نظرات کاربران درباره کتاب ‫پاییز فصل آخر سال است‬‌‫

با وجود سیاه نمایی توی زندگی هر سه شخصیت داستان،نثر و کشش خوبی داشت ولی وقتی تموم شد با خودم گفتم واقعا این پایانش بود؟و انگار که نویسنده از ابتدا هیچ چارچوب و هدف خاصی برای نوشتن این کتاب نداشته. همون طور که بعضی دوستان گفتن خوندن و نخوندنش تغییری براتون ایجاد نمیکنه

کتابی مملو از زندگی واقعی نسل ما؛ مسخ شده در کش و قوس عشق، تردید، رویا و ریشه... ریشه در خاکی نجیب و هماره در رویارویی با دیب‌های نانجیب! در لابلای سطرهای کتاب ما بودیم، نسلی عقیم، با چشمه‌های جوشان اشک در قلبهایمان، با آرزوهایی که در کودکی جاماند. که امان خواستیم ازین نبرد نابرابری که دنیامان را به سر گرفت و با خود برد. من تعجب میکنم که چطور این کتاب رو درک نمیکنن و همه گله از پایان باز دارند، گویا خواندن داستان‌های آبکی که به ازدواج و شادی و رقص تمام شود حق ماست که همه از تلخی و هنر نویسندگیش گله دارن.

اصن ارزش وقت گذاشتن نداره. من نمیدونم چجوری جایزه گرفته.

کتاب قشنگی بود

به نظر من این کتاب تا حد خیلی خوبی به صورت روانشناسانه به مشکلات افراد نگاه کرده بود و با مروری به گذشته هر کدوم از شخصیت ها سعی کرده بود ریشه ترس, ناراحتی, خشم و چه بسا تلاش افراطی افراد رو بازگو کنه که به نظرم کم لطفیه اگه بهش توجه نکنیم. و این نگاه نویسنده باعث شده بود که شخصیت ها کارهاشون کاملا قابل درک می شد. و برخلاف نظراتی که میگن این کتاب حرفی برای گفتن نداره به نظرم اتفاقا همین نگاه ضمن داستان باعث می شد به شخصیت ها بابت کارهاشون حق بدیم و درکشون کنیم. و شخصیت ها شخصیت های ماورایی نیستن و توی زندگی روزمره خیلی مشابهشون وجود داره (که تکه هایی از خودمون رو هم جسته گریخته شاید پیدا کنیم) و چه بسا با این داستان بشه بهشون و به خودمون اجازه بروزاتی این چنینی بدیم و تامل کنیم چون وقتی رفتاری و عملی رخ میده ریشه ی اون هم زمان خودش رو بروز نمیده. ولی خب بستر کتاب بیش از اندازه شاید تاریک بود و می‌تونه آزاردهنده باشه که البته کشش داشت و روان بود به طوریکه من طی یک نشست(میشه گفت از نیمه شب تا صبح) خوندم. درسته که محتوای کتاب به صورت مستمر تاریک بود ولی خب ما هم توی تابستون و پاییز به سر بردیم و کتاب به بهار نرسید. و با گریزی به گذشته زمستون رو هم اشاره ای کرد.

نویسنده قلم خوبی توی نوشتن متن و توصیف زندگی و احساسات شخصیت ها داره و این تو رو جذب میکنه تا ادامه کتابو بخونی داستان روزمرگی چند تا آدمو توصیف کرده کتاب اصلا پایان نداشت و یهو تموم شد و این هم بد بود هم الهام بخش

تلخ بود اما دوسش داشتم انگار این سه نفر من بودم درمن زندگی می‌کردند

اصلا خوب نبود تمام

ببین شخصیت پردازی و خط داستان عالی بود. با شخصیت ها و حرفاشون و کاراکتر روحی هرکدوم کاملا ارتباط گرفتم.در کل فک میکنم نویسنده باهوش و با ذوقی داشت. روزمرگی ها و دغدغه ها و داستان سه زن هست وکلا جالب بید

کل داستان خوب و روان بود پایان جالبی نداشت

من از روایت گری نویسنده لذت بردم.واقع نگری نسبت به اتفاقات.اتفاقا همه چیز همیشه گل و بلبل نیست.تاکید نویسنده و مانور اصلیش روی شکل گیری شخصیت ها بر اساس مدل خانواده ها بود.مدل خانواده ها خیلی توی شکل گیری شخصیت ها موثر بودن.شخصیت ها خاکستری بودن.نزدیک بودن به اونچه هم در درون خودمون تجربه می کنیم و هم در اطرافیان مون مشاهده می کنیم.فضا خیلی خیلی غم انگیز بود ولی دلیل بر سیاه نمایی نبود.از دل اتفاقات روزمره و جاری این روزها میومد و همین باعث کشش روایت می شد.همچنین من توصیفات نویسنده و کوتاهی جملات رو هم خیلی پسندیدم.

