بریده‌هایی از کتاب مربی و تربیت

اساس، درخشیدن انسانیت است. زندگی یعنی فرصتی که به انسان داده شده تا با استفاده از آن بتواند ظهور و طلوع کند و به‌عنوان یک حقیقت اعلی تجلّی کند. «تجلّی»، حقیقت انسان است؛

هر چیزی که با سنت آفرینش هم‌خط باشد، به‌دلیل این هم‌خطی اصل است، خواه فرد باشد و خواه جامعه. هر چیزی که از ناموس عالم و خط حرکت هستی منحرف شد، محکوم است.

بنای تدبیر و تخصص و سیاست فرعونی، حکومت و استیلا بر مردم بود. برای همین اهل زمین و مردمش را دسته دسته و گروه گروه کرد. شِیَع جمع شیعه است؛ یعنی گروه‌های مختلف ایجاد کرد و هر دسته‌ای را در مقابل دسته‌ای دیگر قرار داد. آیه دارد خط استعمار را نشان می‌دهد. فرعون به‌عنوان نمونهٔ استعمار، هدفش استیلا و سلطه بود. برنامه و سیاست کار او در شروع اقداماتش این بود که جَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعًا...؛ مردم را لقمه‌لقمه و دسته‌دسته و گروه‌گروه و تکه‌تکه کرد. می‌گوید این خواسته در هر انسانی که بخواهد استیلا پیدا کند وجود دارد؛ راه موفقیت‌آمیز برای رسیدن به تسلط، ایجاد تفرقه و گروه‌گروه‌کردن یک جامعه است. در ازل و ابد تاریخ، شیوه و هستهٔ مرکزی نیروی جباران و مستکبران، کسانی که خط آن‌ها استثمار و استعمار دیگران است، شیعه‌شیعه‌کردن جامعه است.

تربیت، تنظیم لحظه‌به‌لحظهٔ شرایط است برای حاکمیت مستمر انسانیت بر هوای نفس، به‌گونه‌ای که تکیه‌گاه این حاکمیت در نور «آگاهی» انسان و «تعهد» او به آگاهی‌اش باشد. تربیت انسانی به‌معنی تثبیت یا هماهنگ‌کردن شرایط بیرونی است، برای حاکمیت انسانیت بر درون و بیرون.

این حرفی که تو می‌زنی دانه است و فکر او زمین است. ببین در این زمین چقدر بذر می‌توان پاشید؟ اگر تو در یک متر زمین یک کیلو گندم پاشیدی، هیچ‌کدامش سبز نمی‌شود. اگر هم سبز شوند، همدیگر را خفه می‌کنند. موعظه و اندرز و حرف زیاد در یک فضای کم باعث می‌شود که حرف‌ها همدیگر را له کنند

خیانت به یک انسان هم یعنی فراهم کردن همه شرایط و مهیاکردن آن برای تعطیل‌ماندن فعالیت و درنتیجه عدم تبدیل استعداد به فعلیت.

باید گفت در مورد مطالعه هم همین‌طور است. اگر ما کتاب زیاد بخوانیم، وقتی هم صحبت می‌شود، تکیه‌کلاممان این است که به‌قول فلانی، به‌قول فلانی. خب به‌قول خودمان چه؟ هیچ چیز

مستکبر می‌تواند «ظالم» یا «ضدظلم» باشد!

صبر به‌معنای «ایستادن از تلاش» نیست. صبر به‌معنی «مأیوس‌نشدن و به مقاومت ادامه‌دادن» است.

متمکن‌شدن، هنر نیست، در شهرت متقی‌بودن هنر است.