بریده‌هایی از کتاب میرزا روبات

با رفتن رباب، میرزا روبات که احساس می‌کرد زندگی دارد دوباره روی خوشش را به او نشان می‌دهد، اسم رباب را روی دستش لحیم‌کاری کرد و غرق در فکر و خیال شد: کاشکی رباب قبول کند که به هم جوش بخوریم. کاشکی مدلم به مدلش بخورد. کاشکی روزی برسد که هر دو در خانه مشترکمان همدیگر را شارژ کنیم، آن‌هم نه با برقِ دزدی...

گاو ماده به بقیه ‌گفت تا به حال گاوآهن زیاد دیده، اما آدم‌‌آهنی نه. گوسفند گفت بین آدم‌ها گوسفند زیاد دیده، اما بین گوسفندها آدم‌‌آهنی نه. بوقلمون گفت آدمِ بوقلمون صفت زیاد دیده اما آدم‌‌آهنی نه. خروس گفت آدمی که برود قاطی مرغ‌ها شود را زیاد دیده اما آدم‌‌آهنی نه.

سگ با گفتن این جمله رفت و میرزا که در دل خود داشت به او می‌گفت «پدرسگ بی‌ظرفیت» ، آهی کشید و به فکر فرو رفت

اگر کسی از همشهری‌ها راجع به من پرسید، بگو رفته هند دارد تمرین ریاضت می‌کند تا مرتاض شود.» میرزا گفت: «این طور که تو نشسته‌ای، به جای مرتاض، مرغاز می‌شوی.»

عنوان مجازات، هم تو باید جای شیر آب داغ و سرد دستشویی را عوض کنی تا بفهمد سوزاندن دل یک نفر یعنی چه!»

وقتی حاج نصرت با او دعوا کرد، با زدن یک ضربه ایستگاهی حاجی را راهی بیمارستان کرد. حاج نصرت تا مراسم سالگرد عمه‌اش، طاقت تماشای لحظه ایستادن بازیکنان فوتبال در دیوار دفاعی، هنگام زدن ضربه ایستگاهی تیم حریف را نداشت.

کاشکی رباب قبول کند که به هم جوش بخوریم. کاشکی مدلم به مدلش بخورد. کاشکی روزی برسد که هر دو در خانه مشترکمان همدیگر را شارژ کنیم، آن‌هم نه با برقِ دزدی...

از آن روز به بعد، میرزا روباتِ تنهای بی صاحب، شب‌ها را کنار خیابان می‌خوابید و مردمی که فکر می‌کردند فقیر است، به عنوان اعانه برایش پیچ، میخ و فنر می‌انداختند. گاهی اوقات هم برایش روغن نذری می‌آوردند تا پیچ و مهره‌ها و مفاصلش را روغن‌کاری کند.

درست است که چینگ چونگ نسبت به میرزا محاسنی دارد اما میرزا هم نسبت به چینگ چونگ معایبی دارد.

میرزا روبات که دید دیگر حتی در طویله آن خانه هم جایی ندارد، تصمیم گرفت در یک فرصت مناسب بار و بندیلش را جمع کند و از آن خانه برود. اما قبل از اینکه تصمیمش را عملی کند، حاج نصرت با دیدن قبض جدید آب و برق که به‌خاطر تلاش‌های میرزا به طور تصاعدی بالا رفته بودند و همچنین مشاهده تبخال لب گوسفند، خشک شدن شیر گاو، شنیدن سر و صدای بوقلمون و فحش‌های ناموسی خروس، میرزا را از خانه بیرون انداخت و حتی فرصت نداد بار و بندیلش را جمع کند.