بریده‌هایی از کتاب مکاشفات مایستر اکهارت

تمامی پدیده‌ها نمی‌توانند خدا را به تمامی آشکار کنند. زیرا گنجایش خدا را ندارند.

«بهترین دانش آن است که از طریق زندگی کسب شود

اگر از خدا بگریزی، او خود را به آغوش تو می‌افکند.

آن‌هایی که نمی‌دانند خدا همه‌جا حضور دارد به شیوه‌ها و اعمالی طاقت‌سوز و جانکاه متوسل می‌شوند تا بلکه خدا را بیابند. این‌گونه آدم‌ها هرگز خدا را نمی‌یابند. آن‌هایی که ریاضت می‌کشند، در ظاهر، قدیس‌اند، اما در باطن، مَثَلِشان، مَثَلِ حِماری‌ست با بار کتاب. زیرا آن‌ها درباره‌ی خدا بسیار می‌دانند، اما خدا را اصلا نمی‌شناسند.

جایی که وابستگی ما به اشیا به پایان می‌رسد جایی‌ست که خدا آغاز می‌شود. بنابراین، اگر می‌خواهی لطف و رحمت خدا را دریافت کنی، ابتدا وابستگی خود به اشیا را بیرون بریز.

در همه حال آماده باش برای گرفتن فیض حق و آماده باش تا فیوضات تازه‌ی او را دریافت کنی. زیرا خداوند برای دادن موهبت‌های خویش به ما هزاران بار آماده‌تر از ماست برای گرفتن آن موهبت‌ها.

تا وقتی که ما کاری را به طمع رفتن به بهشت انجام می‌دهیم، در مسیری غلط گام برمی‌داریم.

آن‌هایی که نمی‌دانند خدا همه‌جا حضور دارد به شیوه‌ها و اعمالی طاقت‌سوز و جانکاه متوسل می‌شوند تا بلکه خدا را بیابند. این‌گونه آدم‌ها هرگز خدا را نمی‌یابند. آن‌هایی که ریاضت می‌کشند، در ظاهر، قدیس‌اند، اما در باطن، مَثَلِشان، مَثَلِ حِماری‌ست با بار کتاب.

که ندانستن است، راهِ دانستنِ آشکار است، یعنی، راهِ ندانستنِ خود است.

روح تو باید دربند ذهنیت تو درباره‌ی خدا نباشد، ذهن تو باید آرام باشد و هیچ تصویر ذهنی از خدا در آن نباشد. عریان شو از ذهن و ذهنیت خویش. به علاوه، توصیه می‌کنم توییِ تو را محو کنی در اوییِ خدا. بدین‌سان، «تو» یِ تو و «او» یِ او در یک «منِ» یگانه محو می‌شود.

خدا را آن‌گونه که خدا هست دوست بدار ــ یعنی: نه ــ ذهن، نه ــ شخص، نه ــ تصویر. بیشتر از این، خدا را آن‌گونه که خدا هست دوست بدار ــ

خدا با افزودن چیزی، در روح، یافت نمی‌شود، بلکه با روند کاستن است که یافت می‌شود.

اگر تنها نیایش تو، در سراسر عمر، همین باشد که بگویی: «شُکر!» باشد، کفایت می‌کند.

خدا در خانه است. ماییم که برای قدم زدن ازخانه بیرون رفته‌ایم.

خدا در خانه است. ماییم که برای قدم زدن ازخانه بیرون رفته‌ایم.

راه معنا از دل آغاز می‌شود. «از کجا آغاز کنیم؟ از قلب خویش. زیرا قلب چشمه‌ی زندگی‌ست و زندگی از قلب به اطراف جاری می‌شود.»

خدا در خانه است. ماییم که برای قدم زدن ازخانه بیرون رفته‌ایم.

هرپدیده‌ای، از خدا لبریز است و کتابی‌ست درباره‌ی خدا.

«بنگرید، اینک خدا!» آن‌ها درست می‌گفتند. زیرا اگر از من بپرسی: خدا کیست؟ خدا چیست؟ پاسخ می‌دهم: هستی، خداست. هرکجا هستی هست، خدا هست. آفرینش اعطای هستی‌ست از خدا. یعنی خدا می‌شود پدیده‌ای که خدا را پدیدار می‌سازد. هستی، بسیار عزیز است. هیچ پدیده‌ای نیست که هستی در آن پدیدار نیست. اگر کرم پروانه‌ای از درخت بیفتد، بی‌درنگ، از دیواری بالا می‌رود تا هستیِ خود را حفظ کند. هستی، بسیار عزیز است!

کسی که قطره‌ی دانش خود را به دریاهای خدا متصل کرده است، در همه‌ی راه‌ها با خدا دیدار می‌کند.