نظرات کاربران درباره کتاب نه داستان

من این ترجمه رو نخوندم ولی فکر نمیکنم نشر ماهی ترجمه ضعیفی بده بیرون ، کاوه میر عباسی هم مترجم ناآشنایی نیست.چیزی که از نظرات برداشت میشه اینه، افرادی که نه مطالعه ای دارند نه آشنایی با داستان کوتاه حمله کردند به کار های سلینجر، طوری نطق هدف نداشتن میکنند که انگار کتاب چگونه در پس فردای مان احساس بهتری نسبت به فردای نداشته مان داشته باشیم،خوانده اند. من برای چنین نظرات زرد و کوته بینانه ای جواب نمی نویسم چون مطمئنم بی فایده است.کسی که صدای زندگی رو از بین دیالوگ های داستان ها نمی شنوه یا این تصویر سازی های انسان مدرن پس از جنگ نمی بینه ، کاری نمیشه براش کرد.

دوستان عزیز این طرح چندروزه‌ی کتاب «رایگانه» نه کتاب «اجباری». اگر دوست نداریداصلا مجبور نیستید دانلودش کنید

اقا من میگم ی نظرسنجی بذارین بین 5 تا کتاب کاربرا نظر بدن که کدومش رایگان شه

جا داره ما هم مثل بعضی دوستان کتاب‌خوان(!!!) و بافرهنگ(!!!) بیاییم کلی غر بزنیم و کل سیستم نشر و طاقچه و عالم و آدم رو ببریم زیرسوال که چرا تو موضوع مورد علاقه‌ی ما کتاب نذاشتید؟؟ چرا این کتاب‌ها رو به ما تحمیل می‌کنید؟؟ ما زیر بار این ذلت نمی‌ریم و.... 😂😂😂😂 . در هر صورت ممنون از طاقچه که بین همه‌ی نرم‌افزارهای کتابخوان تکه 🙏🙏

ای کاش خیلی از روزها همین طرح کتاب رایگان رو داشته باشین،هم برای پیشرفت طاقچه خوبه هم برای علاقه مندان به کتاب خوانی.ممنون از شما

سلینجر بر بام بلند ادبیات امریکای معاصر ایستاده، شما از سلینجر توقع حکایت نداشته باشید، او روزمرگی انسان معاصر را بر صفحه نگاشته است.

• امتیاز: ۴.۵ • ژانر: ادبی • ترجمه و ویرایش کاملا حرفه‌ای صورت گرفته. • داستانهای مورد علاقم «مرد خندان» و «به ازمی؛ با عشق و نفرت» بودن. • داستانهای کتاب بیشتر از اینکه احساسی باشن ادبی هستن و پیشنهاد میکنم حداقل یه تحلیل کوتاه بعد از هر داستان بخونین. • بعد از ناطور دشت این دومین اثریه که از سلینجر میخونم و برخلاف اون یکی از این اثر خوشم اومد. • اکثر داستان‌ها تِم مرگ و جنگ دارن. دو تا داستان آخر موضوع عرفانی و دینی داره. • یه سری از داستانها از زاویه سوم شخص هستن و یه سری از زاویه اول شخص؛ سلنجیر از هر دو زاویه خیلی خوب نوشته و تکنیک قدرتمندی داره تو نوشتن. • سبک سلینجر برام خیلی جالبه؛ بیشتر از این که دراماتیک و داستانی باشه، مستندگونه و واقعیه. مثلا تو داستان اول کتاب شخصیت‌های اصلی کتاب دائما حرف همدیگه رو‌ قطع میکنن تا صحبت خودشون رو بزنن؛ چیزی که بیشتر تو واقعیت و کمتر تو فیلم ها و داستان ها شاهدشیم. و یا اینکه مکالمات بین شخصیت‌ها از جنس مکالماتیه که تو زندگی‌ روزمره زیاد شاهدشونیم (البته این قضیه برای بعضی داستان‌هاش مثل «تدی» صدق نمیکنه) • سلینجر تو اکثر داستان‌هاش از نمادها و تمثیل‌‌های مختلف برای رسوندن مفاهیم عمیق‌تر استفاده کرده که ارزش ادبی اثر رو بالا میبره. • تجربه خوبی بود. نظرم نسبت به سلینجر عوض شد.

