بریده‌هایی از کتاب سال سیل

مثل روزهای جوانی‌اش نیست، اما دلبستگی جای خود را به وابستگی داده؛ حالا یا از ترس تنها شدن و یا از فرط با هم بودن.

عشق چه کارها که نمی‌کند...

«گاهی وقتا تسلیم شدن از جنگیدن سخت‌تره. شجاعت بیشتری مخواد.

زیاد از سودش برای بقیه نگین... همه دوستن، همه خوبن، ولی به وقت منفعت، همون دوست، همون خوب، یک‌جور دیگه مِشه

برای ما بدبختا هیچ‌چیز عوض نمشه.»

تصمیم گرفتم توی زندگیم فقط و فقط مرد باشم. انسان. آزاده.

زخم بهتان با هیچ دوایی خوب نمشه هرچقدرم که بگذره...

همیشه انسان باش و انسان بمان

صولت به مخارج ازدواج که فکر کرد، نسبت به عدم فاصلهٔ طبقاتی گوسفندها باز هم حسرت خورد: «خوش‌به‌حالتان که نه پولدار دارین و نه فقیر». و باز وقتی تصور می‌کرد شاید با پاسخ منفی مواجه شود، با صدای بلند ادامه داد: «خوش‌به‌حالتان که نمدانین درد عاشقی یعنی چی.»

دلبستگی جای خود را به وابستگی داده؛ حالا یا از ترس تنها شدن و یا از فرط با هم بودن.