نظرات کاربران درباره کتاب آدم‌خواران

این داستان ورای اینکه یک جنون جمعی رو نشون میده حکایتگر طبع متغیر آدمیست که روی شیطانیش رو پنهان کرده و گاهِ خشم و مشکلات ظاهر میکنه و مستعد چه جنایاتی ست.آن مردم خوش مشرب میشوند آن آدمخواران بی توجه.مستی و راستی؛ شاید این شراب کشیش خوش خیال کلیسا باعث میشه آنچنان ها آنچنان تر بشن و جانیانی بشن که خودشون هم باورشون نمیشه.این که آدمیزاد هر لحظه حالت نو و جدیدی هم داره میتونه یه روی این داستان باشه.من روانشناسی نخوندم و بی بهره ام توش ولی شمه هایی از اختلال هیستریونیک هم در بعضی شخصیت ها من جمله پسران جوان تر دیده میشه.همینططور احساسات شدید و ناپایدار برخی آدم های تحت فشار جنگ و گرسنگی که چه مشکلاتی به بار میاره.مایه هایی از پارانوئید و اسکیزوتایپی هم در این افراد شاید بشه ملاحظه کرد.اما با توجه به عدم سابقه نمیشه تایید کرد شاید موقتا گرفتار این عارضه ها شده بودن. نکته دیگم که یادمه چجوری مردم عادی و غیر مالک به علت بهره کمترشون از سواد و اطلاعات و اخبار چقدر میتونن شدید تر در معرض آسیب های اینچنینی قرار بگیرن. این دیوانگی هم میتونه منشأ های متفاوت اقتصادی سیاسی با اجتماعی داشته باشه.سکانس های مردم و آلن خیلی منو یاد مصائب مسیح میندازه و اون وضع شکنجه و مصلوب شدنش. آلن دو مونی هم مسیح روستا به نظر میرسید که قصد ترمیم دریاچه را داشت که اوهم قربانی تعصب و خشم فروخورده مردم شد.

کتابی ک ذات ادم رو ب خوبی نشون میده، مردم احمقی ک جرئت قبول کردن مشکلات خودشون رو ندارن پس مقصر پیدا میکنن، کتابی که میفهمونه یک مظلوم میتونه ظالم بسازه این واقعا عین حقیقته ک انسان ها با نفرت و خشم بیار بهم نزدیک میشن و این کتاب مثال بارزشه

ژان تولی نویسنده‌ی خوبی‌ست که در این‌ کتاب رنج و درد را به خوبی بازگو کرده. گاهی احساس می‌کردم این منم که درد می‌کشم. اگر روحیه‌ی حساسی دارید بنظرم نخونید با این حال، فوق‌العاده بود.

«معرفی: اگه کتاب مغازه خودکشی از آقای ژان تولی رو خونده باشین، می‌دونین که چندان مغز سالمی نداره و از قربانی کردن آدمای بی‌گناه خوشش میاد. اما این کتاب که دارم نقدش رو می‌نویسم، رسما نفسم رو بند آورد. تمام مدتی که می‌خوندم قلبم انگار توی مشت یک نفر داشت فشرده می‌شد و عجیب‌ترین قسمتش این بود که حقیقت داشت. موضوع داستان به جنگ فرانسه و آلمان برمی‌گرده. این واقعه تاریخی توی یه روستای کوچیک فرانسه اتفاق می‌افته؛ جایی که مردم، روستا از پیر و جوون و کودک گرفته، تصمیم می‌گیرن یکی از شهروندان رو آتیش بزنن، کبابش کنن و بخورن! بله، همینقدر عجیب و واقعی. آقای ژان تولی هم بی انصافی نکرده، جگر سوز ترین حالت ماجرا رو بیان کرده. بیشتر از این اسپویل نمی‌کنم چون کتاب کوتاهه. اما خب نکته خاصی دربرنداشت؛ مگر شکنجه‌های‌وحشیانه و توصیف‌های دقیق که ممکنه باعث کابوس دیدن‌تون بشه. (۳.۵/۵)»

این کتابو به کسانی که روحیه لطیفی دارند توصیه نمیکنم جنون ، شکنجه ، حماقت ، مرگ خلاصه کتاب اینه

