بریده‌هایی از کتاب نمی توانی روز مرا خراب کنی

رخداد نیست که روز شما را خراب می‌کند، همه‌چیز به این بستگی دارد که شما چگونه واکنش نشان می‌دهید.

قالب ذهنی خود را تغییر بدهید اینکه چه می‌کنید، خشمگین می‌شوید یا نمی‌شوید، تأثیرش در جهان به اندازهٔ لیوان آبی است که به آبشار نیاگارا بریزید. چه خشم را انتخاب کنید یا خنده را، تأثیر زیادی در جهان بر جای نمی‌گذارد، با این تفاوت که خنده روز شما را شاد می‌کند و خشم روزگارتان را تیره و تار. وین دایر

اگر شما، تحت‌تأثیر عاملی بیرونی، پریشان هستید، تألم شما ناشی از خود عامل نیست، بلکه ناشی از برآورد شماست و شما از قدرتی برخوردارید که در هر زمانی که خواستید بر ضد آن طغیان کنید. مارکوس اورلیوس امپراتور رُمی

پنج دلیل اصلی برای قرار ملاقات گذاشتن با یک عکاس: آنان وضعیت را رشد و بسط می‌دهند. آنان در بسیاری از اوضاع و حالات خوب کار می‌کنند. آنان می‌دانند چگونه تمرکز کنند. آنان می‌توانند چیزی بزرگ را کوچک و چیزی کوچک را بزرگ کنند. آنان می‌توانند لنزهای باز و بسته را مورد استفاده قرار دهند.

تا زمانی‌که همهٔ چیزها را آن‌طور که هستند نپذیرید، تا زمانی‌که ندانید دیگران را نمی‌توانید تغییر بدهید، نخواهید توانست جنبه‌های مثبت زندگی خودتان را بشناسید.

تا زمانی‌که همهٔ چیزها را آن‌طور که هستند نپذیرید، تا زمانی‌که ندانید دیگران را نمی‌توانید تغییر بدهید، نخواهید توانست جنبه‌های مثبت زندگی خودتان را بشناسید.

اگر وقتی با بدبیاری، ناراحتی و نومیدی روبه‌رو می‌شوید می‌گویید «چرا من؟» وقتی به عشق و دوستی و مهربانی می‌رسید نیز می‌توانید بگویید «چرا من؟» الن گتیس روان‌شناس

اگر وقتی با بدبیاری، ناراحتی و نومیدی روبه‌رو می‌شوید می‌گویید «چرا من؟» وقتی به عشق و دوستی و مهربانی می‌رسید نیز می‌توانید بگویید «چرا من؟» الن گتیس روان‌شناس

یکی از کارهایی که برای نجات از تنگنا می‌توانید بکنید این است که حادثهٔ ناخوشایند را در آغوش بکشید و آن را لعن و نفرین نکنید.

بخش سه: بزرگ شدن (نه!) وقتی بزرگ شدم دوست دارم چه چیزی باشم؟ این سؤالی است که بزرگ‌ترها مرتب از من می‌پرسند. اگر بتوانم به آینده بروم، و ببینم سر راه من چیست، شاید در آن زمان باشد که می‌دانم می‌خواهم چه چیزی باشم. از این‌رو، سوار بر ماشین زمانی باورنکردنی پنجاه سال به جلو رفتم. و اکنون اجازه بدهید توضیح دهم که دقیقاً چه دیدم. پیر بودم، موهای سرم ریخته بود، پوستم چروک برداشته بود. سمعکی در گوش چپم بود. شکمم بزرگ شده بود. چاق شده بودم. درگیر پرداخت وام مسکن بودم، مالیات و قبض‌های بدهی‌هایم را می‌پرداختم. نگران سلامتم بودم. داروی زیاد می‌خوردم. حال، خوب می‌دانم که چه می‌خواهم باشم، به‌نظر مضحک می‌رسد. وقتی بزرگ شدم بیش از هر چیز می‌خواهم که کودک باشم. آلن گیتس: «ماشین زمان باور نکردنی» از کتاب در نوک اردک