بریده‌هایی از کتاب بالزاک، زندگی و آثارش

«خسته از پرسه زدن در این صحرای بی‌آب و علفِ غرق در نور خورشید، آرزوی ارض موعودِ ازدواجی شیرین را دارم...»

جان‌های متعالی بیش‌تر از همه مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند زیرا از شکوِه کردن بیزارند.

قانون‌ها تارهای عنکبوتی هستند که مگس‌های بزرگ از خلال آن‌ها می‌گذرند، اما مگس‌های کوچک در آن‌ها گرفتار می‌آیند.

بالزاک نوشت: «کارهای شوهرش خیلی کند پیش می‌روند، زندگی خودش نیز در گمنامی می‌گذرد، و نیروهای ارزشمندش در مبارزه‌ای ناشناخته و بی‌نشان هدر می‌روند.

همواره در خواب و خیال، همیشه در انتظار، ناظر برگذشتن روزهای خوب، سپری شدن جوانی، هیچ کس را در آغوش نداشتن و در عین حال به دون ژوان بودن متهم شدن! چه دون ژوان توخالی و گنده‌ای!.

بیش‌تر از همیشه باید تولید می‌کرد، تولید می‌کرد، تولید می‌کرد. این شتابزدگی قدرت نبوغش را افزایش می‌داد.

«خداوندا مرا از شر دوستانم حفظ کن، دشمنانم را خودم جوابگو خواهم بود.»

هنگامی که شهرت از حد متعارف می‌گذرد، بدجنسی هم از حدود و نزاکت فراتر می‌رود.

احساس‌های شریفانه خیلی بارور هستند، چرا آدم به‌دنبال احساس‌های رذیلانه برود؟...»

احساس می‌کرد که هنرمندها، مثل مردان اهل عمل، گاه نیاز دارند «تفریح‌هایی تند و آتشین را در برابر زندگی‌شان که خارج از زندگی معمولی چنان قدرتمند است، قرار دهند»