بریده‌هایی از کتاب عشق و روابط موهوم

در واقعیت، آدم‌های محدودی در این جهان پیدا می‌شوند که بتوانند خود حقیقی شما را آن طور که هستید ببینند و ستایش کنند.

احساس نفرت به نوعی فریاد زدن برای کمک است.

قسمت سخت قضیه آن است که باید با درد دوست نداشته شدن کنار بیایید و بپذیرید

چیزی که پشت همهٔ شکوه‌ها پنهان شده است، درد عمیق و رنج بزرگی است که از قطع شدن اتصال به‌وجود آمده است.

دیگری مقصر کسی است که نمی‌تواند مرا آن‌طور که هستم دوست داشته باشد. دیگریِ مقصر کسی است که به من ضربه می‌زند. دیگریِ مقصرکسی است که ابتدا با محبت‌هایش مرا فریب می‌دهد و در نهایت با کوچک‌ترین سرپیچی، مرا ترک می‌کند. در نتیجه قابل اعتماد نیست. به این ترتیب دیگریِ مقصر اعتماد ما را به زندگی سلب کرده و حس ترس را در ما پایدار می‌کند.

چرا تا این حد دیگران را قضاوت می‌کنیم؟! چون با قضاوت کردن دیگران خودمان را در جایگاه بالاتری از آنها فرض می‌کنیم

آری گفتن بی‌قید و شرط درک و ظرفیت بالای انسانی را می‌طلبد که معمولاً با تمرین‌های معنوی زیادی امکان‌پذیر است

کسی در مدرسه به ما یاد نداده بود اگر آگاه نباشید که مورد عشق و پذیرش واقعی او هستید برای درک عبادت او به مشکل بر خواهید خورد.

عشق قابل‌اعتماد وقتی در طرفین رشد می‌کند که یاد بگیریم برای تجربیات خودمان و دیگری به‌طور هم‌زمان ارزش قائل باشیم. منکر تفاوت‌ها و تجربیات یکدیگر نشویم و به تفاوت‌ها احترام بگذاریم. واقعیت اجتناب‌ناپذیر آن است که هیچ‌وقت نمی‌توانیم به‌طور کامل بر تنهایی خودمان چیره شویم و دنیای‌مان را در همهٔ ابعاد با دیگری تقسیم کنیم. درک این حقیقت به ما کمک می‌کند واقع‌بین باشیم و از خیالبافی‌های رؤیایی ذهنی دست برداریم. هم‌زمان بگذاریم این خواستهٔ ما برای داشتن روابط انسانی زنده بماند و رشد کند این نیاز به رسیدن، اجازهٔ ورود دادن، لمس کردن و لذت غرق شدن در «محبوب مقدس» برای ما لازم و ضروری است و قلب ما را محیای عشق کامل و حقیقی می‌کند.

معمولاً وقتی ما در روابط‌مان دلسرد می‌شویم به این معناست که جراحت‌های احساسی در روابط توانسته است زخم‌های گذشته را در ما دوباره فعال کند و ما نمی‌توانیم با آنها کنار بیاییم. برای مثال خشم همسر من، ممکن است ترس‌ها و پس‌خوردگی‌های گذشته را دوباره در من زنده کند. در نتیجه برای آنکه با همسر خویش در سختی‌ها روابط مثبت و آرامش‌بخشی داشته باشیم، باید قادر باشیم آگاهانه و با درک مهربانانه نقطه‌های تحریک شدهٔ احساسی خودمان و دیگری را که از گذشته در ما باقی مانده، درک و آنها را مدیریت کنیم. اگر من قادر باشم ترس‌های خود را مدیریت کنم می‌توانم خشم دیگری را هم به خوبی درک کنم.