داستان این کتاب به اندازه ای جذاب بود که من تقریبا یک نفس خوندمش ، امیدوارم کسی داستان جالب رو با داستان شیرین یکی فرصت نکنه ، حقیقت این بود که این کتاب پراز تلخی بود و با خوندن هر جمله پا به پای آلن دومونی زجر بکشیم ‌و شکنجه بشیم ، این تلخی قابل تحمله اگر فقط یه داستان باشه ولی متاسفانه کتاب بر اساس یه ماجرای کاملا واقعیه و این حقیقت که انسان می تونه نسبت به هم نوع یا غیر هم نوع خودش بدون هیچ دلیل موجهی به بدترین و درنده ترین شکل ممکن وحشی و درنده بشه رو به صورتمون می کوبه

خیلی داستان وحشتناک و غم انگیزی بود، خواندن کتاب برای من همراه با خشم اعصاب خوردی و عذاب بود، به من نشون داد که همیشه جمعیت ملاک درست بودن یک عقیده نیست و بهتره گوسفند وار پیرو جمعیت نباشیم و اینکه یک انسان تا چه درجه میتواند پست باشد و این تفکر که آیا انسان ها لیاقت خوبی کردن را دارند!؟

کتاب روان و پر کششی بود جوری که نمیشد بگذاریش کنار حماقت و جهل وحشتناک آدمهایی رو روایت میکنه که تحت تاثیر جو و فضا قرار گرفته بودند واقعا جنگ چه تنش های روانی که به وجود نمیاره اون هم تو اون دوره زمونه !

فرانسوی های متمدن....

کتاب در مورد آلن دومونی و نحوه قتل اونه...و همینطور در مورد آنا زنی که عاشق آلن هستش... کتاب حجم بزرگی از غم رو توی خودش داره و از خوندنش قلبم به درد اومد...

این کتاب بر اساس یک داستان واقعی هست که در قرن نوزدهم در یکی از روستاهای فرانسه اتفاق می‌افتد.شما با خواندن این کتاب دردی بسیار عمیق و غم بسیار زیادی را تجربه میکنید . چون می‌بینید که یک جمع چقدر می‌توانند، وحشی و بدوی رفتار کنند. و از سوی دیگر هیچ چیز از هیچ‌کس بعید نیست. ولی واقعا ژان تولی در به صحنه کشیدن تمامی صحنه های این جنایت واقعا موفق بوده و شما رو‌ گام به گام با این جنایت جلو‌ میبرد و شما پشت سر جمعیت حرکت می‌کنی و با وجود این که میدانید این جنایت حتما اتفاق میفته باز هم توقع دارید که یک نفر از راه برسه و جلو این‌سیل خروشان مردم رو‌بگیره.‌ خواندن این کتاب به افراد حساس اصلا پیشنهاد نمیشه .

الان چند دقیقه است که این کتاب و تموم کردم اما همچنان مات و مبهوتم و به این پی بردم هیچ چیز تاکید میکنم هیچ چیز در دنیا خطرناک تر از انسان متعصب نیست و سلام این کتاب و به کسانی پیشنهاد میکنم که میخوان با ذات واقعی انسان آشنا بشن اما توصیه میکنم اگر روحیه خوبی ندارید نخونید چون داغونتون میکنه

هولناک ترین قسمت این کتاب، واقعی بودن اونه. می خونی و باور نمی کنی این ها در واقعیت اتفاق افتاده باشه و از درون می ترسی و وحشت می کنی از این موجود دوپا و کارهایی که ازش برمیاد...

داستان روایتگر واقعه ای در روستای اوتفایِ فرانسه است. در سال ۱۸۷۰، همزمان با جنگ بین فرانسه و پروس و اخرین سال امپراطوری ناپلئون سوم . آلن دومونی ، معاون شهردار بوساک(شهری تو نزدیکی اوتفای)، مرد اشراف زاده ای بود شریف و مهربان که به مردم تنگ دست و کم توان کمک می‌کرد. با وجود معلولیت جسمانی و معافیتش، داوطلبانه برای حضور تو جنگ نام نویسی کرده بود تا از کشورش دفاع کنه . قبل از رفتن به جنگ ، در یک روز جشن به اوتفای میره. آلن این روستا و مردمش رو دوست داشت و کمک های زیادی به اهالی اونجا می‌کرد. اما اون روز مثل همه زمانایی که آلن به اونجا میرفت تموم نشد . طی یک اتفق مضحک و خیلی ناگهانی مردم روستا آلن رو به عنوان خائن و پروسی( دشمنشون) متهم میکنن و اتفاقاتی که براش میفته و توی تاریخ ثبت میشه ، به طرز وحشتناکی نشون میده که انسان ها تا چه حد میتونن به رذالت و پستی کشیده بشن ؛ ترسناک تر و پست تر از هر چیزی که ذهن بتونه تصور کنه. فضا سازی و توصیفات ژان تولی اونقدر خوبه که شما توی احساساتون غرق میشید: تحیر، نفرت ، درد و غم ترجمه هم خیلی روان بود . در آخر بگم کتاب کاملا بر اساس واقعیته و بسیار دردناک ، اگه روحیه خیلی حساسی دارید سراغش نرید.

