نظرات کاربران درباره کتاب چوب نروژی

متاسفانه ممیزی کتاب خیلی شدیده و با توجه به اینکه با یک داستان عاشقانه با صحنه های جنسی مکرر روبرو هستیم ، حتما نسخه انگلیسی کتاب رو بخونید .سه ترجمه فارسی این کتاب رو تهیه کردم .برای فرشته افسری از همه بهتر و کامل تره البته نباید انتظار داشته باشید که رابطه ی یک دختر ۱۳ ساله با یک زن ۳۰ ساله رو براتون شرح بده . و در مورد اسم کتاب هم چوب نروژی ترجمه ی درستی هست

من ۹۰۰ تا صفحه خوندم تا الان. ترجمه اینقدر بد هست که نویسنده خودش اگه اینو بخونه سکته میکنه. و جدای از اون پر از سانسوره. واقعا داستان کتاب رو خراب کردن. اگه خواننده ی تیزی نباشی عمرا بتونی بیشتر از ۲۰۰ صفحه رو بخونی.

من ترجمه دیگری از این کتاب رو خوندم و همزمان ترجمه انگلیسی کتاب رو هم خوندم چون کتاب پر از سانسوره و دقیقا جاهایی که باید به یه اتفاق پی برد سانسور شده ولی در کل این کتاب انقد با ارزشه که به نظرم با سانسورم هم باید خونده بشه داشتان عالی و به شدت گیرا اسم اصلی کتاب هم جنگل نروژی هست

انقدری که سره اسم این کتاب ماجرا هست سره مسائل حساس سیاسی نیست😅 ولی از رو ظاهر و ترجمه تحت الفظی تصمیم نگیرید ... کتاب بر اساس آهنگی از گروه بیتلز هست اگه این شعر بخونید خواننده وارد اتاق دختر میشه و (فکر میکنم میزی) با چوب از نروژ میبینه و فرداش دختر ولش میکنه اون از عصبانیت همه جا رو به آتیش میکشه که چوب نروژی براش یه نماد میشه از اون روز و هرموقع ببینتش یاده دختره میفته... این جریان مثل اینکه طبق گفته آقای غبرایی تو ژاپن هم هست و اشتباه تعبیر شده!!! خلاصه مطلب، بنظره من آقای موراکامی باید طی بیانیه ای اعلام کنه ..منظورم چوبه چوببببب!!!😀🙋تا غائله تمام شه!

Norwegian Wood is a fake wood that was used to make cheap furniture. Lennon knew people who were using it in their homes and thought it would make a good title for song. There are not many lyrics in this song, but they tell the story of a man who gets invited to a girl's house. When she won't let him into her bed, he sleeps in the tub. When she leaves the next morning, he sets the place on fire. It was one of the first songs Lennon wrote that told a complete story.

اولا که کتاب فقط با سانسور زیاد قابل ترجمه و چاپ در ایرانه. ثانیا در مقایسه با ترجمه ی انگلیسی متوجه میشید آقای غبرایی لحن و مدل ادبیات موراکامی رو تغییر دادن. ثالثا آقای غبرایی آثار موراکامی رو گاهی بد متوجه میشن و اشتباه منتقل میکنن.

درود به طرفداران موراکامی. اقا اگه از ممیزی ناراحتی به جای شکوه و گلایه و گریه زاری، ازش به عنوان یک انگیزه و بهانه استفاده کن. من خودم چون دوست داشتم کتاب ها رو بدون سانسور بخونم دلیل و انگیزه شد برام که همزمان با خوندن هر کتابی برم نسخه انگلیسیشم دانلود کنم همراهش بخونم (هرکتابی. نه فقط موراکامی. دروغ چرا دلیل خوندن کتابهای بدون سانسور موراکامی صحنه های جنسی عجیب غریب کتابهاش بودن 😅 که واقعا هم عجیب و غریبن ) . هر فصلی که میخوندم میرفتم همون رو انگلیسیشم میخوندم جاهایی که سانسور شده بود رو. اوایل لغت به لغت با دیکشنری ترجمه میکردم. هر روز یک لغت جدید یاد میگیرفتم. به اصطلاحات که می‌رسیدم تو گوگل سرچ میکردم (به خود انگلیسی سرچ میکردم، نه به فارسی) و متوجه میشدم که هزاران نفر قبل از من هم همون سوال رو پرسیدن و جواب هرچی میخواستم بود. معانی انگلیسی رو با خود انگلیسی یاد میگرفتم نه به فارسی. اولین کتابی رو که بدون نسخه فارسی خوندم هابیت بود خیلی سال پیش بود که 9 ماه طول کشید تا تمومش کنم ولی باعث شد تو مسیری بیفتم که جدا از رشته ام علاقه خیلی زیادی هم به زبان پیدا کنم. موقعی یک زبان جدید یاد میگیری فقط زبان یاد نگرفتی بلکه درب یه دنیای جدید به روت باز میشه پر از موقعیت ها، ماجراجوییها و چیزای جدید. فقط کافیه شروع کنی. تو پای به راه در نه و هیچ مپرس/ خود راه بگویدت که چون باید رفت.

