بریده‌هایی از کتاب جزء از کل

اگر شخصیت انسان سرنوشت او باشد، و اگر شخصیت او مجموع اعمال او باشد، و اگر اعمال او نتیجهٔ افکار او باشد، پس شخصیت، اعمال و سرنوشت انسان به آنچه او فکر می‌کند بستگی دارد.

جاسپر، آیا سنگینی بار مسئولیتی را که تنها با بودنت باعث خوشحالی کسی می‌شوی را درک می‌کنی؟ فکر نکنم بدانی.

به هر حال، خاطره تنها چیز روی زمین است که می‌توانیم آن را به نفع خودمان دستکاری کنیم تا مجبور نباشیم به در مسیر رفته به گذشتهٔ خود نگاه کنیم و به این فکر کنیم که چه آدم پستی بودیم!

می‌دانم هرگز نمی‌شود از خود فرار کرد، گذشته همراه ما می‌آید،

مردم فکر نمی‌کنن؛ اونا تکرار می‌کنن. اونا چیزی رو حلاجی نمی‌کنن؛ فقط نشخوارش می‌کنن. مردم هضم نمی‌کنن، کپی می‌کنن.

حالا که قدم به دنیا گذاشته بودم، تمام سلول‌های بدنم از لحظه لحظهٔ فکر ماندن در آن شهر خراب شده به لرزه در می‌آمدند. به‌خاطر همین هم هرگز نباید پیمان ناگسستنی بست. چون هرگز نخواهی فهمید که سلول‌های بدنت در آینده تو را به چه مسیری خواهند کشاند.

خدا می‌گوید که زندگی یک هدیه بوده است که تو حتی زحمت باز کردن آن را به خودت نداده‌ای.

چقدر میل انسان‌ها به برده شدن باورنکردنی است

یک خانه فقط یک خانه نیست؛ بلکه مکانی است که یک قسمت از زندگی تو در آن روی صحنه می‌رود

مردم بسیاری هستند که نه کاری برای انجام دادن دارند، نه جایی برای رفتن، و هیچ‌چیزی برای آن‌ها لذت‌بخش‌تر از این نیست که وقتشان را با بحث و گفتگو تلف کنند. هرگز آن‌ها را درک نکرده بودم.

او تصمیم گرفته بود که همه چیز را دربارهٔ تری فراموش کند، اما دربارهٔ فراموش‌کردن او به‌قدری زیاد صحبت می‌کرد که انگار چیزی جز تری در ذهن او نبود.

من فهمیدم وقتی که داری سقوط می‌کنی، تنها چیزی که می‌توانی به آن چنگ بزنی خود خودت هستی.

اون موقع که خیال و آرزوهات فرو ریخت تو فقط بخند. و از همه مهم‌تر، به‌خاطر هر دقیقه‌ای که توی این جهنم نفس می‌کشی سپاسگزار باش.

«مردم همیشه از کسی که برای زندگی خود استانداردهای فردی در نظر گرفته باشد، خشمگین می‌شوند آن هم به دلیل رفتار خارق‌العاده‌ای که آن فرد به خودش اعطا کرده است. این کار او باعث می‌شود دیگران مانند موجودات عادی احساس تنزّل کنند.»

تا حلاجی کنی که با اشتباهات پیشینیان خود می‌خوای چکار کنی: می‌خوای با اشتباهاتشون همراه بشی یا به سرعت ازشون فاصله بگیری و به جاش سوتی‌های مخصوص خودتو داشته باشی؟.

تو از آدما زیاد خوشت نمیاد، این‌طور نیست؟»

تمام چیزهایی که من دیدم، بشر بود و خشم و هیاهوی ناچیزش

وقتی که در میان بحران شخصی دست‌وپنجه نرم می‌کنی، شهر چهره‌ای بی‌رحم و بی‌تفاوت به خود می‌گیرد. این دردآور است که هیچ‌کس برای گرفتن دست تو چند لحظه‌ای هم متوقف نمی‌شود.

خواهش می‌کنم مارتین تو باید این رو به یاد داشته باشی. اگه مسیر رو اشتباهی رفته باشی بدون که هرگز برای برگشتن دیر نیست. حتی اگه ده سال طول بکشه تا دوباره مسیر رو برگردی، باز هم باید انجامش بدی. هیچ‌وقت واسه خاطر این‌که جادهٔ برگشت خیلی طولانی یا خیلی تاریکه توی جایی که موندی گیر نکن. از این‌که چیزی گیرت نیاد به خودت ترس راه نده.»

تو چیزی هستی که تفکرت بهت می‌گه. پس اگه نمی‌خوای به کسی مثل پدرت تبدیل بشی، پس نباید مثل اون فکر کنی توی یه گوشه هستی. باید فکر کنی که توی یه فضای آزادی، و تنها راه برای انجام این کار لذت بردن از این هست که ندونی چی درسته و چی غلطه