نظرات کاربران درباره کتاب کالیگولا

تجربه خوندن نمایشنامه در یک جمع با این اثر برام اتفاق افتاد و از خوندنش لذت بردم.

با ترجمه و ویراستاری اش خیلی مشکل داشتم انقدر بد ادیت زده بودن نمیفهمیدی شخصیت ها داره عوض میشه یا نه! و بعضی جاهاش رو نمیفهمیدم به واسطه ترجمه بد... اما در مورد داستان انقدری که میگفتن عالیه نه نبود و من فکر میکردم خیلی کامل تر و قشنگ تر بهش پرداخته شده باشه. اما به عمق این کار و عقیده کامو نمیتونم خرده بگیرم که بی نظیر منظور رو رسونده بود. پایانش خیلی مضحک تموم شد میتونست توصیف های بهتری در باب زمان و مدل کشتنش به تصویر بکشه و دراماتیک تر تموم بشه. اما در مورد شخصیت ها ،خوب صحبت شده بود و خوب نهادینه شده بود برام. و پی نوشت ماه رو خیلی دیر زده بودن منظور چیه و گیج کننده بود حداقل برای من. با وجود اینکه کم بود خیلی طول کشید بخونمش؛ پس نمره ام ۴ از ۱۰

کتاب نود و سوم

برای یکبار خواندن بد نیست، ولی متعجبم از دوستانی که این نمایشنامه رو با بیگانه مقایسه میکنن و میگن که در حد اون، خوبه.... به نظرم در سطح خیلی پایین تری قرار داره از جهات مختلف

کتاب کالیگولا اولین نمایش‌نامه‌ی نویسنده برنده جایزه نوبل ادبیات، آلبر کامو است که در آن به مسئله پوچی می‌پردازد. نمایش‌نامه‌ای که تماماً متکی بر اسناد تاریخی و زندگی امپراتور روم، کالیگولا استکامو سه‌گانه‌ای به نام پوچی دارد که شامل کتاب‌های: بیگانه، کالیگولا و اسطوره سیزیف می‌شود. در کتاب‌های بیگانه و کالیگولا، ما شاهد «تجربه احساس پوچی» به واسطه شخصیت‌های داستان هستیم. در حالی که در کتاب اسطوره سیزیف کامو نه به تجربه پوچی، بلکه به «مفهوم پوچی» می‌پردازد و به شکل یک پژوهش، موضوع پوچی را روشن می‌کند. بنابراین خواندن این سه کتاب در کنار هم به درک بهتر فلسفه آلبر کامو کمک می‌کند.شخصیت اصلی نمایش‌نامه حاضر، امپراتور جوان کایوس کالیگولا است. کسی که شروع سلطنتش بر روم با آسودگی و فرزانگی همراه بود اما وقتی مرگ خواهرش – دروسیلا – را دید به چیزی پی برد که او را دگرگون کرد. کالیگولا به آگاهی از مرگ، خود مرگ و هستی مرگ پی برد. امپراتور پس از این حادثه از کاخ می‌گریزد و تا چند روز هیچ‌کس از او خبری نمی‌یابد. او هنگامی که به کاخ بازمی‌گردد آدمی متفاوت است که تاریخ از او به عنوان فردی نیمه دیوانه یاد می‌کند.به طور کلی، کتاب کالیگولا یکی از مهم‌ترین کتاب‌ها برای درک فلسفه آلبر کامو است. اما باید دقت کنیم که دچار اشتباه نشویم چراکه اقدامات شخص امپراتور تاکید بر یک عصیان پوچ دارد و دیدگاه‌های نویسنده را باید از زبان مخالفان کالیگولا شنید. از زبان آدم‌هایی که زندگی کردن و خوشبخت بودن را ارج می‌نهند.✨🍂

کتاب یه جوری بود انگار که صحنه تئاتر بازنویسی شده بود . جذابیت خاصی نداشت.