بریده‌هایی از کتاب معجزه توجه‌آگاهی

اغلب فراموش می‌کنیم افراد زیادی اطرافمان هستند که باید اول برای آنها زندگی کنیم. ا گر نمی‌توانید به همسر، فرزند یا والدین خود خدمت کنید، چطور می‌خواهید به جامعه خدمت کنید؟

به یاد داشته باش که فقط یک زمان مهم وجود دارد و آن ا کنون است. لحظۀ حال تنها زمانی است که ما بر آن تسلط داریم. مهم‌ترین شخص همیشه کسی است که با او هستی، کسی که درست مقابل توست، کسی نمی‌داند در آینده با چه کسی سروکار خواهی داشت. مهم‌ترین کار این است که کسی را که کنارت است خوشحال کنی، ادامۀ زندگی تنها برای این کار است».

مسلط شدن بر تنفس یعنی در اختیار داشتن بدن و ذهن. هروقت متوجه شدیم پریشان هستیم و کنترل کردن خودمان با ابزارهای مختلف دشوار است، می‌توانیم از روش تماشای تنفس استفاده کنیم.

توجه‌آ گاهی معجزه‌ای است که با آن خود را بازمی‌یابیم و بر خودمان مسلط می‌شویم.

هنگام شستن ظرف، فقط باید ظرف شست. یعنی حین ظرف شستن، شخص باید کاملاً از این حقیقت آ گاه باشد که او درحال ظرف شستن است.

دشمن واقعی نه افراد، بلکه ایدئولوژی، نفرت و نادانی است.

تأمل کنید تا ببینید آنها که به بیداری رسیده‌اند، درحالی‌که بردۀ خدمت به جانداران نمی‌شوند، هرگز خدمت کردن به آنها را رها نمی‌کنند.

اینکه کسی بتواند یک ساعت در روز مراقبه کند خوب است، اما کافی نیست. راه رفتن، ایستادن، دراز کشیدن، نشستن، کار کردن، شستن دست‌ها، شستن ظرف‌ها، جارو کردن اتاق، نوشیدن چای، گفت‌وگو با دوستان یا هر کار دیگری که انجام می‌دهید، باید تمرین شما باشد: «موقعی که ظرف‌ها را می‌شویید،

تنفس شش‌ها را قوی، خون را تقویت، و تمام اندام‌ها را احیا می‌کند. آنها می‌گویند تنفس صحیح از غذا مهم‌تر است. و همگی درست می‌گویند.

توجه‌ات را بر کار متمرکز کن، گوش‌به‌زنگ و آماده باش تا هر شرایطی را که ممکن است پیش بیاید، ماهرانه و هوشمندانه مدیریت کنی - توجه‌آ گاهی یعنی همین. توجه‌آ گاهی چیزی جز متمرکز کردن توجه بر کار، گوش‌به‌زنگ بودن و به کار بردن بهترین تصمیم ممکن برای شخص نیست.

مراد از خوب زیستن، در یک جمله، نه لزوماً زندگی شاد و همراه با کامیابی، بلکه زیستنی است که ارزشش را داشته باشد؛ چنین زیستنی افزون بر گشایش‌و رهایشی که به همراه دارد، و در کنار ارزشمندی‌اش، به‌معنای پذیرفتن محدودیت‌، ترس‌و شکست‌، و درد و رنج نیز هست.

. شیوۀ فلسفه برای غلبه بر مرگ همانا «خوب زیستن» است: بهترین تمرینِ خوب مردنْ خوب زیستن است. زیرا به‌قول آن فیلسوف، فقط کسی که به‌هنگام زیسته باشد می‌تواند به‌هنگام بمیرد - و بی‌حسرت از جهان برود

یکی از جنبه‌های تناقض‌آمیز و شاید طنزآمیز زندگی انسان معاصر آن است که هرچه در توسعه و تجهیز و از آنِ خود کردن و در یک کلمه سلطه بر جهان بیرون توفیق داشته، در بهبود نفس و جهان درون ناموفق بوده است. امروزه به‌رغم رفاه نسبی و وسعت امکانات، هرچه پیش‌تر می‌رویم اضطراب و افسردگی و دیگر انواع اختلال‌ها و نا کارآمدی‌ها بیشتر می‌شود (و وقت گرفتن از روان‌پزشکان و درمانگران هم دشوارتر!). گویا انسان‌که در فهم جهان و ادارۀ آن موفقیت‌های قابل‌تحسینی داشته‌است، همچنان با فهم خویشتن و هدایت خود مشکل دارد.

هنگامی که ظرف‌ها را می‌شویید، شستن ظرف‌ها باید مهم‌ترین چیز در زندگی‌تان باشد. همین‌طور وقتی چای می‌نوشید، چای نوشیدن باید مهم‌ترین چیز در زندگی‌تان باشد. وقتی از توالت استفاده می‌کنید، بگذارید این کار مهم‌ترین چیز در زندگی‌تان باشد». سبزی خرد کردن مراقبه است. بیست‌وچهار ساعت شبانه‌روز هشیار باشید، نه فقط یک ساعتی را که ممکن است به مراقبۀ رسمی اختصاص دهید یا متون مرتبط را بخوانید و نیایش کنید. هر عملی باید باهشیاری انجام شود. هر عملی یک مراسم است، یک جشن است. بردن فنجان چای تا دهانتان یک مراسم است.

خوب زیستن خیلی‌وقت‌ها با درد و رنجی اجتناب‌ناپذیر همراه است. مراد از خوب زیستن، در یک جمله، نه لزوماً زندگی شاد و همراه با کامیابی، بلکه زیستنی است که ارزشش را داشته باشد؛ چنین زیستنی افزون بر گشایش‌و رهایشی که به همراه دارد، و در کنار ارزشمندی‌اش، به‌معنای پذیرفتن محدودیت‌، ترس‌و شکست‌، و درد و رنج نیز هست.

همه‌چیز ناپایدار و بدون هویت جاودانی است. ببینید ا گرچه امور ناپایدار و بدون هویتِ بادوام‌اند، بااین‌حال شگفت‌انگیزند.

مراقبه کنید تا وقتی تمام ملامت‌ها و کینه‌ها ناپدید شوند و شفقت و عشق مانند چاهی با آب تازه در شما بجوشد.

بر تمام این رنج‌ها مراقبه کنید تا وقتی قلبتان مانند چاهی پر از آب تازه، سرشار از شفقت شود

اجتماع پنج عنصر مانند اجتماع تمام پدیده‌هاست: همه از قانون همبستگی درونی پیروی می‌کنند. گرد هم آمدن و متفرق شدنشان مانند جمع شدن و ناپدید شدن ابرهای اطراف قله‌های کوهستان است. نه به پنج عنصر بچسبید نه آنها را پس بزنید. بدانید که دوست داشتن یا نداشتن پدیده‌هایی هستند که به اجتماع پنج عنصر تعلق دارند. به‌روشنی ببینید که این پنج عنصر «خود»ی ندارند و تهی هستند، اما همچنان شگفت‌انگیزند

روی نقطۀ آغاز زندگی‌تان (الف) تمرکز کنید. بدانید که این نقطه همچنین نقطۀ آغاز مرگتان است. ببینید که زندگی و مرگتان در یک زمان متجلی شده‌اند. این هست چون آن هست؛ این نمی‌توانست باشد ا گر آن نبود. ببینید که وجود مرگ و زندگی‌تان به یکدیگر وابسته است: یکی اساس دیگری است. ببینید که شما هم‌زمان هم زندگی و هم مرگتان هستید؛ آنها دو دشمن نیستند، بلکه دو جنبه از یک واقعیت‌اند.