نظرات کاربران درباره کتاب خانه لهستانی ها

باسلام من این کتابو در تاریخ ۲۶ آبان ۹۹ خریداری کردم ولی فایل کتاب باز نمیشد بهمین دلیل مجبور به حذف کتاب از کتابخانه ام شدم ولی وقتی که خواستم مجددا کتاب را دانلود کنم پیام میده باید دوباره خریداری کنم .میخواستم ببینم آیا این کار اصولیه یا خیر ؟؟؟؟!!!!

خوبه

یادآور روزگاری که دیگه نیست،با قلم و صدا و اجرای زیبای خانم شیرمحمدی🌸

چه قشنگ بود 😍🙌🏻

کتاب خوبی هست. نثر ساده و خوشخوانی دارد. راوی داستان که پسری ده ساله به اسم سهراب هست شخصیت دلنشین و دوست داشتنی دارد.

خیلی قشنگ بود از طاقچه ممنونم بابت اینکه این کتابو بهم جایزه داد 🌹آخراش واقعا دوست نداشتم که تموم شه❤️❤️❤️

این سبک کتابها رو دوست دارم

حال و هوای کتاب رو خیلی دوست داشتم روزمرگی و خط اصلی داستان با هم توش قاتی بود

با اینکه اونقدر قلم نویسنده قوی نبود ولی حس و حالی که کتاب داشت رو دوست داشتم اگه یکم قدرت خیال پردازی داشته باشی میتونی خودتو توی اون حیاط بزرگ که وسطش یه حوضه تصور کنی و پیش بی بی که داره سبزی پاک می‌کنه بشینی و صد ساعت به داستان هاش گوش بدی تهشم بگی بی بی جون میشه من برم حیاط با بچه ها برای کنم بعدشم توپ پلاستیکیت رو برداری و دمپایی هات رو که یکم پاره شدنو بپوشی و بری تو کوچه همش به اون یه ذره خیال پردازی بستگی داره🙃

متن روان و داستان پردازی عالی خیلی خوب بود با غم شخصیت غمگین و با شادی ش شاد میشدم

دیالوگ ها داخل متن خسته کننده

کتاب از نثر بسیار دلنشینی برخوردار بود ، با زبانی ساده توضیح کامل و کافی از زندگی انسانهای معمولی را می داد که همین انسانهای معمولی هر کدامشان داستان‌ها و روایت های مخصوص به خود را داشتند ، به راحتی خواننده همزاد پنداری عمیقی با اهالی خانه میکرد و در لابه لای این روایت های جاری درسهای مهم و انسانی هم به خواننده یاد می داد که حائز اهمیت بود ، و در کل به نکات ریز و مقوله های معنا داری اشاره میکرد که جذابیت رمان را چند برابر می کرد.

این کتاب خوش‌خوان و سبکه. از همون اول دستتو می‌کشه و با خودش می‌برتت تو دل داستان، گرهت می‌زنه با شخصیت‌های جورواجور و عجیبش‌. به نظر من اگر دنبال نتیجه‌گیری خاص یا یاد گرفتن موضوعات جدید هستید ممکنه باب‌طبعتون نباشه، ولی اگر دنبال یه کتاب برای قبل خواب یا تو مترو و اتوبوس می‌گردین، توصیه‌اش می‌کنم.

کتاب، داستان چند خانواده رو که هر کدوم توی یه اتاق از یه خونه ی بزرگ زندگی میکنن رو روایت میکنه که نقطه‌ی اتصال همه‌ی خانواده ها به هم فقره. داستان از نگاه پسربچه‌ای به اسم سهراب روایت می‌شه. اولین ایراد کتاب از نظر من متناسب نبودن مدل روایت با سن راویه. نگاه راوی به زندگی خیلی عمیقه و خب یه پسربچه‌ی کلاس چهارمی نمیتونه انقدر عمیق به زندگی نگاه کنه و جملات پرمغز بگه. داستان معما و نقطه‌ی عطفی که هیجان زیادی به قصه وارد کنه نداره و یه روایت تقریبا خطیه که گاهی جذاب و پرکششه و گاهی کسالت آور. نیمه‌ی اول داستان با وجود ریتم آرومش برام دل نشین بود و کشش داشت اما نیمه‌ی دوم(اواخر کتاب) داستان افتاد توی یه سراشیبی تند و پایان داستان به شدت هول هولکی بود و اصلا منو راضی نکرد. یه سری اتفاقات توی داستان بود که خوب بهشون پرداخت نشد. شخصیت پردازی ها متوسط بودن و میشد که بهتر باشن. بعضی دیالوگ های "پری" از نظرم شعار زده بود و خود شخصیت هم هنوز جای کار داشت. حال و هوای کتاب برام دوست داشتنی بود و شاید تنها دلیلی بود که ادامه ش دادم روی هم رفته به نظرم کتاب خیلی متوسطی بود و توقعم بیشتر بود

من این داستان رو خیلی دوست داشتم چون تم و حالت زندگی قدیمی برام جالب هست و شخصیت پردازی به خوبی انجام شده اما آخرش رو خیلی دوست نداشتم و حس کردم یهو ول شد اصلا داستان در هر صورت طنزش خیلی بامزه بود و قابل لمس ایرانی اصل بود! و بخاطر آخرش نباید کل داستان رو از دست داد .

خیلی دوستش داشتم اتفاقی باهاش آشنا شدم و از این بابت خوشحالم تصویرسازی کتاب عالی بود کاملا تصور میکردم تو اون خونه و با آدم‌هاشزندگی میکردم. با اینکه کلیت داستان غم‌انگیز بود اما حس گرم و صمیمی ای داشت و منو میبرد به تهران سال های قدیم... توصیه میکنم حتما بخونیدش خصوصا اگه دوست دارین یه کوچولو طعم تاریخ هم چاشنی کتابی که میخونین باشه

یک جور ژانر برشی از زندگی بود .این ژانر رو چه تو فیلم و چه داستان می پسندم چون به واقعیت نزدیک تره و یادآوری میکنه زندگی همین چیزای کوچیکه و باید ازش لذت برد. به قول سهراب خوشبختی همون لحظه ای بود که دلشاد خانم با لباس گل گلی اش توی حیاط می نشست و با لبخند با همسایه ها صحبت می کرد .

داستان خیلی جذاب ،پر از شخصیت و داستان .. تنها چیزی که خیلی آزاردهنده بود پایانبدی داستان بود مثل خیلی از فیلم هاو کتاب های ایرانی که تا به پایان نزدیک میشن انگار همه ی آنچه که پدید آوردن و اسلوبی که بهش پایبند بودن رو زیر پا میذارن ، به نظر جا داشت که نویسنده ۳۰۰ صفحه دیگه بنویسه و داستان خیلی بهتر تموم کنه .

انقدر با اهالی خونه اُخت شده بودم که نفهمیدم کی رسیدم به صفحه آخر، هی ورق می‌زدم ببینم بعدش چی می‌شه ؛) خیلی ساده و دوست داشتنی بود کلی هم تصویر سازی‌های قشنگ داشت... دلم می‌خواست برم تو دنیای قصه و باهاشون گپ بزنم♡

کتاب خوبی بود که لحظه لحظش رو میشه توی ذهن تصور و زندگی کرد، یه چیز دیگه اون زمانها اینه که با همه نداری دلها کمی خوشتر نسبت به الان بوده با یه چیز ساده ادمها خوش بودن و مهمتر هم دل تر از الان ،ممنون از نویسنده و از طاقچه.