زیاد کتاب جالبی نبود زیاد ارتباط برقرار نکردم باهاش..

برخلاف نظر بعضی از دوستان من فکر میکنم همه باید این کتاب رو بخونن (البته با شرایط سنی مناسب ) خیلی تلخه خیلی هراسناکه و وحشتناکه ولی همه باید بخوننش چون باید بدونیم آدمیزاد تا کجا میتونه پیش بره بی منطقی و ناشنوایی شخصیت های این کتاب رو بعضا در اطرافیان میشه دید به صورت خفیف تر در مسائلی کوچکتر پس ما هنوز با تعصب و کورکورانه رفتار کردن با نشنیدن حرفهای طرف مقابلمون روبه روییم باید ببینیم و بدونیم نتیجه این رفتار میتونه چه جنایاتی رو رقم بزنه از تاریخ همچین جنایتی حتی ۳۰۰ سال هم نگذشته و این خیلی وحشتناکه ارواح ما در گذشته ای نه چندان دور رفتار وحشتناکی داشتن با این حال ما چطور انتظار رستگاری داریم؟ شاید همه ما هیولاییم فقط فرصتی برای ابرازش نداریم فقط میدونم از این به بعد برای تحقیر از اسامی حیوانات استفاده نمی‌کنم اونا اینطوری نیستن هرگز شرارت نمی‌کنند اتفاقات این کتاب عینه شرارته...

شوکه کننده؟ میخکوب کننده؟ ترسناک؟ چیه این کتاب؟ زمانی که شروع به خوانش این کتاب میکنید شوکه میشید. ضربان قلبتون می‌ره بالا و باور نمیکنید که همچین چیزی بر اساس واقعیت باشه. من و شما آیا میتونیم یروزی مرتکب همچین جنایتی بشیم؟ اگه یروز خودمون قربانی همچین جنونی بشیم چی؟ یجایی از کتاب حالت تهوع گرفتم. تصمیم گرفتم شب نخونمش تا روی خوابم تاثیر نزاره. توی روز و بین کارای روزمره تون بخونیدش بهتره. اگه روحیه ی حساسیم دارید که کلن نخونید. کتاب یه داستان واقعیو توی فرانسه ی ۱۸۷۰ روایت می‌کنه. توی یه روستا که مردم آروم و بی حاشیه ای داره. ناپلئون سوم بر فرانسه حکومت می‌کنه و فرانسه رو درگیر جنگ با پروس کرده و قربانیان این تصمیم مردمی هستند که مجبورند با فقر و گرسنگی دستو پنجه نرم کنند. مردم روستایی که یک روز خیلی ناگهانی دچار جنون میشن و یکی از اهالی روستا رو به طرز فجیعی شکنجه میدن و ... . ژان تولی گفته که برای نوشتن این کتاب خودش شخصن به همون روستا رفته و با مردم مصاحبه کرده و انقدر پیگیر بوده که از طرف مردم روستا تهدید شده به اینکه قربانی بعدی خودش خواهد بود. آخر کتاب یه سوال مهم پرسیده میشه از خواننده: آیا همیشه حق با اکثریت است؟ واقعن باید چه حکمی داده بشه برای همچین جنایتی؟ چه قضاوتی باید کرد؟

تکان‌دهنده پر از جزئیاتی که به تصویرسازی دقیق همچین روایتی در ذهن‌خواننده کمک میکنه

داستان تکان دهنده ای بود. این حجم از حماقت و تحجر رو از مردم فرانسه انتظار نداشتم و واقعا در عجب بودم ک نقش کلیسا بعنوان یک مکان مذهبی در آن دوران در روستای اوتفای چقدر کم اهمیت بوده در صورتی ک انتطار میرفت مردم روستایی به سبب تعالیم کلیسا انسان تر باشن اما در آن دوران چنین دیوهایی در جامعه رشد پیدا کرده بودند. آلن دومونی منو یاد مشتاقعلیشاه کرمانی انداخت زمانی ک مردم کرمان به دستور یک آخوند او را سنگ باران کردند و این اتفاق لکه ننگی شد بر حکومت زندیه و به انتقام این اتفاق آقا محمدخان قاجار با لطفعلی زند آن کرد که همه میدانیم.

پر از توصیف های خشن و دلخراش. نتونستم کتابو تموم کنم و به نظر من جذاب نبود