نظرات کاربران درباره کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر (۱)

من دارم کتاب رو از متن انگلیسی میخونم و با این ترجمه مقایسه میکنم. جدا از سانسور های گاهاً چند صفحه ای جاهایی رو مترجم لازم ندونسته ترجمه کنه! و جاهایی رو اشتباه متوجه شده. خیلی با اطمینان میگم زبان انگلیسی مترجم در حد متوسط بوده و نه بیشتر. از اونجایی که بعلت سانسورهای زیاد هیچ مترجم طراز اول و حتی دومی سراغ ترجمه ی این کار نمیره، پس بهتره این ترجمه ی بازاری و ضعیفی رو که صرفاً با علم به کثرت طرفداران قلم موراکامی و فروش تضمین شده نوشته شده رو فراموش کنید و فکر کنید این کار اصلا به فارسی ترجمه نشده! اگه فکر میکنید با وجود سانسورها و کج فهمی و کم کاری های مترجم بازم میتونید از این کتاب لذت ببرید مسئولیت نتیجه گردن خود شماست. در آخر بگم که این کتاب به دلیل محتوای جنسی زیاد از نمایشگاه کتاب پکن جمع آوری شد.

احساس میکنم کتاب سانسورهای اساسی داشت...یه جاهایی بعضی چیزا برات گنگ میموند..شبیه سریال از سرزمین های شمالی بود..یه چیزایی رو نمیفهمیدی...یا ترجمه مشکل داشت یا سانسور شده بود...خوب بود ولی خواننده در انتها گیج و گنگ کتاب رو تموم میکنه....

خب تا اینجای کار جالب بود ،،،تازگیها دیگه حس فیلم دیدن ندارم،،کتاب ارومم میکنه ،،هر چی کتاب بهتر باشه ،،بیشتر. اروم میشم،،،همین جوری پیش بره دلم میخواد ،داستان بنویسم،،،بریزم بیرون کلمه هایی که تو ذهنم سماع دارن.

به نظر من که ترجمه ی اسدالله حقانی با نام " مردی که میخواست پرتره نیستی را بکشد" کاملتر و بهتره.

" از به صدا در آمدن زنگ در شگفت زده نشدم. در حالی که ازسر میز بر میخواستم و دستمال را روی میز می گذاشتم گفتم: چند لحظه منو ببخشید. سپس آن ها را ترک کرده و به سمت در خانه رفتم. اکنون چه خواهد شد؟ هیچ پاسخ منطقی به ذهنم نرسید. " با این جملات جلد اول تموم میشه. نظری اگه بخوام بدم درباره کتاب شاید بهتره بگم که هیچ نظر خاصی ندارم؛ چون شما عملا تو دریایی از سوالات، ابهامات و توصیفات قرار میگیرید در جوار با همنشینیِ شیرینِ رویدادهای رئال و خیالی. جالب قضیه اینجاست که شما میدونید موراکامی کلمه ای رو بی جهت نمی نویسه و تو جلد دوم قراره که تمام اینا روشن بشه. • توصیفات مکانی به قدری ظریف هستند که شما معمولا داستان رو در یه کوهستان سورئال هم‌ میتونید تصور کنید. در عین حال که نکات کلیدی رو از محل توصیف می کنه دست شما رو در ترسیم ذهنی، باز میذاره. • بیشتر منو یاد قسمت های ابتدایی تا اواسط یه سریال خوش ساخت میندازه -البته از تشبیه یه اثر ادبی با به سریال یه مقدار شاید خجالت بکشم اما چیزی بهتر به ذهنم نرسید- جایی که بعد از تشریح کامل و ظریف کاراکترها و وقوع رویدادها، زمان تا جایی جلو میره که وقت اولین تقابل و گره گشایی میرسه اما ناگهان تیتراژ!

