نظرات کاربران درباره کتاب کفش‌های قرمز

من این داستان رو وقتی بچه بودم خوندم و چقدر اون موقع ترسیده بودم 😂😑 داستان های هانس کریستن اندرسن و برادران گریم افسانه های فولکلوری هستند که در زمان های قدیم حانواده ها تعریف می کردن تا بچه ها و مردم عادی رو بترسونن و عقاید مذهبی تعریف شده توسط کلیسا رو محکم تر کنند. به نظر من این داستان ها فقط برای این خوبه که علاقمندان مطالعه و بررسی کنند تا با ادبیات و طرز تفکر اون دوره آشنا بشن. به هیچ وجه این داستان ها برای کودکان مناسب نیست. فقط تعداد معدودی از کارهای این نویسنده رو قبول دارم که برای بچه ها بازگو بشه مثل جوجه اردک زشت.

از آقای هانس کریستین اندرسن ک بهترین نویسنده کودک و نوجوان محصوب میشود همچین کتابی انتظار نمیرفت.ترسناک بود و با خوندش حس بدی بهتون دست میده.من هم فقط ب خاطر این ک ببینم آخرش چی میشه خوندم چون خدا اونقدر ظالم نیست ک ی دختر رو ب خاطر کفش اشتباه پوشیدن تنبیه کنه و خدا همه رو میبخشه شاید وجدان کارین از گناهش ناراحت و آشوب بشه ولی تنبیه دیگه زیادیه نمره کل:متوسط رو به پایین👎👎

این چی بود من خوندم؟ اصلا نفهمیدم چی تو ذهن نویسنده گذشته که اینو نوشته.

اصلا کتاب خوبی نیست واقعا حتی در وقت اضافه هم اینو مطالعه نکنین چون بازم اتلاف وقت هست😑😑😑

اصلا قشنگ نبود،چه معنی داره واسه پوشیدن یه کفش و پوشیدن رنگ قرمز آدم انقد بدبختی بکشه؟اونم یه بچه!!! تازه خدا هم انقد انتقام جو باشه!!! فرشته هم نفرین کنه!!!!نفهمیدمش اصلا خیلی ضعیف بود

بد بود حتی یه بار خوندنش هم خوب نیست

نهایت تاسف برای طرز تفکر قرون وسطی اروپا. و قرن حاضر خاور میانه

من کتاب های زیادی از آقای هانس کریستین اندرسن نخونده بودم ولی با خوندن این کتاب احساس خیلی بدی نسبت به این نویسنده پیدا کردم به هیچ وجه نخونید

داستان استعاره ای بود از توجه و تمرکز بر امور دنیوی و ناشکری و بی توجهی به الطاف خداوند. به نظرم کمی بیرحمانه بود و اصلا مناسب کودک و نوجوان نیست.

هانس کریستین آندرسن: - زندگی هر انسانی، قصه ای است ک با دستان خداوند نوشته شده است... - زندگی ب تنهایی زیباترین قصه است. - از زندگی لذت ببر، زمان زیادی برای مردن هست. - جایی ک کلمات ناکام بمانند، موسیقی سخن می گوید. - سفر کردن، زندگی کردنست...

داستان بد، ترجمه افتضاح صد سال فکر نمی‌کردم نویسنده موردعلاقه‌ام تو بچگی که شبا با خوندن داستاناش میخوابیدم، داستانی به این شدت احمقانه در دفاع از مذهب و مخالفت با پوشش آزاد زنان بنویسه، بنظر من این داستان اصلا در نفی تجمل‌گرایی نبود بلکه کاملا در جهت منافع کلیسا و خفه کردن آزادی زنان و زدن توی سرشون از همون سن کودکیه +از اینجا یکم اسپویل داره: دختر بیچاره داستان بخاطر پوشیدن یه جفت کفش قرمز اونم نه بخاطر چشم و هم‌چشمی بلکه چون دوستشون داره باید مجازات بشه و پاهاش قطع بشه چون وقتی کفش رو میپوشه هیچکس تو کلیسا به حرفهای پدر روحانی گوش نمیده و همه به کفشهای دختر نگاه میکنن اینجا یه مسئله پیش می‌آد، این کسایی که به حرفهای پدر گوش نمیدن و حواسشون توسط یک کفش قرمز پرت میشه مطمئنن اصلا از همون اولم واسه گوش دادن به حرفهای پدر نیومدن که انقدر ساده حواسشون پرت میشه ایدئولوژی که توی این داستان به کار رفته دقیقا همون ایدئولوژی دولتمون توی قرن ۲۱‌، یعنی زنا حجاب داشته باشند که یه‌وقت مرد تحریک نشه و این داستان هم با همون حساب پیش میره که زنها نباید کفش قرمز در کلیسا بپوشند چون کفش‌هایی رقصند و حواس مردم از حرفهای پدر روحانی پرت میشه