کتاب چوب نروژی سبک و متن خاص خود را دارد ریسمان نامرئی بین انتخاب مرگ یا زندگی، دوست داشته شدن و دوست داشتن! زندگی کردن یا مرده بودن! و سفر کردن و یا ماندن! و.. دستاویز نویسنده این کتاب است. اعتماد به نفس و یا افسردگی ژاپنی‌ها! بارها به چشم می خورد خواننده های خاصی با سلایق به خصوص و بینش متفاوت می توانند از این کتاب لذت کافی را ببرند و همینطور برخی دیگر حتماً از آن خسته و منزجر خواهند شد! اما کسانی که مثل من از این کتاب لذت می برند هیچگاه واتانابه، رئیکو، میدوری و دیگر شخصیت‌های کتاب را فراموش نخواهند کرد..آیا قهرمان کتاب واتانابه می خواست عاشق زندگی باشد؟! و از زندگی لذت ببرد؟ یا با گردابی از ناامیدی و پوچ نگاری دست وپنجه نرم کند؟ روح سبک ژاپنی و ارتباطات با دنیای غرب از خصوصیات نوشته های هاروکی موراکامی در سرزمین 日本(国‎)‎ Nippon / Nihon (koku‎) است . از کنار دست‌پخت غذای ژاپنی و موسیقی بیتل تکان نخورید ...

جوگیر شدم کتابو خریدم، واقعا ترجمه تحمل ناپذیره! )): کاش یه کم منتظر نظرات می موندم

داستان پسری است که شخصیتش عجیب من را یاد شخصیت اول ناطوردشت می انداخت. توی کتاب هم حتی بهش اشاره شده. و اما خود داستان درمورد احساسات نامطمئن ادمها در نوجوانی و اوایل جوانی است. ادمها در این سن با اینکه مطمئن نیستن اما خاطره انگیز ترین دورانشونو میگذرونن. کلا توی دنیا به یادموندنی ترین چیزا تو بدترین زمانه.... احساسات شخصیت های اصلی داستان بدون تکلف و صادقانه و بی شیله پیله نوشته شده و در واقع به راحتی درکشون میکنی و هیچ قضاوتی ازشون نداری. کتاب منو کمی برد جایی که نباید میبرد... به خاطره ای و اتفاقی ... در کل داستان بی نهایت جذاب بود. با فرهنگ ژاپن اشنا میشی و میفهمی که اونا واسه اینکه بخوان باهم سر صحبتو باز کنن نمیگن تو استقلالی هستی یا پرسپولیسی؟ اونا با هم به خاطر علایق مشترک در انتخاب نویسنده یا نوع کتاب صمیمی میشن. تغییر شخصیت اصلی داستان و طرز بزرگ شدنش انقدر هنرمندانه نوشته شده که یهو میبینی ای بابا چه زود بزرگ شد پدرسوخته.... دقیقا انگار یه بچه جلو روت بزرگ میشه و تغییرشو احساس نمیکنی . از نویسنده خوشم اومد تا حالا ازش کتابی نخونده بودم. از این به بعد رفت تولیست نویسنده های مورد علاقه ام. شخصیت میدوری رو دوست داشتم خصوصا وقتی از تلاشی که برای اشپزی کردن داشت حرف میزد انقدر همه چیز رو زیبا نوشته بود نویسنده که ناخداگاه خنده ام گرفت از این ذکاوت. و اما یه چیز تو کتاب احتمالا حالتونو میگیره. اونم اینه که سانسور های بی وقفه رشته کلام رو پاره میکنه... بدجور سانسور کردن به نظرم این کار خیلی زشته و دور از شان هست. یهو وسطش میبینی که نمیبینی! نکنید این کارو خداوکیلی نکنید . اخه چرا باید ما حدس بزنیم که چه اتفاقی افتاده یا مثلا چرا جمله رو تغییر میدید ...

