بریده‌هایی از کتاب معجزه

شُکر سه مرحله دارد: علم، حال و عمل. ابتدا نعمت و صاحب نعمت را می‌شناسیم. سپس، از آن نعمت و مُنعِم قلبا شادمان و راضی می‌شویم، و سرانجام، آن نعمت را در مسیری درست و خداپسندانه به کار می‌گیریم.

«هر آن‌کس که شُکر دارد، به او بیشتر داده خواهد شد و او در نعمت غرق خواهد شد. هر آن‌کس که شُکر ندارد، حتی آنچه دارد نیز از او ستانده خواهد شد. »

بر اساس قانون جذب، هر فکری که درباره‌ی دیگران می‌کنی و یا هر چه درباره‌شان می‌گویی، همان چیز را به ساحت زندگی خود می‌کشانی

هر روزی، موهبتی یکه است؛ هیچ روزی شبیه روز پیشین نیست. موهبت‌های هر روزی با موهبت‌های روزهای دیگر فرق می‌کند. موهبت‌های زندگی، مدام تازه می‌شوند. بنابراین، هنگامی که برای موهبت‌های یکه‌ی هر روز شکر می‌کنی، شکر تو کاملاً تازه و یکه خواهد بود. شکرگزار بودن، به یاد داشتن جادوی زندگی‌ست.

اگر از احساس سپاس و امتنان سرشار باشی، آنگاه دیگر خود را به خاطر اشتباهاتت سرزنش نمی‌کنی. اگر از احساس سپاس و امتنان سرشار باشی، آنگاه دیگر خود را به خاطر کاستی‌هایت ملامت نمی‌کنی. از این‌که هستی، شادمان خواهی شد. احساس شادمانی تو، آدم‌های شاد و موقعیت‌های شاد را جذب تو می‌کند. اگر جادو را در آدمی مشاهده کنی که در آینه پیداست، کل جهان تو دگرگون خواهد شد!

. همه‌ی ما اشتباه می‌کنیم. اگر اشتباه نمی‌کردیم، هرگز چیزی یاد نمی‌گرفتیم، و رشد نمی‌کردیم. ما آزادی انتخاب داریم، یعنی آزادی آن را داریم که اشتباه کنیم. اشتباه، آسیب می‌رساند و رنج می‌دهد. اما اگر از اشتباهات خود درس نگیریم و چیزی نیاموزیم، بیهوده رنج برده‌ایم. درواقع، آن اشتباه را آنقدر تکرار خواهیم کرد و آنقدر رنج خواهیم برد که سرانجام درس لازم را بگیریم و از تکرار اشتباه خود اجتناب کنیم! به همین دلیل است که اشتباه موجبِ رنج آسیب می‌رساند و رنج می‌دهد.

«زخم‌های خود را به بصیرت تبدیل کن. » اُپرا وینفری (متولد ۱۹۵۴)

«معجزات، خلاف جریان طبیعت نیستند، بلکه خلاف چیزهایی هستند که ما درباره‌ی طبیعت می‌دانیم. » قدیس آگوستین (۴۳۰ ـ ۳۵۴) الهیدان و اسقف کاتولیک

«چسبیدن به خشم و عصبانیت خویش، مانند چنگ زدن به زغالی افروخته برای پرتاب کردن آن به طرف کسی‌ست که از او خشمگین و عصبانی هستی؛ این تو هستی که می‌سوزی. »

«مهربان باش، زیرا هر آدمی را که ملاقات می‌کنی، در رنج و مشقتی عظیم به سر می‌برد. »