳۰ به او نزدیک می‌شوند و… به جنبه‌های مختلف دیگر رمان ما – مانند تغییر جایگاه هنر و ادبیات و تبدیل شدن آن به چیزی در دست دولت – نیز می‌توان اشاره کرد اما خواننده باید خودش رمان را مطالعه کند تا از موارد مختلفی که نویسنده پیش‌بینی کرده بود شگفت‌زده شود. یوگنی زامیاتین با هوش بالای خود به عنوان اولین نفر، دورنمای یک جامعه انسانی و روابط میان دولت و ملت را زیر نظر ایدئولوژی کمونیسم به تصویر کشیده است. رمان زمیاتین به ما نشان می‌دهد در نبود تفکر، در نبود آزادی و ارزش‌های انسانی چه بلایی سر انسان خواهد آمد و ‌مطالعه آن را به افرادی که ادبیات را به شکل جدی دنبال می‌کنند پیشنهاد می‌کنم.💫👌🏻

اگر از صحبت کسانی که این رمان روکتاب مهمی تلقی می کنند صرفنظر کنیم باید بگم که علاوه براینکه ترجمه ی بسیار بدی داشت کتاب خسته کننده و کسالت آوری بود و حرف خاصی برای گفتن نداشت