واقعا کتاب جذابیه، داستان یه جورایی تو جامعه نسبتا غربی شده ژاپن میخواد پل بزنه به فرهنگ سنتی شرقی، شاید خیلی از این تعارضات برای ما هم آشنا باشه... در کل تو مدت مطالعه کتاب نمیشه کنارش گذاشت و آدم از دنیایی که توش زندگی می‌کنه جدا میشه و وارد دنیای جالب و وهم آلود داستان میشه.

خوب بود. با کتاباهای دیگه موراکامی متفاوت بود

این رمان یک رئالیسم جادوییه. در عین سادگی رمان ابعاد متفاوتی رو در خودش جای میده. سطوح مختلفی در رمان قابل درک هست که مطالعه و پرداختن به هر سطح اون دلچسب وگواراست. از روایت ساده ی یک زندگی تا درک استعاره ها و تدریس عدم قضاوت انسان ها و همچنین تشخیص حقیقت و واقعیت . تمام چیزهایی که یک رمان باید داشته باشه. رمان منو درگیر کرده و به وضوح مشخصه که مدتی فکر منو مشغول نگه خواهد داشت. مفاهیم متفاوتی از رمان قابل برداشته و مسلما توصیف و تفسیر های مختلفی برای مخاطب های متفاوت وجود خواهد داشت. تنها چیزی که برام ملموس نبود حس شوخ طبعی بود که راوی اواخر داستان ادعا کرده که در وجودش هست اما در طول داستان و با نظر به اینکه از زبان اول شخص بازگو شده بود قابل لمس نبود. و شاید این حس به خاطر فاصله ی زیادیه که از فرهنگ ژاپنی داریم و شاید هم ایراد از ترجمه باشه. نمیدونم ایراد از ترجمه بود یا نویسنده یا اینکه اصلا من اشتباه میکنم ، اما سن راوی هنگام مرگ خواهرش در اواخر کتاب ۱۲ سال ذکر شده در صورتی که قبلا ادعا کرده بود که وقتی خواهرش در سن ۱۲ سالگی مرد راوی ۱۵ سال داشته. به هر حال توصیفات فوق العاده ای رو در این رمان شاهد بودم و از آرامشی که در تمام طول داستان وجود داشت لذت بردم. یکی از جمله های به یاد موندنی این رمان برای من این بود: گاهی اوقات دونستن واقعیت باعث تنهایی بیشتر آدما میشه.

باز هم رمان شگفت انگیز دیگری از موراکامی، روایت سلیس و روان از زبان اول شخص ( قهرمان داستان) ، موراکامی برای علاقمندان آثارش ، جهانی را به تصویر میکشد که مثل یک تابلوی نقاشی ، در عین زیبایی و خیال انگیزبودن ، همزمان واقعی ست،تلفیقی از فضای رئال که واقعا هنرمندانه با فضای سورئال ترکیب شده و خواننده رو با خود همراه میکند و هیچگاه او را دلزده از رویاهای غیر قابل باور بر جا نمیگذارد، به تمام علاقمندان آثار موراکامی خواندن این رمان شگفت انگیز را توصیه میکنم

جالب بود👌👌

دو جلد رو باید خواند تا فهمیدچه خبره ولی جذابیت قلم نویسنده رو حتی ترجمه سانسوری هم از بین نبرده ، علاوه بر اون ماهمه به سانسور عادت داریم. سورئالیسم و حالت معمایی کشش بینهایت زیبایی بوجود آورده،ای کاش عینا از ژاپنی ترجمه میشد، احتمالا اونجوری هزینه اش زیاده این تورم به صنعت ترجمه خیلی آسیب زده

کتابای موراکامی همه پرواز خیالند، با اینکه میشه در روانی و شیرینی داستانهاش گم شد، اما همیشه این حس رو بهم میده که چیزی کمه، انگار قلبم رو لمس نمی‌کنه و به خیال انگیز بودن بسنده می‌کنه. قلم موراکامی رو دوست دارم، پس از تاریکی و کافکا در کرانه رو بی‌اندازه دوست داشتم، این هم جزو کتابای خوب موراکامیه، اگه قلمش رو دوست دارین. اما شخصا فکر نکنم بعد از این کتابهای دیگه‌اش رو بخونم. چند تا رو که بخونی انگار همه رو خوندی.

