نظرات کاربران درباره کتاب تولستوی و مبل بنفش

کتاب صمیمی و دوستانه است.

کتاب درباره‌ی چالش یک ساله کتابخوانی نینا سنکویچ است که پس از مرگ خواهرش،آنه ماری، اون رو شروع می‌کنه. توی این کتاب از مفاهیمی مثل عشق، رنج و اندوه و معنای زندگی صحبت میشه و نویسنده دنبال پاسخ یافتن سوالاتش در لابه‌لای کتاب‌ها می‌گرده. خوندنش برای کتابخون‌ها میتونه بسیار جالب باشه چون توی این کتاب با کلی کتاب دیگه هم آشنا می‌شن. من خودم کتاب ظرافت جوجه تیغی رو از اینجا شناختم.

توصیفاتی از کتابهایی که میخونه رو که ارائه میده خیلی جذاب و جالبه،متن روان و ترجمه خوب جذابترش هم کرده.

این کتاب روایتگر بخشی از زندگی راوی داستان بعد از مرگ خواهرش هست . کتابی که شما رو وادار به تفکر در مورد اهمیت زندگی ،مرگ و کتابها میکنه بسیار روان هست و آرامش بخش . سیر آروم و کندی داره بنابراین به کسانی که خواستار هیجان و فراز و نشیب هستن پیشنهاد نمیکنم .

یک زندگینامه‌ی خود نوشت جذاب روون احساسی تاثیر گذار و عالی برای تمام کتابخوانها و کتاب دوستها

خیلی داستان گیرایی داشت، من لذت بردم

از اینکه با خوندن یک کتاب به طور مختصر با کلی اسم کتاب و نویسنده ی دیگه آشنا میشدم خیلی خوشم اومد . نحوه ی کنار اومدن و پذیرش شخصیت داستان برام خلاقانه و دوست داشتنی بود و به طور کلی این کتاب من رو در کنار اومدن با از دست دادن میشه گفت کمک کرد.

به نظرم کتاب روان و خوبی است که البته فراز و نشیب و جذابیت قصه ای زیادی نداره و شاید اما حس زندگی و امید رو در من زنده کرد و دوباره باعث شد کتاب خوندن رو شروع کنم

لذت‌بخش بود و جذب می‌کرد

پنجاهمین کتاب من از طاقچه.. کتاب تقریبا حوصله سر بری بود و خیلی طول کشید تا تمومش کنم، ولی برش های زیبایی هم تو خودش جا داده بود،، یک بار خواندنش قطعا خالی از لطف نیست...

