بریده‌هایی از کتاب به دنیای مدیریت خوش آمدید

برای پدر و مادر بزرگی‌بودن باید حضور داشته باشید. این حضورتان برای فرزندان‌تان بسیار مهم‌تر از هدیه‌هایی است که می‌توانید به آن‌ها بدهید.

پدرم هرگز وقتی من و برادرانم از او می‌خواستیم با ما ورزش کند شکایت نمی‌کرد. در کودکی هرگز برای من پیش نیامد که او یک روز کاری ۱۲ ساعته را تازه تمام کرده باشد اما از استرس کاری شکایت کند و یا تعهداتش را نپذیرد.

هر چه مقام بالاتری داشته باشید، باید ریسک‌پذیرتر باشید.

شاید زمانی بحرانی‌تر از آن نباشد که نگاه تیم‌تان و دیگران به شماست و شکست فرامی‌رسد و به صورت‌تان سیلی می‌زند.

«چرا شکست خوردم؟»،‌ «چه چیزی از آن می‌توانم یاد بگیرم تا دیگر هرگز این اتفاق نیفتد؟» با تأمل فهمیدم که به‌درستی آماده نشده بودم.

ساویج به من گفت، «من به کسانی که شکست نخورده‌اند اعتماد نمی‌کنم. اگر شکست نخورده‌اید، به این معناست که به‌اندازهٔ کافی خود را در سختی قرار نداده‌اید»

موفقیت شما حاصل واکنش‌تان به آن لحظه‌های دشوار است.

تفاوت میان کسانی که پیشرفت می‌کنند و آن‌هایی که پیشرفت نمی‌کنند، در دورزدن سختی نیست. همه با سختی روبه‌رو خواهند شد. موفقیت شما حاصل واکنش‌تان به آن لحظه‌های دشوار است.

روی زمین هیچ کسی نیست که با سختی روبه‌رو نشود. اتفاقات بد روی می‌دهند. سختی ضربه می‌زند

بیدارشدن زودهنگام و تمرین‌کردن وحشتناک به نظر می‌رسد. راحت نیست. خیلی دشوار است. نمی‌خواهم این کار را انجام دهم. اما از آن طریق من خودم را پیدا کردم. خودم را خیلی متفاوت از میانگین انسان‌ها دیدم. این یک منش کاری عالی و بی‌پایان بود. این همان چیزی است که سبب عزت نفس و اعتماد به نفس من به‌عنوان یک شخص شده است.

اگر احساس کنند که شما متقلب هستید، دیگر به شما گوش نمی‌دهند. مردم به کسانی که به موعظهٔ خود عمل می‌کنند احترام می‌گذارند.

افراد از رهبران نامنضبط برای مدتی طولانی پی‌روی نمی‌کنند.

هیچ زمینهٔ بهتری برای ایجاد و تثبیت فضیلت خودانضباطی، از آن‌چه می‌توانید با بدن خود انجام دهید وجود ندارد: یعنی تغذیه و ورزش.

نظم و انضباط از خودتان شروع می‌شود، با انجام کارهایی مانند زود از خواب بیدارشدن، نرمش و ورزش‌کردن، و انجام کارهایی که دیگران نمی‌خواهند انجام دهند و نیز در زمان‌هایی که آن‌ها نمی‌خواهند انجام‌شان دهند.

اگر شما فقط نوعی زندگی آسان را تجربه کنید، به این ترتیب ذهنی را بار می‌آورید که فقط می‌تواند از پس چیزهای ساده برآید.

بدون قراردادن همیشگی خود در موقعیت‌هایی که فراتر از دانسته‌ها و آسایش شما باشد، نمی‌توانید بفهمید چه‌قدر قادر به پیش‌رفتن هستید.

مردم از رهبرانی پی‌روی می‌کنند که می‌دانند وقتی کار سخت شود، خودشان حضور خواهند داشت.

در مورد انداختن سنگی در دریاچه و در نتیجه موج‌های زیادی که روی سطح آب ایجاد می‌کند فکر کنید. رهبرشدن مانند انداختن سنگی بزرگ‌تر است. موج‌هایی که اقدامات شما درست می‌کنند بزرگ‌تر است،

به‌خاطر ترفیع جدیدتان، شما بلافاصله تبدیل به موضوع صحبت همهٔ کسانی می‌شوید که مسئول‌شان شده‌اید. آن‌ها از نزدیک کاری را که انجام می‌دهید، چیزی که می‌گویید، نحوهٔ گفتن‌تان، نحوهٔ مواجهه‌تان با سختی‌ها، نحوهٔ واکنش‌تان به موفقیت، نحوهٔ آمادگی‌تان برای یک لحظهٔ بزرگ ملاقات با مدیرعامل و... را مشاهده می‌کنند. به‌طور خلاصه، آن‌ها هر حرکت شما را زیر نظر دارند.‌

رهبری تنهایی است. رهبری دشوار است. این موضوع به‌ویژه برای مدیران تازه مشهود است.