احتمالا این آخرین کتاب رایگان باشد و آخرین فرصتی که به بروبچ طاقچه بگم، باهم هماهنگ بشیم که مترجمانی که به زبان و ادبیات فارسی توجه نمیکنند و به سلیقه شخصی خودشون ترجمه میکنند از صحنه طاقچه و کتاب محو کنیم.:)) زبان و ادبیات فارسی مانند زبان و ادبیات انگلیسی قدرتمند هست و میتواند کلمات جدید بسازد. اینکه الان زبان فارسی انقدر محدود و خیلی از مواقع معادل درست کلمات و جملات انگلیسی نمیدهد، یکی از دلیلش این هست که مترجمان سلیقه ای عمل میکنند و به کلمات پیشنهادی متخصصین زبان و ادبیات فارسی توجه نمیکنند بعد میزنن به سر زبان فارسی مادر مرده تا اشتباه خودشان به گردن نگیرند. دومین دلیلش این هست، عزیزان کلمات جدید فارسی قرار نیست همش ماندگار و قابل قبول بشوند، خیلی هاشون زیبا هستند که کمتر دیده میشوند و ساخت کلمات جدید کمک کننده هستند به درک و فهم زبان فارسی در یادگیری و فهم مطلب، در نگاه اول کلمات جدید را رد نکنیم و به متخصصین زبان و ادبیات فارسی هم توجه کنیم. نگاه متعصبانه به کلمات نو و جدید نداشته باشیم همه پیشنهادهات را قرار نیست قبول کنیم. ممنونم

۱۲ تومن تو این دوره برای غرق شدن در ادبیات محض هیچ پولی نیست، ممنون طاقچه، ولی کاش میتونستی یه مقدار "زمان" رایگان بهمون بدی.

انگار که سلینجر داشته تمرین نویسندگی میکرده! :) برای خودش نوشته، نه خواننده. از نظر نثر و شیوه ی روایت و شخصیت پردازی خوبه ولی داستان ها هیچ کدوم سر انجام ندارن. بعضی هاش حتی اتفاق خاصی هم درشون رخ نمیده که دنبال سرانجامی باشیم. بنابراین داستان کشش نداره. انگار صرفا داری یه روایت خوب از یه ماجرای ساده رو میخونی. خواستم بگم داستانها ایده ندارن ولی دیدم نمیشه داستانی ایده نداشته باشه. قطعا هر کدوم ایده ای پشتشه؛ ولی اینکه خواننده چقدر ارتباط برقرار میکنه؟ اگه مخاطب عامه باشید، با خوندنش چیز خاصی به دست نمیارید. فقط میتونید بگید به جز ناطوردشت یه چیز دیگه هم از سلینجر خوندید، همین.

خیلی خوشحالم که این نظرات را میبینم، باوجود این که کتاب در سلیقه همه افراد نیست ولی غر نمیزنید و نظرتان را با توهین تحمیل نمیکنید، واقعا خوشحالم که نظرات از روز اول تا حالا انقدر متفاوت شدن و یاد گرفتیم که به هم احترام بگذاریم هر چند اگر موافق میل ما نبود، تشکر

ناطور دشت رو با دو ترجمه خوب آقای کریمی و آقای نجفی خوندم و اخیرا هم کتاب داستان های پس از مرگ که از سلینجر هستش و نشر چشمه اون رو به چاپ رسونده ، خیلی از لحن صمیمی و بی تکلف سلینجر در داستان نویسی لذت میبرم ، این کتاب رو هم دقایق آخر توی لیست چاپ اولی های نشر ماهی دیدم ولی نشد بخرم ، ممنونم از طاقچه ، مثل دیروز شگفت زده ام کرد ، به نظرم نیاز به تعریف نداره ، بخونید و لذت ببرید دوستان ...

