نظرات کاربران درباره کتاب مراسم قطع دست در اسپوکن

ترجمه خوب، ناشر خوب. همچنین نمایش‌نامه‌ای خواندنی و شخصیت‌هایی که خوب ساخته و پرداخته شدند.

مک‌دونا رسماً دیوانه‌ست!

کارای مک دونا چون معمولا تلفیقی از کمدی شخصیت و کمدی سیاه (که توش استاده) با مفاهیم اخلاقی درباره مرگ و این جور چیزاس خیلی جذاب اند . این اثر هم برا کسی که تازه میخواد باهاش آشنا بشه خوبه

من کلا کارای نویسنده رو دوست دارم و بنظرم این کار هم خیلی خوب بود و خوب هم ترجمه شده بود.

مک دوناس دیگه. تارانتینو تیاتر

در قسمت دیدگاه‌های کتاب "جمجمه‌ای در کانه‌مارا" کمی در مورد مک دونا نوشتم. چون این کتاب رو تازه خوندم به طور مختصر عرض کنم که: این نمایشنامه ایدهٔ بسیار جذاب و بدیعی داره؛ به محض اینکه اسم کتاب به گوشتون بخوره کنجکاو میشید بدونید داستانش چیه. اما علی‌رغم تعلیق فراوان و موقعیت جذاب، من نتونستم آدم‌های داستان رو درک کنم و با پایانش هم کنار نیومدم. شخصیت‌های خلق شده توسط مک دونا غالبا وقیح، بی‌پروا، پرخاشگر، خشن و بددهان هستن که این خلق وخو با فرهنگی که نویسنده در اون رشد کرده و شخصیت خود مک دونا بی‌ارتباط نیست.

دوازدهمین کتابی که از بینهایت خواندم * . تصور کنید یک نفر را که دستش را از مچ در کودکی قطع کرده اند. آن هم نه به صورت معمولی و با یک چاقو یا ساطوری چیزی بلکه او را دزدیده‌اند و دستش را روی ریل قطار گذاشته‌اند تا قطار بیاید و دستش را از مچ قطع کند و بعد هم او را رها کرده اند و با دست قطع شده‌اش برایش دست تکان دادن اند. خب تا همینجای ماجرا بسیار خشونت آمیز و دردناک به نظر میآید اما نه! این مارتین مک دونا است و کارش را بلد است! فقط بگویم من خیلی سخت با خواندن متن و طنز مکتوب می‌خندم، نهایتا لبخندی بزنم اما این نمایشنامه بارها مرا به خنده انداخت! البته ترجمه عالی آن هم بی اثر نیست که تا حد امکان فحش ها و الفاظ رکیک نویسنده را ترجمه کرده است که خیلی خوب است. من نمایشنامه خوان حرفه ای نیستم اما با نمایشنامه های مک دونا وارد این دنیا شدم و مدت هاست در آن شناورم. . یکی از شخصیت ها، شخصیت متصدی هتل به شدت شخصیت جالبی دارد با پرداختی فوق العاده. این را در صفحات آخر کتاب می‌فهمید آنجا که می‌فهمید چرا اینجور بوده و چرا دل و جرئت زیادی دارد! :) اگر نمایشنامه خوان هستید پیشنهادش میکنم اگر تا کنون نمایشنامه ای نخوانده اید نیز پیشنهاد میکنم با این اثر فوق‌العاده شروع کنید!

سلام اولین نمایشنامه که ازین نویسنده خوندم. جذابیت خوبی داشت+شخصیت پردازی ها رو دوست داشتم!نقطه قوت بنظرم همین بود - گاهی دیالوگ ها مورد پسندم نبود ولی در گل خوب بود. توصیه میکنم بخونید و قراره باقی آثار این نویسنده رو هم بخونم. یک تشکر هم از نشر بیدگل که همچین کتابهای خوبی منتشر میکنه و در طاقچه بینهایت قرار میده!🌷

