نظرات کاربران درباره کتاب خانه لهستانی ها

کتاب ۲۵۵ از کتابخانه همگانی، حتما تا حالا از نزدیک یا در فیلم ها ، خانه ای قدیمی رو دیدید که یه حیاط بزرگ وسط و دور تا دورش اتاق های بزرگ و کوچک قرار گرفته، محل دستشویی هم کنج حیاط است و عمومی و البته بدون حمام!! افرادی که در این خانه های بزرگ کنار هم زندگی می کنند یک ویژگی مشترک دارند : فقر . این کتاب هم داستان یکی از این خانه ها و مستاجرانش را روایت می کند. کتاب خوبی بود.

یه کتاب ساده و روان، برای زمان هایی که میخواین کتاب بخونین و ذهنتون رها بشه در داستان. حال و هوای قدیمی و توصیف خونه هایی که الان برای ما خاطره شدن، لذت بخشه. اگه خاطره باز هستید و اهل نوستالژی، این کتاب انتخاب خوبیه.

خندید.از آن خنده های غصه دار.((چرا همه چیِ ما این ریختیه سهراب؟…)) . . . برای من‌ی که عاشق سبک و حال و هوای خونه های قدیمی ایرانی با اون حوضچه های آبی کمرنگش و درختای سیب و نارنج توی حیاطش هستم تجربه خوبی بود✨ ولی خب قلم نویسنده بنظرم آنچنان قوی و خاص نبود و پایانش هم یه جوری بود!بنظرم نویسنده میخواست پایانش رو مثلا غیر قابل پیشبینی کنه ولی بنظر من زیادی هندی شده بود دیگه🤷🏼‍♂️ دنبال هیجان خاصی نباشید فقط با روزمرگی های سهراب همراه باشید تا لذت کافی رو ببرید:)

رمان بدی نیست ولی فوق العاده هم نیست..نسبتا رمان آرومیه و بعضی قسمتاش هم کند پیش میره.. در کل خوبه

خانه لهستانی ها یه رمان نسبتا خوب از خانم شیرمحمدی که یه فضای آروم و نسبتا جذابی رو توی کتابش تصویر کرده و البته که داستانش هم خسته کننده نیست. دنبال یه اثر فوق العاده توی این کتاب نباشین و به چشم یه رمان ساده برای تفریح و لذت بردن بهش نگاه کنین.

یه رمان آروم و در عین حال زیبا. ولی خب خیلی ساده بود و اتفاق خیلی خاصی در طول داستان نیفتاد مثلا(امکان اسپویل) اونجا که شخصیت اصلی اون نامه رو به جای دور انداختن تو خونه قایم کرد توقع میرفت یه اتفاقی بیفته مثلا یکی نامه رو پیدا کنه و ... ولی نویسنده خیلی ساده از کنار این موضوع گذشت.

قبل از انقلاب محتوای فقر زیستن کنار همدیگه از ساده نویسیش لذت بردم روان و جالب بود پیشنهاد میدم

این کتاب در واقع داستان نداره ولی قصه داره، قصه یه جمعی از آدمهای معمولی که به واسطه یک عمارت و بیشتر از اون یه گذشته و یه فرهنگ به هم متصلند. نصر بسیار روان در کنار نبود هرگونه آشنازدایی تجربه خواندنی بی دغدغه و آرام رو به خواننده میده. فقط تو پایان یه غافلگیری کوچک ولی خام داره. از طرفی هم انگار برای ساخت یه فیلم نوشته شده. از این فیلمای نرم و لطیف و بدون حادثه.