نیمه ابتدایی کتاب جاذبه کشش خاصی داشت که با رمز و راز در هم آمیخته بود. خوندنش مثل ابزار قدرتمندی بود ک آروم آروم ادم رو به سمت خودش میکشه ولی بعد از پرده برداشتن از راز اصلی (حداقل در جلد اول) این کشش کمتر شد چون فکر میکنم اونطور که باید به این راز پرداخته نشده بود و ایده راز خام مونده بود. بعد از خوندن این کتاب دیدگاهم کاملا نسبت به طراحی پرتره تغییر کرد. طوری که در پیشگفتار، اونجا که مرد بی چهره تقاضای پرتره کرده بود، برام غیرقایل تصور بود ولی پایان کتاب حس کردم که کشیدنش غیر ممکن نیست. قسمت مورد علاقه من مربوط به جاهایی بود که نقاش شروع به کشیدن نقاشی میکرد. به نظرم گاهی توضیحات اضافه ای داشت که ممکن بود خواننده رو کسل کنه ولی قابل چشم پوشی بود. و قسمت هایی مبهم بود و یا خیلی سطحی به نظر میرسید که با توجه به اینکه نویسنده در توصیفات دست و دلباز بوده، احتمالا ضعف ترجمه ست در کل حس میکردم مشخص نبود نویسنده قصد داره رویداد های غیرعادی رو جوری نشون بده که انگار چندان هم عجیب نیستند یا قصد داره اونا رو خیلی خارق العاده و خارج از تصور توصیف کنه. رویداد ها انگار بین این دو موضع در گردش بودند و نمیدونم این نقطه ضعفه یا قوت. تو این جلد چند معما مطرح شد ولی بیشتر به طرح اونها و پرسش های بیشتر پرداخته شده بود. نهایتا به نظرم این کتاب ارزش حداقل یک بار خوندن رو داره

کتاب خیلی جذابه. داستان بالا و پایین زیاد داره و امیدوارم خوب هم تموم بشه

باید بگم واقعاً دوستش داشتم ولی بعضی جاها روند داستان کند می‌شد که اونم زیاد مشکلی نداشت. نظرات بقیه دوستان رو بخونید براتون مفید خواهد بود، من یه سؤال داشتم و این که چرا از جلد اول این کتاب ان‌قدر تعریف شده ولی جلد دوم بیشتر تخریب شده؟ (جلد دوم ویا نسخه‌ی زبان اصلی رو نخوانده‌ام) دوستانی که نسخه‌ی زبان اصلی رو خواندن می‌تونن بگن در ترجمه تا چه اندازه امانت دار بودن؟

ترجمه روان و خوبی داره... داستان جذابی هم داره... کمی سانسورها لطمه زده به پیوستگی داستان و یه جاهایی خواننده متوجه قضیه نمیشه!

اصلا نمیشه گفت داستان ترسناکه.... به نظر من بیشتر یک داستان فانتزی و مناسب برای نوجوانان هست

تجربه نشون داده بیشتر آثار موراکامی که اینجا منتشر شدن، سانسور زیادی داشتن. دوستانی که این کتاب رو مطالعه کردن، نظرشون برای حذفی های کتاب چی هست؟ داستانش جوری هست که حذف کردن بعضی قسمت ‌ها بهش صدمه وارد نکنه؟

چطوری این کتابو عیدی گرفتید از طاقچه؟

خب خود هاروکی موراکامی که عالیه و این کتاب هم یکی از بهترین کتابهای ایشونه ...... چی از این بهتر 👍👍