فکر نمی کنم خدا انقدر عقده ای باشه

در داستان دیگر خبری از ملکه نشد و داستان قسمت های مثل دختر ملکه و توضیح در رابطه با آن داشت که اصلا احتیاج نبود ربطی به شخصیت اصلی داستان(کارین)نداشت

وقتم رو هدر دادم. خیلی مسخره بود. کفش های قرمز دخترک کنترل پاهایش رو در دست میگیرند و مدت ها مجبور است برقصد. اصلا عاقلانه نیست. و همه این بلا ها به این خاطر براش اتفاق میفته که تو کلیسا کفش های قرمز میپوشه. واسه نویسنده ی این داستان متاسفم. مثلا داستان کودک و نوجوانه :/ در ضمن ترجمه هم خیلی بد بود و خیلی غلط داشت. از تظر نگارشی. مشخص بود که کلمه کلمه ترجمه کردن و هیچ توجهی به نگارش و دستور های فارسی نداشتن. در کل کتاب خوبی نبود.

کتاب یه کمی ترسناک بود ودرضمن من از داستانهایی که ازخداوند ودین برای ترسوندن مردم استفاده میکنند خوشم نمیاد چون خداوند بیش از حد تصور انسانها بخشنده ومهربانه

حتی اگه با قسمت شست و شوی مغزی بچه ها کنار بیایم با این همه خشونت و قطع کردن پاها با تبر!!! نمیشه کنار اومد.

به نظر من این یک داستان نمادینه و خیلی بعیده که یه همچین نویسنده صرفا مفهومی که بخواد انتقال بده این باشه که دخترکی کفش قرمز پوشید و به عذاب الهی متنبه شد نه اینطور نیست بلکه نویسنده قصد داشته بگه چیزی که برای تو ساخته نشده و تو جنبه اش رو نداری (آن کفش قرمز برای یه دختر خانواده ثروتمندی بود و چون انداره نبود تو حراجی دختر قصه کارین خرید)وقتی به دست تو میرسه ممکنه تو رو از خود بیخود کنه و به تباهی برسونه و تو باهاش یکی میشی و برای رهایی باید قسمتی از خودتو از دست بدی ..... من این مفهوم رو برداشت کردم 🤗

از داستان های مذهبی هانس کریستین اندرسن متنفرم.کفش قرمز و داستان دختری که پا روی نان گذاشت از اون داستانایی که به خواننده نظر شخصیشو به زور درباره خدا اعمال میکنه.چرا فکر میکنه عبادت خدا محدود به زمان و مکان خاصیه.

این کتاب خیلی اغراق داشت به طوری که اصن میخوندم همینطور داشت برگام میریخت😂 جدی این توصیفات خوبی راجب خدا و فرشته هاش نیست 👎

کتاب دارای ساختار روایی بسیار سطحی بود ونگارش ساده ایی داشت ، هرچند رنگ قرمز نماد نفسانیات و امیال زمینی در نظرگرفته شده و کفش ابزاری برای خودنمایی که رفتاری ناپسند است و پا بعنوان عضوی که در مسیر غلط افتاده و رقص جنون آمیز نماد رفتاری نمایشی و افسار گسیخته ...، ولی ساختار روایی داستان بسیار سطحی و ساده بیان شده بود که البته متناسب با دوره ی زندگی نویسنده و بینش او دارد که با پیچیدگیهای ذهنی نسل امروز و زندگی امروزی چالش های فکری خاصی ایجاد نمی کند.