همین چند وقت پیش خوندم واقعا لذت بردم حتما نقدش رو هم بخونین

اولین بار بود که نمایشنامه خوندم و خوشم اومد جذاب بود

🌿🌸🌿 تعریف نمایشنامه های مارتین مک دونا رو شنیده بودم اما چون فکر میکردم نمایشنامه ممکنه برام جذاب نباشه سراقش نمیرفتم ولی به مذاقم خوش اومد،البته فکر میکنم خوندن کتاب زبان اصلی بهتر باشه چون اینجوری فحش هایی که تو متن کتاب هست بیشتر به دل میشینه ෆ˙ ᵕ ˙ෆ

این نمایشنامه عالی ترجمه شده، دم مترجمش گرم. خود نمایشنامه هم به قدر کافی جذاب بود که بخوام برم سراغ آثار دیگر این نویسنده.

این نمایشو ما اجرای عموم داشتیم...😊

کتاب:مراسم قطع دست در اسپوکن(نمایشنامه) ژانر:کمدی سیاه تعداد صفحات:۱۲۷ ترجمه⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ داستان⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ شخصیت پردازی⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ پردازش به جزئیات⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ پایان بندی⭐️⭐️⭐️ نقد: نقد نمیشه بهش گفت ولی خب این سبک مخاطب خاصِ خودشو داره و کتاب همه پسند نیست. امتیاز کلی⭐️⭐️⭐️⭐️ به خاطر پایانش یه ستاره کمتر میدم،پایانِ بهتر و مشخص تری میتونست داشته باشه ولی ارزش خوندن واقعا داره.

یه نمایشنامه کم حجم و پر کشش شوخی های جالب با مسائل جدی و ظاهراً تلخ اضافه گویی نداشت پیشنهاد میشه

بعد از خواندن این نمایشنامه به این حرف ایمان پیدا کردم که مارتین مک دونا، تارانتینوی دنیای تئاتر است. خون ریز، بی‌شرم و متفکر. بی‌رحمانه با خون‌ بازی سناریوهایش خواننده را به صلابه میکشد و چاره‌ای نداری جز اینکه با پوزخندی گوشه‌ی لب، استعدادش در خلق روایت‌ها را تحسین کنی. این نمایشنامه روایت مردی‌ست که سالیان قبل در یک درگیری بی‌رحمانه دستش توسط گروهی از اراذل قطع شده‌ است و حالا سال‌هاست که در به در دنبال آن دست قطع شده می‌گردد؛ و حاضر است برای دوباره پیدا کردنش هر بهایی بدهد و دست به هر کاری بزند. داستان با آشنایی او با دو جوان کله خراب شیاد آغاز می‌شود که می‌کوشند دست فرد دیگری را به او بفروشند. داستانِ تنبیه است و ترس و تقلا. خشم است و دیرینگی جست‌و‌جو. با توقعی که از مک دونا داشتم انتظار پایان شکوهمدانه‌تری را میکشیدم و حقیقتا مایوس شدم. کتاب کوتاهی بود که اگر نقطه‌ی پایان سرخی می‌داشت؛ می‌توانست به جای نمایشنامه‌ی تئاتر، فیلم‌نامه‌ی تارانتینو پسندی باشد که در سینما جاودان بماند. روی هم رفته علیرغم پایان‌بندی‌ای که مطابق توقع من نبود؛ دوستش داشتم و ایده‌ و صحنه‌سازی نابی داشت.

عالی بود.

کارهای دیگه‌ی مک‌دونا رو بیشتر دوست داشتم. نویسنده‌ی توانایی هست و در این نمیشه شک داشت ولی کار درخشانی ازش نیست.

اولین نمایش نامه ای بود که از این نویسنده خواندم. داستانی هیجان انگیز درباره مرد سفیدپوستی که در کودکی به طرز فجیعی دستش را قطع کرده اند و بدنبال دستش میگردد. دیالوگ های طنزآمیز شخصیت ها به خوبی روی نمایش نامه نشسته و توصیف ها آنقدر خوب نوشته شده اند که حالا بعد از خواندن کتاب دوست دارم نمایش نامه اش را از نزدیک هم تماشا کنم.

به خوبی بقیه نمایشنامه ها نیستش. معمولیه