حال و هوای این کتاب، حال و هوای بازگشت به دامن زندگیه. نینا سنکویچ، از تنهایی، دل‌مردگی و گم‌گشتگی خودش صحبت میکنه و بعد به ما نشون میده چطور دوباره معنی زندگی رو پیدا کرده. بعد از اینکه آن ماری، خواهر بزرگتر نینا به خاطر بیماری از دنیا میره، نینا هدفش از زندگی رو گم می‌کنه. از نظرش مرگ ناعادلانه‌ست و خواهرش اونقدر خوب و زیبا بوده که مرگ نباید به این زودی به سراغش میومده. نینا خودش یک خانواده داره؛ یک همسر و چهار فرزند، اما نمیتونه با درد و تنهایی از دست دادن خواهرش کنار بیاد. با این حال، تلاش میکنه خودش رو سرگرم مشغولیات زندگی کنه و به این طریق، رنج فقدان خواهر عزیزتر از جانش رو تحمل کنه. اون بسیار زیاد کار میکنه و هیچ ساعتی از روزش رو خالی نمیذاره تا مبادا دوباره توی افکارش غرق بشه. در نهایت به خودش میاد و میبینه مدت زیادیه که نه تنها از زندگی لذت نمیبره، بلکه فقط روزها رو سپری کرده بی‌اینکه واقعا زندگی براش معنای خاصی داشته باشه. نینا با خودش یه قرار میذاره؛ قراری که به مدت یک سال به اون پایبند میمونه. نینا به کتاب‌ها پناه میبره. با خودش عهد میکنه که هر روز یک کتاب خوب بخونه و روز بعد در وبلاگش از اون برای دیگران صحبت کنه. در واقع نینا مسیری رو آغاز میکنه که در اون به دنبال درمان میگرده. نینا ما رو با کتاب‌های جالبی آشنا میکنه؛ کتاب‌هایی که از قضا به نینا کمک میکنن تا دوباره به خودش برگرده و زندگی رو از سر بگیره. در طول خوانش کتاب‌ها، نینا متوجه میشه که ما انسان‌ها به خاطر اندوه، رنج و سختی‌هایی که در زندگی متحمل شدیم، به کسی که الان هستیم تبدیل شدیم. اگر سختی‌ها رو از زندگی حذف کنیم، زندگی معنای خودش رو از دست میده؛ و همینطور لذت‌ها بی‌معنی میشن. "انگار می‌توانستم صدایش را بشنوم که به من می‌گفت: «بله نینا؛ زندگی سخت، ناعادلانه و دردناک است؛ اما تضمین می‌کند -صددرصد و بی هیچ شک و شبهه‌ای- که در لحظاتی غیرمنتظره و ناگهانی، زیبایی را، شادی، عشق، پذیرش و وجد را نیز پیشکش کند.»" از طرفی متوجه میشه که فرار از مرگ آن ماری، بهش کمکی نمیکنه. در همین کتاب برای ما از خاطراتش با آن ماری میگه. از خاطرات خوب و بدی که قبلا از به‌ یاد آوردنشون اجتناب میکرد تا درد از دست دادن خواهرش رو فراموش کنه اما بعد متوجه میشه که همین خاطرات هستن که آن ماری رو در قلبش زنده نگه میدارن و اتفاقا التیام‌بخش دوری اونها از همدیگه میشن. "یگانه پاسخ به اندوه، زندگی کردن است. زندگی کردن همراه نظر داشتن به گذشته. به خاطر آوردن آنهایی که از دست داده‌ایم؛ و در عین حال، با امید و اشتیاق به جلو گام برداشتن و آن حس امیدواری و فرصت داشتن را از طریق محبت کردن، سخاوت‌مندی و همدردی انتقال دادن." این کتاب باعث شد من بیشتر و بیشتر قدر کتاب‌ها رو بدونم و دوستشون داشته باشم.

خیلی دوسش داشتم:)

این کتاب تجربه‌ی واقعی خود نویسنده‌ست. نینا که سوگوار فوت خواهرش است می‌کوشد تا دست آویزی برای گریز از حس عذاب وجدان و غم و خشم پیدا کند. عاقبت تصمیم می‌گیرد به مدت یک‌سال، هرروز یک جلد کتاب بخواند. محتوای این کتاب توضیح بدون اسپویل بعضی از این کتاب‌ها و همچنین خاطرات و زندگی خود نینا‌ست. به آن شدتی که ستایشش می‌کنند شیفته‌ی این کتاب نیستم. اما روان و سرگرم‌کننده است و برای هرکسی که به ادبیات به چشم پناه‌گاه بنگرد می‌تواند جالب توجه باشد. پیچیده و دشوار نیست و می‌تواند فراغت خوبی را رغم بزند. گه گاهی هم تیکه کتاب‌ها و جملات درخشانی می‌توان میان صفحاتش پیدا کرد و چه بسا مخاطب را ترغیب کند که برخی از کتاب‌های نام برده شده را بخواند.

امتیاز دهی براساس سلیقه‌ی خودم هستش. جذابیت کتاب برای من خیلی زیاد بود جوری که در یک روز تمومش کردم. اما توی کتاب هیچ بالا و پایینی وجود ندارد و نباید منتظر اتفاق مهیجی باشیم. این کتاب رو مثل دوست قدیمی خودتون بدونید که بعد از مدت‌ها همدیگر رو دیدید و اون نشسته و براتون از کتاب‌های مورد علاقش میگه و بینش سفره‌ی دلش رو هم براتون باز میکنه. برای افراد سوگوار خیلی توصیه میکنم. حداقل برای غم من که مثل مُسکن بود و دیدگاه جدیدی هم بهم داد.❤️‍🩹

زیبا بود.....