داستان به آرامی پیش میره و با وجود زیاد بودن شخصیت‌ها گیج کننده نیست همچنین دیدگاه راوی داستان به عنوان یک پسر کم سن هم جالب هست

یک خونه ی قدیمی با اتاقک هایی برای زندگی با کلی همسایه که هر کدوم مشکلاتی برای خودشون داشتند.راوی داستان یک پسر باهوش و زبله که خوب بلده به موقع چی بگه و چه عکس و العملی داشته باشه.داستان جذابه گاهی طنزه و خنده دار گاهی هم غمگین و گاهی هم مجهول.فراز و فرود خوبی داشت و خسته کننده نبود.من از خوندنش لذت بردم.فقط مشکل این بود غلط املایی داشت پایانشم خیلی عجیب بود. خلاصه که شجاع باشید ولی نه مثل امیر جلال

داستان خوب و جذابیه و نویسنده قلم خوب و روون داره به کسانی که داستان های آروم و یه فضای نوستالژی دوست دارن پیشنهاد میکنم فقط به نظرم پایانش خیلی سریع بود و باید بیشتر بهش پرداخته میشد

بنا بر نظرات انتظار یک رمان خوب رو داشتم؛ اما انتظارم برآورده نشد. متنش روان بود و خوشحالم که خیلی طولانی نبود وگرنه نمی‌تونستم تا انتها بخونمش. داستان ساده و نسبتا شیرینی داره ولی پر از ایراده. شخصیت‌پردازی سطحی و ضعیفی داره. همه‌ی شخصیت‌ها _که تعدادشون کم هم نیست_ در حد تیپ باقی مونده‌ن. حتا راوی داستان که یه پسر ده‌ساله است، پر از تناقض‌های کوچیکیه که شاید خیلی به چشم نیاد؛ اما در مجموع به داستان آسیب زده. فضاسازی داستان طوری نبود که من رو به اون برهه‌ی زمانی ببره. اطلاعات خاصی درباره‌ی لهستانی‌ها نداده بود؛ در حد یک‌سری اطلاعات کوچیک که با چندتا سرچ میشه به‌راحتی به‌دست آوردشون. روند داستان در ابتدا آروم بود؛ ولی در یک‌سوم انتهایی کتاب همه‌چیز سرعت گرفت و درنهایت خیلی زود و کمی بی‌هوا داستان به پایان رسید. پایان‌بندیش هم به‌نظرم مسخره و بی‌معنی بود. فصل‌بندی هم نداره که آزارم داد؛ چون پرش‌های زمانی داشت یا تغییر فضا. و... . در کل کتابی نیست که به کسی پیشنهادش بدم. داستان‌های خیلی بهتری از این دست هست. مثل «همسایه‌ها»ی احمد محمود. پ.ن یک: می‌دونم نویسنده‌ی محترم این نظر رو نمی‌بینه؛ اما از اونجایی که مرجع خیلی‌ها برای نوشتن درست واژه‌ها، کتاب‌ها هستن، لازم می‌دونم بگم «زجه و ناله» اشتباهه و درستش «ضجه» است. زجه = زن زائو ضجه = زاری، شیون پ.ن دو: لطفا نظرم رو هم پاک نکنید. با یه نظر منفی من چیزی از نشر چشمه کم نمی‌شه. :/ (23)

خانه ی لهستانی ها کتابی ساده و شیرین که از زبان سهراب کودکی ۱۰ساله ماجراهای چند خانواده دریک خانه ی قدیمی روایت میشه. ساده و صمیمی و در عین حال جذاب:))) از دستش ندین😊

کتاب روون، صمیمی و جذابیه. برای لحظاتی هم که شده آدم رو از دنیا جدا میکنه؛ اما داستان قوی ای نداره و بیشتر حالت اینو داره که یک بچه خاطراتشو نوشته از اتفاقات دور و برش. خوندنش خالی از لطف نیست.

چقدر دوستش داشتم 😍😍😍

داستان روند آرومی داره و حال و هواش قدیمیه برای زمانی خوبه که دنبال ی داستان ساده میگردین و کتابی برای خوندن ندارید ...

کتاب روونی بود ولی اخرش ادم به این نتیجه می رسید که :خب که چی ؟

داستان روان و جذاب است ،خواننده را تا آخر با خود همراه می کند تا به کمک سهراب اهالی خانه لهستانی ها را بهتر بشناسی با آنها به اندازه خواندن رمان در خانه لهستانی ها زندگی کنی

چقدر بد تموم شد☹️

واقعا دوستش داشتم😍خاله پری خیلی مشتی بود😂برای منی که درمورد اردوگاه های کار اجباری کره شمالی و شوروی و آلمان خونده بودم کتاب جذابی بود و کیف کردم.