بریده‌هایی از کتاب زندگی پنهان نویسنده‌ ها

فرصتی که برایم پیش آمده بود در زندگیِ هر نفر ممکن است یک بار به‌سراغش بیاید.

احساس می‌کردم از او نیرویی منتشر می‌شود، نیرویی اسرارآمیز که نمی‌دانستم باید به آن اعتماد کنم یا نسبت به آن بدبین باشم.

یک نویسنده هیچ‌وقت به تعطیلات نمی‌رود. برای یک نویسنده، زندگی یعنی نوشتن یا فکر کردن به آن. اوژن یونسکو

خیلی وقت‌ها دوست داشت هر چیزی را که می‌دید بخرد. احساس می‌کرد با این کار می‌تواند تا اندازه‌ای به زندگی‌اش سروسامان دهد.

هر شخص سایه‌ای‌ست که هیچ‌گاه نخواهیم توانست به آن نفوذ کنیم. تنها می‌توانیم تصوری از آن داشته باشیم، تصوری آمیخته با عشق و نفرت.

پول می‌تونه یه خدمتکار خوب باشه، اما اصلاًوابداً رئیس خوبی نیست.

در کتاب زندگی نوشته شده است که زیباترین رزها، قرار نیست برای همیشه در زندگی شما باقی بمانند.

هر چقدر بیشتر سعی در پنهان کردن چیزی داشته باشید، بیشتر توجه دیگران را به آن جلب خواهید کرد.

درواقع این ستارگان هستند که از آن بالا، تکلیف زندگی همهٔ ما انسان‌ها را مشخص می‌کنند.

من فقط می‌خوام شما برای کتابم راهنمایی‌م کنین. ‫راهنمایی؟ کار یه نویسنده هیچ‌وقت با راهنمایی دیگران بهتر نمی‌شه. ‫ولی اینکه کمی از دانش خودتون رو در اختیار دیگران قرار بدین هم آسیبی بهتون نمی‌زنه. ‫ببین، هیچ‌کس نمی‌تونه نوشتن رو یادت بده، خودت باید یاد بگیری.

همان لحظه‌هایی که زندگیِ لعنتی به شما هدیه می‌دهد تا باور کنید قرار است همه‌چیز به خوبی و خوشی ختم شود. لحظه‌هایی که مثل مروارید به زندگی‌تان می‌آیند و خوشحالتان می‌کنند، اما شما نمی‌دانید که دقیقاً قرار است همان‌طور هم از دست بروند.

انسانیت متغیره. بهترین آدم‌ها ممکنه بدترین خطاها رو بکنن و برعکس.

فکر کردی حقیقت باعث می‌شه کامل از شرّ گذشته رها بشی و همه‌چی رو از اول شروع کنی؟ شرمنده ولی دنیای واقعی این نیست.

ممکنه بتونی یه هنرمند رو بکشی، ولی هیچ‌وقت نمی‌تونی آثار هنری‌ش رو از بین ببری.

بازی تموم شد نیتن. ممکنه، ولی قرار نیست قوانینش رو فقط تو تعیین کنی.

بیان حقیقت کار سختی‌ست چراکه تنها یک حقیقت وجود دارد

کتاب‌ها خیلی بیشتر از آنچه فکرش را می‌کنیم ممکن است بین آدم‌ها جدایی بیندازند و حتی باعث مرگ یا آزارشان شوند.

چه رمانی خوب است؟ رمانی که در آن شخصیت‌هایی را خلق می‌کنی که عشق و همدردی مخاطبانت را برمی‌انگیزند. سپس این شخصیت‌ها را می‌کشی و به احساسات خوانندگانت آسیب وارد می‌کنی. به‌این‌ترتیب برای همیشه در ذهنشان باقی می‌مانی.

ناشرها آدم‌هایی هستن که دوست دارن تو به‌خاطر نظری که توی دوتا جمله درمورد کتابت می‌دن ازشون تشکر کنی درحالی‌که اصلاً متوجه نیستن ممکنه چند سال از عمرت رو صرف نوشتن کرده باشی.

ما الان دیگه توی یه رمان نیستیم. واقعیته. هر دوی ما هم در خطریم