نظرات کاربران درباره کتاب صبحانه در تیفانی

چقدر قشنگ بود چه پایان دلنشینی داشت، لذت بردم

یه توصیه اول کتاب رو بخونید بعد فیلمش رو ببینید آدری هپبورن عالیه، ولی مجموعه فیلم و حتی شخصیت اول مرد فیلم اصلا با کتاب همراه نیست(البته از نظر من) .

رمان کوتاه، روان و جذاب شخصیت هالی شما رو تا اخر دنبال خودش میکشونه از کتاب های کلاسیکیه که به نظر من باید خوند من لذت بردم، تجربه خوبی بود خوندنش

کتاب در مورد دختریه که آزاد و رهاست و در قید و بند نمیگنجه. داستان لایه های پنهان زیادی داره و نمادهای خیلی قشنگی توش جا داده شده. نویسنده بسیار قوی هست. جوری که قفس بدون پرنده نماد عشق یه طرفه راوی شد یا جوری که سیب له شده ای که از پنجره پرت شد بیرون نماد عشق برای هالی بود باعث شد عاشق کتاب بشم. نویسنده عالی بود هیچ تفنگی تو کتاب نبود که شلیکش رو انجام نده.

چهل و دومین کتاب من در طاقچه... شخصیت زن این داستان یک جورهایی فوق العادست! از اونهایی که اگر بخونیدش می‌ره تو ذهنتون و دیگه نمیاد بیرون! چهل و یکمین کتابی که اینجا خواندم و نظرم و نوشتم مربوط به کتاب قلعه حیوانات بود که پاکش کردن!😅

رمان کوتاهی بود و بااین‌که اتفاق شاخ و دور از انتظاری داخلش رخ نداد، و با این‌که پایانش رو می‌دونستم، اما نویسنده به‌خوبی تونست کنجکاوم کنه تا بدونم هالی گولایتلی که بود و چه کرد! می‌شد توی چند ساعت تمومش کرد و حس خوبی توی قلبم به جا گذاشته.

روایت اول شخص و نویسنده آمریکایی منو متقاعد می کنن ی کتابو تا آخر بخونم صبحانه در تیفانی دیگه شاهکار نیست / پایان کتابو نویسنده خوب جمع کرد اینو قبول دارم ولی در زندگی کنونی دیدن چنین خانم هایی دور از ذهن نیست که انگشت شمار کنیم ، همین درک شخصیت به داستان کمک می کنه اما درک نیویورک چند ده سال پیش سخته برام. برای اوقات فراغت می‌تونه خوب باشه / راوی مرده و شخصیت اصلی زن حقیقتا جسورانه است

به نظر من داستان جدیدی نیست. داستانهایی که موضوعشون اینجور خانومهان کلا دیگه یاد گرفتیم امتظار نداشته باشیم سرنوشت خوبی داشته باشن. خیلی بلا سر دختره میاد اما هیچکدوم دور از انتظار نیست ولی واقعا ذره ای دلسوزی و همزادپنداری در آدم ایجاد نمیکنه با این که داری داستان یه قربانی رو میخونی. یکی که از اول زندگی سخت و بدی بهش تحمیل شده و همه ی این مشکلات و سختیها باعث اختلال روانیش شدن. اما با همه ی اینها شخصیت عجیب و غریب هالی جوریه که نمیتونی کتاب رو زمین بذاری انگار دلت برای دیوونگیش تنگ میشه. کتاب خوبیه. نثر خوبی داره خوب هم ترجمه شده. اما خوبه که کوتاهه طولانی بود حوصله سربر میشد.

داستانی تقریباً پرکشش ولی با گره‌های کوچک داستانی.

سرگرم کننده بود ولی خیلی جالب نبود،آنقدرکه ازش تعریف شده بود، شبیه کتاب گتسبی بزرگ بود.

دوستش داشتم

کتاب قشنگی بود و جملات قشنگی داخلش وجود داشت

خیلی خوبه 😍

روایتی دلپذیر ولی نه چندان بلند درباره زنی که سبک‌سرانه در پی تجربه آن چیزی است که به آن زندگی می‌گوییم...

متاسفانه اصلا نتونستم با شخصیت های داستان ارتباطی برقرار کنم چه سوم شخص چه اول شخص که نویسنده ای تازه‌ کار و نوپا بود. ترجمه هم اصلا دلخواهم نبود و در برخی قسمت ها به مشکل برمی خوردم.از لحاظ داستان پردازی هم واقعا حرفی برای گفتن نداشت. شخصیت پردازی بشدت سطحی بود از نظرم و اصلا نویسنده شما را وارد عمق و وجود شخصیت ها نمی‌کرد و تنها به یک برداشت سطحی اکتفا کرد و این اصلا کمکی به خواننده برای همدردی یا تنفر از شخصیتی،نمی‌کرد.و در انتها داستان جذابیت خاصی نداشت و بشدت در یک ضرباهنگ کند و تکراری پیش می رفت. در کل دوستش نداشتم و فیلم اقتباس شده از این کتاب در سال ۱۹۵۶(اگه در سال اش دچار اشتباه نشده باشم) برایم جذابیت بیشتری داشت

از معدود مواقعی که فیلم از کتاب بهتره. کتاب جالب بود اما نحوه ی روایت و ترجمه خوب نبود و داستان گنگ بود اما فیلم به خوبی تونسته این داستان روبه تصویر بکشه با بازی خوب آدری هپبورن (اولین فیلمی بود که من از آدری هپبورن دیدم و واقعا فهمیدم چرا بقیه دوسش دارن بازیش هم خوب بود)

فیلمش بهتر از کتابش بود

چندان جذاب نبود از اون داستان‌هایی که آخرش از خودت می‌پرسی: خب که چی؟

من فیلم این کتابو دیدم اصلا قشنگ نبود، جزو حوصله سربرترین فیلمهاییه ک دیدم

بد نبود