بریده‌هایی از کتاب هفت اصل موفقیت در ازدواج و زناشویی

ممکن است خنده‌دار به نظر برسد، اما عشق در واقع زمانی در یک رابطه زناشویی رشد می‌کند که یک زوج در سوپر مارکت هستند و زن می‌گوید: "مایع سفیدکننده تمام کرده‌ایم؟" و مرد بگوید: "نمی‌دانم. اجازه بده یک گالن بردارم، شاید تمام کرده باشیم" به جای اینکه بی‌توجه و بدون احساس شانه بالا بیندازد. عشق زمانی رشد می‌کند که همسر شما سر کار روز بدی داشته است و شما یک دقیقه وقت می‌گذارید و با این که خودتان خیلی کار دارید، چند جمله انگیزه‌دهنده روی ایمیل صوتی او برایش می‌فرستید. عشق زمانی رشد می‌کند که همسرتان یک روز صبح به شما می‌گوید: "دیشب بدترین کابوس عمرم را دیدم" و شما می‌گوید: "عزیزم من الان عجله دارم، اما فعلاً بگو در کل درباره چه بود تا شب بتوانیم مفصل درباره‌اش با هم صحبت کنیم." به جای این‌که بگویید: " من وقت ندارم." در همه مثال‌های بالا، زن و شوهر دارند تلاش می‌کنند به هم توجه کنند و به سوی یکدیگر رو کنند و نه به سویی دیگر

اگریاد بگیرید در طول روز در جریان لحظات عادی و بی‌اهمیت بیشتر به سمت یکدیگر رو کنید و به هم توجه کنید، باعث می‌شوید رابطه زناشویی‌تان نه تنها مستحکم‌تر، بلکه عاشقانه‌تر شود. هربار که تلاش می‌کنید به چیزی که همسرتان می‌گوید گوش دهید و به آن عکس‌العمل نشان دهید، و به نحوی به او کمک کنید، باعث می‌شود زندگی زناشویی‌تان قدری بهتر شود. زوج‌ها اغلب به خاطر بی‌توجهی و نه بدجنسی از نیازهای عاطفی یکدیگر غافل می‌شوند.

شما همیشه اعتراضاتی به شخصی که با او زندگی می‌کنید خواهید داشت. اما بین اعتراض و انتقاد یک دنیا تفاوت وجود دارد. اعتراض فقط به کار یا عمل به خصوص که همسرتان به درستی انجام نداده است اشاره دارد. اما انتقاد کلی‌تر و عمومی‌تر است؛ چرا که اظهارنظرهای منفی درباره شخصیت درونی و شخصیت ظاهری همسرتان نیز به آن اضافه می‌شود. این جمله یک اعتراض است: "من واقعاً عصبانی هستم که تو دیشب کف آشپزخانه را جارو نکردی. ما توافق کرده بودیم که نوبتی این کار را انجام دهیم." اما جمله زیر در واقع یک انتقاد است: "چرا این‌قدر فراموش کار هستی؟ من از این که همیشه مجبور باشم وقتی نوبت توست آشپزخانه را جارو کنم متنفرم. تو خیلی بی‌توجهی." اعتراض روی یک رفتار به خصوص متمرکز است، اما در انتقاد فیتیله را بالاتر می‌برند و مقصر دانستن، سرزنش کردن، و در کل ترور شخصیت نیز به آن اضافه می‌شود.

وقتی بحثی این‌گونه، یعنی همراه با انتقاد، و یا با طعنه (نوعی از توهین و تحقیر) شروع می‌شود، در واقع با یک "شروع نا‌ملایم" و خشن آغاز شده است.

لجبازی و کج‌خلقی، رفیق قدیمی توهین و تحقیر، دقیقاً به همان اندازه به رابطه آسیب می‌رساند. لجبازی نوعی از "عصبانیت پرخاشگرانه" است چرا که در آن تهدید و برافروختگی وجود دارد.

توهین و تحقیر، بدترین سوار تباهی یک رابطه، در هر شکلی که باشد، رابطه را مسموم می‌کند، چرا که تنفر و انزجار را انتقال می‌دهد. حل یک مشکل تقریباً غیرممکن است وقتی همسر شما این پیام را دریافت می‌کند که شما از او متنفرید و انزجار دارید. توهین و تحقیر ناگزیر به درگیری و اختلاف بیشتر منجر می‌شود و نه آشتی.

راز موفقیت این زوج‌ها در نحوه مدیریت ماهرانه زندگی مشترک در جریان این مشکلات و گرفتاری‌ها بود که باعث می‌شد رابطه زناشویی‌شان همچنان شاد و مستحکم باقی بماند.

زن‌ها بیشتر از مردان تمایل دارند در مورد احساسات‌شان صحبت کنند، آنها همچنین احساسات یکدیگر را بهتر درک می‌کنند.

۸. عواطف همسرتان را تأیید کنید. به همسرتان بفهمانید که احساسات او کاملاً معقول و منطقی هستند. عبارتی که این کار را انجام می‌دهد شامل موارد زیر است: "این واقعاً ناراحت کننده است. من هم اگر در موقعیت تو بودم نگران می‌شدم. می‌فهمم چرا این‌قدر ناراحت شده‌ای."

۴. درک‌تان از مسئله را ابراز کنید. اجازه دهید همسرتان بفهمد که شما با او همدلی می‌کنید: "عجب اتفاق ناجوری! من هم اگر در این موقعیت بودم ناراحت می‌شدم. می‌فهمم چرا چنین احساسی داری."