بریده‌هایی از کتاب مکاشفات مایستر اکهارت

صدف باید بشکند تا مروارید خود را آشکار کند. دانه باید بشکند تا درخت متولد شود. بشکن، خدا پدیدار می‌شود.

تنها شیوه‌ی درست زیستن شیوه‌ی گُل است که زندگی می‌کند بدون یک چرا

خدا در همه‌چیز هست، اما هیچ کجا چنان نیست که در روح.

او گرچه تحصیلات عالیه و دانشی عظیم داشت، اما زبانش ساده و روان و بی‌پیرایه بود. آنگونه که می‌زیست حرف می‌زد. او می‌گفت: «بهترین دانش آن است که از طریق زندگی کسب شود.

طریقت معنوی مایستر اکهارت سنت معنویِ هستی‌محور است. در حالی که سنت‌های معنوی دیگر مسیحیت بر گناه ازلی انسان تأکید می‌کنند، مایستر اکهارت بر عظمت اُلوهی انسان و بر عشق و شفقت و زیبایی و سهیم شدن تأکید می‌کند. او خوش ندارد راه خود را با گناه آغاز کند، در نتیجه، با عشق آغاز می‌کند.

پیش‌گفتار مایستر اکهارت (۱۳۲۹ ـ ۱۲۶۰ م.) عارف، شاعر، مدافع حقوق زنان، فیلسوف، واعظ و عالم الهیات بود. عده‌ای از ارباب کلیسا او را به سبب بعضی از گفته‌های شطح‌آمیزش تکفیر کردند. عالمان برجسته‌ی امروز دنیا متفق‌القول‌اند که تکفیر اکهارت عادلانه نبوده است. او را تکفیر کردند زیرا از فقرا و مستمندان در برابر اغنیا دفاع می‌کرد.

آدمی باید کم‌تر درباره‌ی این‌که «چه باید کرد» فکر کند. این چندان مهم نیست، «چه هستم» مهم است. زیرا از آدم خوب، جز عمل خوب سر نمی‌زند.

آن‌هایی که نمی‌دانند خدا همه‌جا حضور دارد به شیوه‌ها و اعمالی طاقت‌سوز و جانکاه متوسل می‌شوند تا بلکه خدا را بیابند. این‌گونه آدم‌ها هرگز خدا را نمی‌یابند. آن‌هایی که ریاضت می‌کشند، در ظاهر، قدیس‌اند، اما در باطن، مَثَلِشان، مَثَلِ حِماری‌ست با بار کتاب. زیرا آن‌ها درباره‌ی خدا بسیار می‌دانند، اما خدا را اصلا نمی‌شناسند.

جایی که وابستگی ما به اشیا به پایان می‌رسد جایی‌ست که خدا آغاز می‌شود.

رهایی چیزی نیست، جز خالی شدن از داشته‌ها خلوت گزیدن از خود سکوتِ ذهن و سکونِ بی‌قراری جان.