ی کتاب جدید چاپ 98 از ی نویسنده محبوب و عالی هنوز نخوندمش ولی باید کتاب خوبی باشه .جشنواره امسال هم با تمام نقاط قوت و ضعفش تموم شد ما موندیم کتابهایی که اماده ان که بریم سر وقتشون تا بخونیمشون.چه حس خوبیه واقعا💚ممنونم از طاقچه بخاطر این حس و کتابهایی که این مدت به رایگان برای گسترش فرهنگ کتابخوانی بما هدیه داد💚💚💚

بابت هدیه رایگان سپاس.

عالی بود😍😍

«نه داستان» را قبلاً با ترجمه‌ی «دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم» دیده بودیم. مجموعه‌ای از بهترین داستان‌های جی. دی سلینجر که در ایران به خوبی شناخته شده است. او نویسنده‌ای است که به ظاهر همه چیز را ساده می‌کند. با توصیف‌ها و ستایش‌های ضمنی‌اش از مفاهیم انسانی به قصه‌هایش رنگ و بویی کمابیش رمانتیک می‌دهد و به خصوص آن‌جایی که شخصیت‌های اصلی‌اش کودک یا نوجوان‌اند هرچه بیشتر در ذهن برخی از خوانندگان این تصور و تعبیر را ایجاد می‌کند که با نویسنده‌ای غیرجدی و داستان‌هایی صرفاً سرگرم‌کننده طرف است. این کودکانِ عموماً عجیب و رؤیازده اما اغلب بر لبه‌ی عمیق‌ترین چاه‌های فلسفی ایستاده‌اند.برای آن دسته از خوانندگانی که فرنی و زویی سلینجر را خوانده‌اند و با «خانواده‌ی گِلَس» آشنایی دارند، خواندن نُه داستان او لذتی دو چندان دارد. فرنی و زویی کتابی است شامل دو داستان با نام‌های فرنی، کوچک‌ترین عضو خانواده‌ی گلس که با بحرانی روحی دست و پنجه نرم می‌کند و زویی، برادر بزرگ‌تر او که در کنار دیگر اعضای خانواده سعی در بهبود فرنی دارد. نُه داستان، جابه‌جا، شرح ملاقات‌های گاه و بی‌گاه است با اعضای خانواده‌ی هفت فرزندی گلس که البته اگر هم با آن‌ها آشنایی نداشته باشید چیزی از فهم این داستان‌ها برایتان کم نمی‌شود (بد نیست بدانید که نه داستان پیش از فرنی و زویی نوشته شده است). سلینجر، نویسنده‌ای است که به انزواطلبی شهرت دارد. از زندگی‌اش جزئیات زیادی در دست نیست و گوشه‌گیری‌اش باعث شده که دیگرانِ زیادی به زندگی‌اش راه پیدا نکنند. بنابراین شاید تعجبی ندارد که شخصیت‌های داستانی او این اندازه زنده و به یادماندنی شده‌اند. در واقع شاید خیال‌پردازانه اما بدون منطق نباشد اگر بگوییم که این نویسنده‌ی خلوت‌گزین آمریکایی، خانواده‌ی گلس و بسیاری دیگر از شخصیت‌های داستان‌هایش را برای تنهایی‌های خودش خلق کرده است. هرچند کتاب قرار نیست در حد تجدید خاطراتِ مکرر با خانواده‌ی دوست‌داشتنی گلس باقی بماند اما رد شدن بعضی شخصیت‌های آن کتاب در این داستان‌ها درست مثل این است که بعد از مدت‌ها چمدان‌تان را در شهری آشنا که در آن دوستان و عزیزانی دارید باز کرده باشید. جهان سلینجر در داستان‌های این کتاب هم مثل دیگر کتاب‌هایش، دنیایی شخصیت‌محور، عجیب، تلخ و هم‌زمان طناز و پر از جزئیات است.قصه‌های سلینجر در این کتاب را به دو نوع عمده می‌شود تقسیم کرد: آن‌هایی که هیچ اتفاق منحصربه‌فردی ندارند، روزمره و در لوکیشن‌های نسبتاً ثابت پیش می‌روند و رمز همراهی خواننده با آن‌ها توصیفِ نبوغ‌آمیز جزئیات و شخصیت‌های باورپذیرشان است. این داستان‌ها که معمولاً با فضایی گنگ و پیچیده برای مخاطب شروع می‌شوند عمیقاً گفتگو محورند و خواندنشان در صفحات اول اغلب به این می‌ماند که خواننده از وسط ماجرایی به داخل دنیایی ناآشنا پرت شده باشد. به طور مثال داستان «در قایق بادبانی»، «دهانم زیبا، چشمانم سبز»، «در آستانه‌ی جنگ با اسکیموها» و تا حدی داستان «عمو ویگیلی در کانتیکات» در این کتاب از این دسته‌اند. در همگی این قصه‌ها شخصیت مرکزی دارد با یک یا چند نفر دیگر گفتگویی بلند و عمیق را شکل می‌دهد. غصه‌ای از جنس ترس از خیانت همسر، احساس تنهایی شدید، ترس از دست دادن و یا سوگواری برای عشقی از دست رفته در همه‌ی این داستان‌ها هست که فضای کلی گفتگوها را برایمان تلخ و تیره می‌کند و در عین حال به تدریج و در جریان گفتگو چیزی از جنس رهایی و درمان در این دیالوگ‌ها شکل می‌گیرد که ما را هم‌زمان با شخصیت اصلی داستان تسکین و شفا می‌دهد.سلینجر نویسنده‌ای است که به ظاهر همه چیز را ساده می‌کند. با توصیف‌ها و ستایش‌های ضمنی‌اش از مفاهیم انسانی به قصه‌هایش رنگ و بویی کمابیش رمانتیک می‌دهد و به خصوص آن‌جایی که شخصیت‌های اصلی‌اش کودک یا نوجوان‌اند هرچه بیشتر در ذهن برخی از خوانندگان این تصور و تعبیر را ایجاد می‌کند که با نویسنده‌ای غیرجدی و داستان‌هایی صرفاً سرگرم‌کننده طرف است.

