بریده‌هایی از کتاب تابستانی به رنگ اقیانوس

مامان گفت: «این حرف رو نزن، تو داری تلاش می‌کنی، این یعنی همین حالا هم بهتر از تموم آدم‌هایی هستی که هیچ‌وقت پا توی آب نذاشتن.»

جزیرهٔ نان‌زنجبیلی بخشی از وجود آن‌ها بود و همیشه هم با

چیزهای جدید ممکنه ترسناک به نظر بیان، اما می‌تونن جالب هم باشن.

او همه‌چیز را ذره‌ذره در خودش می‌ریخت، تا اینکه بالاخره احساساتش سرریز می‌شد و به بیرون فوران می‌کرد.

«نصف زندگی، در خدمت دیگران بودنه و یه چیزهایی ارزش این رو دارن که آدم بهشون خدمت کنه.»

«بعضی وقت‌ها مه نمی‌ذاره دیده بشه. اما اون نور درهرصورت می‌درخشه، مهم نیست چه اتفاقی بیفته.»

«یه زمانی فکر می‌کردم آدم‌ها یا کاملاً خوب هستن یا کاملاً بد. اما حالا این‌طور فکر نمی‌کنم. بیشتر آدم‌ها هم‌زمان هم خوب هستن، هم بد.»

نصف زندگی، حضور داشتن توی زندگی دیگرانه. این چه معنایی داره

«تو آدم سرسختی هستی، کت. بلدی چطوری برای چیزی که می‌خوای، تلاش کنی و بجنگی.»

یه‌وقت‌هایی مامان و باباها بچه‌هاشون رو خیلی خوب نمی‌شناسن