بریده‌هایی از کتاب بادبادک باز

«در افغانستان کودک فراوان است؛ اما کودکی اندک.»

«در افغانستان کودک فراوان است؛ اما کودکی اندک.»

بابا گفت: «وقتی کسی رو می‌کشی، زندگیش رو می‌دزدی. حقِ داشتن شوهرو از زنش و حق داشتن پدرو از بچه‌هاش می‌دزدی. وقتی دروغ می‌گی، حق دونستن حقیقتو از یه نفر می‌دزدی. وقتی کلک سوار می‌کنی، حق بهره‌مندی از انصافو از یکی می‌دزدی. حالا فهمیدی؟»

آن کتاب، چیزهای زیادی می‌گفت که من روحم هم از آن‌ها خبر نداشت، چیزهایی که معلمان مدرسه‌ام هرگز بر زبان نیاورده بودند.

سر حرف ما به طالبان رسید. گفتم: «اونا به همون بدی‌ان که شنیدم؟» ــ نه، بدتر، خیلی بدتر. اونا اصلاً نمی‌ذارن آدم باشی.

گذشته به هر قیمت، پنجه‌کشان راهش را به‌سویت باز می‌کند.

زندگی به من آموخت که آن‌چه دربارهٔ گذشته و این‌که چه‌طور می‌توانی دفنش کنی می‌گویند، دروغی بیش نیست.

از قدیم گفته‌اند که چشم‌ها، پنجره‌ای به روح آدمیزادند.

سالیان سال از آن زمان می‌گذرد؛ اما زندگی به من آموخت که آن‌چه دربارهٔ گذشته و این‌که چه‌طور می‌توانی دفنش کنی می‌گویند، دروغی بیش نیست. از این‌رو این را می‌گویم که گذشته به هر قیمت، پنجه‌کشان راهش را به‌سویت باز می‌کند.

ما تسلیم ازدست‌دادن زندگی و درد و رنج می‌شیم و همه‌شو به‌عنوان واقعیت زندگی قبول می‌کنیم، حتا بعضی‌وقتا اونو لازمهٔ زندگی می‌دونیم