از اون دسته کتابهایی نیست که هر کسی خوشش بیاد.اغلب آخر داستانها باز است. قدری نامفهوم و بی ارتباط به نظر میرسد.همونطور که دوستی فرمودند شبیه کارهای مرحوم هدایت است .

قضیه چیشد تو داستان اول طرف رفت رو تخت و خودشو کشت خب که چی داستان پایانش باز موند ک😐

سلام طاقچه مهربان خیلی ممنونم از شما که این همه مفید هستید و تنوع کتابهاتون هم عالیه

مرسی طاقچه که روز اخر کتاب خوبی را رایگان گذاشتید.

مرسی ماهی مرسی طاقچه مرسی روزنامه ایران

خیلی دنبال محتوا تو این کتاب نمیشه بود ولی قلم نویسنده جذابه

هر داستان رو قبل از خواب میخوندم خیلی خوب بود درگیری ذهنی نمیاره.داستان ارتباط به هم ندارند ، برشی از زندگی آدمهای دهه 60 میلادی ایالات متحده و متمرکز بر نسل بعد از جنگ دوم جهانی و دغدغه هاشون، که با وجود فاصله زیاد آمریکا از صحنه جنگ بازهم تاثیراتش رو گذاشته و یه جوری متن داستانهایی که حدود 70 سال پیش نوشته شده حس خوبی بهم میداد

داستان ها پر جزئیات و توصیفات خیلی جزیی و دقیق بود. به راحتی میشد تصور کرد و در آن فضا بود. نوعی از واقع گرایی خاص و گستاخانه در داستان ها وجود داشت و اتفاقاتی که گاهی انتظارش را نداشتم. با اینکه نام داستان داشت گاهی خیلی واقعی بود. بدون شک بهترین داستان «تقدیم به ازمی، با عشق و نکبت» بود. همچنین داستان های «مرد خندان»، «دوره آبی دودمیه اسمیت» و «تدی» هم جذاب بودن.

