بریده‌هایی از کتاب اعترافات یک دوست خیالی

جوراب بوگندو شانهٔ نداشته‌اش را بالا انداخته بود: «بی‌خیالِ شِکل‌ها شو. حتی بچه‌ها هم به‌مرور تغییر شکل می‌دن، رشد می‌کنن، بزرگ‌تر می‌شن، پر از لک‌وپیس و چین‌وچروک می‌شن، وقتی هم که خیلی پیر شدن، مثل یه گلِ پژمرده کمرشون خم می‌شه. جای تو بودم، این رو جدی نمی‌گرفتم، به جاش حواسم رو می‌دادم به اون تو.»