کتاب چاپ دهه هشتاد میلادی و روایتگر جوانان دهه 60 میلادی ژاپن، نسل بعد از جنگ دوم ، با فضای سورئال معمول دیگر کارهای موراکامی فرق داره و داستان برای همه جذابه شخصیت راوی شبیه خیلی از پسرهای آروم و سربزیره ، کاملا تاثیر گذار و پرکشش و لذت بخش در مورد ترجمه ، من ترجمه انگلیسی رو هم کامل خوندم فقط قسمت های خیلی ... سانسور شده ، خیلی قشنگه خیلی از آقایون باهاش همذات پنداری میکنن

بدون شک یکی از بدترین ترجمه‌های سال‌های اخیر!!!!

خب برای خواندنش باید نسخه زبان اصلی کنار دستت باشه تا بفهمی اصل داستان چیه، ولی موراکامی همیشه خوبه، همیشه انگار داره داستان زندگی خودمون رو روایت میکنه، افکار خودمون رو، جمله هایی که به خودمون میگیم...

من هم این کتاب را با ترجمه م. عمرانی خوندم و نسخه انگلیسی را هم داشتم و بعد از مقایسه متوجه شدم خیلی از قسمت ها سانسور شده و خیلی جاها بعلت سانسور به صورت دیگه ای ترجمه شده و این خیلی ازار دهنده است. مقصر هم مترجم نیست چیزیه که بهش تحمیل میشه و باعث تاسف به نظر من اگر کسی امکانش را داره بهتره نسخه انگلیسی را بخونه تا نسخه فارسی را

من کتاب رو تازه گرفتم، حالا که نظرات رو میخونم میبینم همه به ترجمه ها ایراد گرفتن! من کتاب رو با ترجمه م.عمرانی گرفتم با اینکه شناختی نداشتم ازین مترجم، اما حالا که نمونه رو مطالعه کردم میبینم واقعا ترجمه م.عمرانی خیلی بهتره! من فکر میکردم آقای غبرائی یکی از مترجمان خوب هستند اما نمونه رو که خوندم خیلی متعجب شدم! جمله های سرهم بندی شده و بی معنی..‌‌.

نخرید، خیلی ترجمه بد است! من فکر می کردم این آقا مترجم خوبی است

اولا که شما فایل نمونه رو با epup انگلیسی مقایسه کنید متوجه فاجعه میشید من دور غبرائی رو بعد از خوندن چند فصل از کتاب ساعت ها با اون ترجمه بد و گنگش خط کشیدم دوما که یکی از دوستان اومده میگه این ترجمه خوبه شما م.عمرانی رو ندیدین که باید بگم بعضی ترجمه ها ارزش دیدن ندارن قرار نیست که بین بد و بدتر انتخاب کنیم که بگیم مال اون بدتر از اینه 🙄 به هرحال با اینکه توی گودریدز این دومین کتاب محبوب موراکامی ولی اینجوری ارزش خوندن نداره ...

حتی سانسور زیاد هم نتونست جلوی منو بگیره که عاشق این کتاب نشم .

اسم کتاب جنگل نروژی هست که به اشتباه توی برخی ترجمه ها چوب نروژی ترجمه شده. اگه دنبال خوندن این کتاب هستین نسخه هایی رو پیشنهاد میدم که عنوان رو درست نوشتن. در مورد سانسور هم کتابهای هاروکی موراکامی اغلب سانسور های زیادی داره. از نوابغ نویسندگی دنیا هستن و کتابهای ایشون به شدت عالی هستن.

جنگل نروژی ترجمه صحیح تری از این کتاب هست. اما با توجه به جرح و تعدیل های بسیار که ناشی از سیستم سانسوره و مترجم رو با مشکلات زیادی مواجه میکنه همینکه این آثار ( ولو با سانسور زیاد) در اختیار جامعه قرار میگیره جای تشکر داره . این کتاب داستان سر راست و کاملا متفاوتی از باقی آثار موراکامی داره ولی به نظر من خوندنش خالی از لطف نیست .