من قبلا کتاب ناتور دشتش رو خونده بودم که حالم از کتابش به هم خورد، ولی این رو دوست داشتم، از 9 تا داستان کوتاهش من 6تایش رو خوشم اومد

سه داستان ازش خوندم،حسی بهم دست دادکه بعدازخوندن کتابای صادق هدایت داشتم،داستان نویسی درحدکمال امامحتوایی گنگ ونامفهوم وشایدپوچ گرا،خوشم نیامد،حیف وقتی که گذاشتم

ممنون طاقچه

خیلی ممنونم از طاقچه که قیمت های مناسب و در این دوره سختی و گرانی کتاب‌های رایگان خوبی را برای مان قرار داد. دعایتان می کنم. مجموعه نه داستان سالینجر از اسمش پیداست ۹ داستان داره که بهتره قبل از ناتور دشت بخوانیم. محتوی آن کمک زیادی به در فهم ناتور دشت و عاقبت خانواده سیمورها می‌کند. سالینجر با توجه به شیوه زندگی اش از مرموزترین نویسندگان قرن اخیر بوده است. خدایش بیامرزد.

قصدتون ادخالِ سرورِ مومنینه؟ اُشهدان بالله موفق شدید ۲۰-۲۰-۲۰_۲۰

این سومین مجموعه داستانیه که از سلنیجر خوندم و مثل دو مجموعه قبلی خیلی لذت بردم( دو مجموعه قبلی "نغمه غمگین" و "جنگل واژگون" بودند). تو کارهای سلینجر نباید دنبال شیوه کلاسیک داستان کوتاه بود، معمولاً یا درامی در کار نیست و یا اگرم هست خیلی نحیف و کم‌رنگه؛ چیزی شبیه داستان کوتاه‌های همینگوی که از اسلاف سالینجر محسوب می‌شن. داستان‌ها حول محور موقعیت‌های خیلی معمولی و روزمره می‌گذرند. اغلب شامل دیالوگ‌هایی طولانی‌اند. آدمها با هم دیالوگ می‌کنند و آخر سر خداحافظی می‌کنند و از هم جدا می‌شن. ولی همین گفتگوها تاثیر مرموز و‌ ماندگاری بر خواننده دارند. از طرفی، سرنوشت و احوال و وضعیت روانی شخصیت‌ها هم بسیار جذاب و کنجکاوی‌برانگیزند. شخصیتها و رفتارشون رو نمی‌شه تا پایان داستان پیش‌بینی کرد. خلاصه بیشتر از قصه باید رفتارشناسی آدمها رو‌ دنبال کنید. داستانها پر از شخصیتهای از درون‌ نامتعادل و فروپاشیده ولی در ظاهر موجه و معمولی‌اند. اگه کتاب رو خواندید به حضور جنگ در پس‌زمینه داستانها و تاثیر اون بر روان شخصیتها هم توجه کنید. کمتر کتابی اینقدر نامحسوس از تاثیر منفی جنگ‌جهانی بر روح مردم آمریکا نوشته.

همیشه باور داشتم اگر سالینجر فرصت می داشت که فقط چندتا داستان دیگه بنویسه، جهان جای قشنگتری میشد. جدای از این، درباره این کتاب، باید بگم مدتها بود از خواندن هیچ کتابی انقدر لذت نبرده بودم. مخصوصا آخرین داستان کتاب، تدی، انگار تمام لذتهای فرانی و زویی رو توی چند صفحه تکرار و البته تکثیر کرده. تکان دهنده، بی نقص و قطعا شاهکار

نگاه افراد جوانی ست که پا در جامعه ای شهری پر ازدحام میگزارند وا رتباطهای کلامی طولانی و جذابی که بین شخصیتها وجود دارد برای خوانش این مجموعه باید در داستان شناور شد

تا آخر داستان مرد خندان خوندم و دیگه ادامه ندادم. به نظرم کتابش زیاد جالب نیست فقط از داستان یه روز عالی برای موزماهی خوشم اومد.

