بریده‌هایی از کتاب اعترافات یک قاتل

چه چیزی در زندگی عجیب وغریب است؟ زندگی داستان‌هایی دارد کاملا معمولی که آن‌ها را بین آدم‌ها تقسیم می‌کند.

آدم‌های شکست‌خورده مثل بچه‌های معصوم دروغ می‌گویند. موجودیت ازدست‌رفته نیازمند شالوده‌ای از دروغ است.

بعدازظهری زمستانی بود، یک بعدازظهر ملایم و آفتابی در پاریس. آدم‌های معقول در تراس کافه‌ها نشسته بودند و من شادمان بودم، شادمان از بدبختی دیگران.

آه، دوستان، تسلیم‌شدن به دشمنی سرسخت هزاربار بهتر از این است که عشقتان را به یک زن نشان دهید. دشمن سرسخت به طرفة‌العینی نیست ونابودتان می‌کند! اما زن... به‌زودی خودتان خواهید دید که چه آرام، چه بی‌رحمانه آرام...

می‌خواهم بگویم اگر آدم با دقت به زندگی بنگرد، بی‌بروبرگرد به این نتیجه می‌رسد که تمام رویدادهای به‌اصطلاح بزرگ و تاریخی درواقع محصول یک یا چند لحظه از زندگی خصوصی پدیدآورندگان آن رویدادهاست. یعنی آدم بدون دلایل شخصی بی‌خود سپهسالار یا آنارشیست یا سوسیالیست یا واپسگرا نمی‌شود و آن اعمال بزرگ و والا و شرم‌آوری که جهان را تا حدی دگرگون کرده‌اند کم وبیش نتیجهٔ وقایع کاملا پیش‌پاافتاده‌ای هستند که ما از آن‌ها چیزی نمی‌دانیم.

در رستوران روسی، زمان هیچ نقشی نداشت. در آن‌جا ساعتی حلبی به دیوار آویزان بود که گاه از کار می‌افتاد و گاه درست کار نمی‌کرد؛ گویی زمان را نشان نمی‌داد، بلکه می‌خواست آن را به سخره بگیرد.

باید مدت‌ها می‌گذشت تا یاد بگیرم کلمات نیرومندتر از کردارها هستند. هروقت آن ضرب‌المثل مشهور را می‌شنوم خنده‌ام می‌گیرد، همان که می‌گوید: "دوصد گفته چون نیم کردار نیست!"به‌راستی که چه سُستند کردارها! کلام برقرار می‌ماند، اما عمل از میان می‌رود! عمل را یک سگ هم می‌تواند انجام دهد، اما تنها انسان قادر به سخن‌گفتن است.

دوستان، چه بی‌رحم است سرشت آدمی. حتی آن‌گاه که اذعان می‌کنیم آدم بدطینتی بوده‌ایم، همچنان بدطینت می‌مانیم

او هم مثل من آدم شکست‌خورده‌ای بود و آدم‌های شکست‌خورده مثل بچه‌های معصوم دروغ می‌گویند. موجودیت ازدست‌رفته نیازمند شالوده‌ای از دروغ است.

گاه چنین می‌پنداریم که خدا به اروپایی‌ها ــ گرچه به او اعتقادی ندارند ــ موهبت‌های بسیاری عطا کرده است. شاید هم چون زیادی به آنان موهبت بخشیده، اعتقادی به او ندارند. همین است که گستاخ می‌شوند و گمان می‌کنند خودشان دنیا را خلق کرده‌اند. فکر می‌کنند مسئولیت ادارهٔ دنیا به عهدهٔ آن‌هاست و تازه از آن ناراضی هم هستند.