کتاب باید روون باشه. این خیلی بد نوشته شده انگار داری کتاب مدرسه میخونی ، مثل اون نمیفهمیش باید واسه فهمیدنش تو ذهنت همون ثانیه روون سازیش کنی تا بتونی باهاش حس بگیری و دست و پا شکسته خودتو توی اون لحظه بذاری ، اصلا نمیفهمی هی از این حس ب اون حس میپره اصلا بدرد نمیخوره ، من با کد تخفیف مجبور شدم بخرم، یکی از دلایلی ک خوشم نمیاد کتاب ایرانی بخونم اینه ، هرکسی کات میکنه یا با ننش قهر میکنه نویسنده میشه و گتد مقرنه ب پول و وقت ملت نکنید اقا

داستان کتاب در مورد زندگی سه دوست صمیمیه ؛ که از مشکلات زندگی و اتفاقایی که براشون میفته برامون توضیح میده . من کتاب دوست داشتم ؛ اما خیلی غمگین بود ؛ کاش آخرش اتفاقای قشنگ تری میافتاد . اما با این حال نوشتار کتاب عالی بود به نظرم ؛ توش پر از جمله ها و تیکه های قشنگ بود که من خیلیاشو ذخیره کردم

کتاب خوبیه من ورژن چاپی رو خوندم نه کتاب صوتی. چینش رویداد ها و پردازش شخصیت ها خوبه من که دوستش داشتم

اصلا دلیل مخالفت لیلا برای نرفتن با میثاق منطقی پشتش نبود ، و داستان بر اساس بی منطقی پیش میره، و پایان داستان هم پایان مجهولی بود که مشخص نشد ارتباط روجا و میثاق چی بوده، ولی در کل کتاب روونی بود، بدک نبود در کل

عاشق سبک نوشتن شدم پر از جزییات زندگی روزمره بچه های دهه شصت بود. همه نشخوارهای ذهنی و درگیری‌های ذهنی شخصیت های داستان رو کامل لمس کردم انگار خودم بودم

بنظرم هرکسی دوس داره یه کتاب رون و دلچسپ بخونه میتونه ازش استقبال کنه.ولی کسی که دنبال کتاب فلسفی یا سبک خاصی هست مطمئنا مورد قبول واقع نمیشه براش

یک داستان سیاه با یک فضای تاریک که درش یاس به عنوان یک مولفه اصلی در فضاسازی به کار رفته . همین طور که گفتم فضای اصلی داستان تاریک و یاس آلود هست و این باعث میشه که در اوایل داستان خیلی نشه باهاش ارتباط بر قرار کرد . اما رفته رفته و با آشنا شدن با شخصیت های داستان_ که بنظرم خوب پردازش شدن و هرکدوم دارای یکسری الگو های رفتاری روانی مشخص هستن _این روند تغییر میکنه و شما میتویند با شخصیت ها همدلی کنید و بفهمیدشون . این درحالیه که فضای تاریک داستان تاآخر همراه شما هست و در آخر داستان شما با یک پدیده ای رو به رو میشید که در اول دوستش نداشتید ولی الان با اینکه فضای کلی تغییر نکرده جذبش شدید . و این بنظرم به خاطر قلم گیرای نویسنده ست . نویسنده داستان رو با جملات کوتاه و مختصر برای شما شرح میده (از زبان شخصیت ها) و وجود جملات کوتاه برای یک داستان یک حسنه . البته اگر کوتاهی و بلندی جملات بنا بر هر شخصیت متناسب با حال اون شخص بود به گیرایی داستان بیشتر کمک میکرد . درباره پایان بندی داستان هم لزوما نباید همه داستان ها یک موخره هیجان انگیز و متفاوت و برانگیزاننده داشته باشند . مثل رمان عقاید یک دلقک یا ناطور دشت . به نظرم این یک داستان پخته در عصر معاصر به حساب میاد . در نهایت امیدوارم که نویسنده های توانا بیشتر به مولفه های اساسی در فضاسازی توجه کنند . یاس ، سیاهی ، فسردگی ،پوچی و بعدش چی ...

به نظر من فضای داستان خیلی سرد و پر از یاس و ناامیدی بود من اصلا دوستش نداشتم قلم نویسنده بد نبود ولی محتوای کتاب خیلی سیاه بود کتاب هایی زیاد هستن که متن کتاب غمگینه ولی اخر کتاب ادم رو به فکر فرو میبره مثل آدم خواراان مثل جای خالی سلوچ ولی این کتاب بی هدف بود به نظرم عمرتون رو صرف همچین کتابایی نکنید

داستان اتفاقات و احوالات روزمره زنی را کش میدهد و این جذابیتی نداشت برای خواندن.