کسایی که خیلی کتاب میخونن میشه بگین کدوم انتشارات بهتره؟

کتاب خوبی نیست. روایت خانمیه که خواهرش را در اثر سرطان از دست میده، بعد شروع به خواندن هر روز یک کتاب می‌کنه. با کتاب که جلو می‌روی اثری از سوگ نمی‌بینی، در واقع اثری از هیچ مفهوم انسانی‌ای پرداخت شده‌ای در کار نیست. کتاب تنها شرح تلاش جنون آمیزی برای هر روز یک کتاب خواندن و نقد نوشتن بر آن کتاب در همان روز است. کتاب‌هایی که خوانده می‌شود از نویسندگان عمدتا مهجور برای خواننده‌ی فارسی‌زبا‌ن‌اند؛ و در این بین مشابهت‌هایی هم که از داستان کتاب‌های خوانده شده در هر روز با زندگی نویسنده روایت می‌شوند به نظر می‌رسد برای شکل‌دهی داستان کافی نباشد. در واقع اصلا داستانی شکل نمی‌گیرد و اوج و فرودی در کار نیست؛ و نویسنده با ضرباهنگ ملال آوری فقط دنبال این است که به خوانند ثابت کند که هر روز یک کتاب خواندن و نقد برآن نوشتن در همان روز کاری است که توانسته انجام دهد.

با درود کتاب با ٢١عنوان بخش بندی شده که هرکدام اشاره به موضوع و کتابهای معرفی شده در همان باب دارد جالب اینکه نویسنده در هربخش همزاد پنداری جالبی چه تجربه زیسته ایی با نویسنده کتابی که در حال مطالعه دارد میکند چه خودش را قهرمان قصه میشود و قسمتها و جملات ناب و تاثیرگذار کتاب را مینویسد و باخیال راحت تا اعماق مطلب شیرجه میزند .... "داشتم کتاب میخواندم و با این کتاب خواندن دریافتم که فشار بار زندگی تقسیم ناعادلانه و نامحدود رنج است .مصیبت ها تصادفی و غیرمنصفانه عطا میشوند هروعده ایی مبنی بر اینکه زمان اسایش و راحتی فرا میرسد یک دروغ است . دوستان من !امروز یک روز از عمر ما کم شده،ازعمر همه ما و شادی تنها چیزی است که سرعت گذر عمر را کم میکند " در پایان بازهم از جملات نینا در کتابش در اخرین بخش که به نظر من شاهکار نویسنده است می گویم : "افلاطون میگوید :مهربان باش؛زیرا هرکسی را می بینی در نبردی سخت مشغول مبارزه است" تمام

اینکه به عهدی که باخود می بندیم پایبند باشیم قابل تامل بوده ودیگر این که همه ما باید وقفه ای در زندگی برای خود با پرداختن به کارهای مورد علاقه ایجاد کرده تا باور به خود را تقویت کرده،کتاب های خوبی را درمدت یک سال کتابخوانی اش خواند وبه ما معرفی کرد وبهترینش همان کوپن جعلی تولستوی بود.

دنبال خوشبختی نگرد خود زندگی خوشبختی ست. این جمله کتاب گویای موضوع کتاب است،اینکه چطور زندگی را درآغوش بکشیم و ادامه دهیم بی آنکه از مسیر دلزده شویم،با آنکه از مسیر غصه دارشده ایم بازهم زندگی را دوست بداریم. چه کسی میداند شاید درپشت آن همه پیچ و خم چشم اندازی زیبا نهفته است،چشم اندازی از تلاش هامان از خاطراتمان و آنان که دوستشان داریم. زندگی گاه رفتن نیست بلکه ماندن است ، درک کردن چیزی که برتو گذشته و درمان آن زخم فقط با پذیرش آنکه زخمی هستی شروع میشود،زخمی که نینا داشت با دویدن ها و مشغله هایش التیام نیافت بلکه متوقف شدن و نگاه کردن به زخم و سپس یافتن راه حل درمان را میسر ساخت. کتاب راه نجات او بود و چه قدر در روح من کلمات کتاب نفوذ کرده بود. من تشنه نوشته های این کتاب بودم و حال دلتنگشان. شاید این دلتنگی راه بازگشت من به دنیای اعجاب انگیز کتاب را بازکند.