خیلی نثر مسخره و رو اعصابی داشت دو صفحه خوندم ولی انقدر میون کلام همدیگه میپرن اعصابم خورد شد ، حذفش کردم

سلام کسی کتاب از حال بد به حال خوب اثر دیوید برنز رو خونده ؟ آیا کتابی هست که بتونه ادم رو متحول کنه و به حال خوب برگردونه؟؟.

برا یه سالینجر باز چی بهتر از این؟؟ مررررررررررسی زیاد طاقچه جان

بەڕاستی کتێبێ کی خۆش بوو

داستانهای سلینحر اغلب مدرن و بیشتر متاثر از جنگ جهانی و بعد از آن هستند و درونمایه اومانیستی و بودیسمی دارند ضمن اینکه مفهوم مرگ لابلای تمام داستانها مشهود است

با سپاس از طاقچه بزرگوار ، محبت شما مستدام باد ، آمین

من امروز متوجه طرح هر روز یه کتاب رایگان شدم..ممنون🙏🏻🌹

دستت خوش طاقچه

دریغ از ذره ای قصه! فقط به هم بافته و رفته جلو. اگر خوندن ش تکلیف کلاسی مون نبود همون اولش رها می کردم خوندن این کتاب غیر جذاب رو!

کتاب شامل چند سری داستان هست که ارتباطی بهم ندارند ترجمه واقعا روان و زیبا بود ولی داستان ها تقریبا غیرمعمول و عجیب بودند من کتاب نه خوشم اومد نه بدم اومد

به نظرم به غیر از یکی دو داستان مابقی خیلی کشدار و آبکی بود حالا شاید ترجمه خیلی اوضاع رو خرابتر کرده ولی اصلا توصیه نمی‌شود

خواندش بد نیست.

این کتاب شامل نه داستان با پایان های (تقریبا) باز هست. من قبلا سعی کرده بودم آثار دیگه سلینجر( فرنی و رویی، ناطور دشت، این ساندویچ مایونز ندارد) رو بخونم و جدا نتونستم و حالم بد شد. ولی این کتاب رو دوست داشتم. ظاهرا خیلی ها این طوری اند. پس اگه قبلا اون آثار رو خوندید(یا نتونستید بخونید) و خوشتون نیومده، احتمال زیادی داره این رو دوست داشته باشید و پیشنهاد میکنم نمونه کتاب رو بخونید. این کتاب پر از نماد هست و داستان ها تفسیر و توضیح دارند، همینطور شنیدم که با آثار دیگه سلینجر مرتبط هستند که گفتم من نخوندمشون. اگه مثل من هیچ کدوم از اون تفسیر ها یا آثار دیگه رو نخوندید، احتمالا باز هم لذت زیادی می‌برید. ضمنا اگه آثار دیگه سلینجر رو دوست داشتید، متاسفانه احتمال داره که این رو دوست نداشته باشید. پس پیشنهاد میکنم اول نمونه کتاب رو بخونید.

کتاب شامل نه داستان جالبه و ترجمه خوبی هم داره. در کل خوندنش رو به داستان کوتاه دوستان! توصیه میکنم

نویسنده که عالی ترجمه هم حرف نداره لذتش رو ببرید.

شیرین، ساده و بینظیر در تصویر پردازی اما دلتنگی های نقاش خیابان ۴۹ رو پیدا نکردم متاسفانه، در همین کتاب باید میبود؟

کد تخفیف ۳۰ درصدی SB98FGHXHP8X57