بریده‌هایی از کتاب مجیستریوم؛ جلد دوم

«تنهایی واقعاً آدم رو داغون می‌کنه.»

انواده‌مون رو درست نمی‌شناسیم.

او کم‌کم نگران دنیایی شده بود که انگار هیچ آدم خوبی در آن نمانده بود. انگار تنها تفاوت آدم‌های دنیا، در کوتاه و بلند بودن فهرست کارهای شرورانهٔ آن‌ها بود

او کم‌کم نگران دنیایی شده بود که انگار هیچ آدم خوبی در آن نمانده بود. انگار تنها تفاوت آدم‌های دنیا، در کوتاه و بلند بودن فهرست کارهای شرورانهٔ آن‌ها بود.

درضمن، همه می‌دونن کنستانتین مدن خیلی جذاب بوده و تابلوئه که کال نیست.» کال گفت: «دستت درد نکنه.»

او کم‌کم نگران دنیایی شده بود که انگار هیچ آدم خوبی در آن نمانده بود. انگار تنها تفاوت آدم‌های دنیا، در کوتاه و بلند بودن فهرست کارهای شرورانهٔ آن‌ها بود.

هوک ناله‌ای کرد و روی زمین ولو شد. کاملاً معلوم بود که از این‌همه حرف حوصله‌اش سر رفته است. هوک گرگِ عمل بود.

کال مجبور بود بپذیرد حق با تاماراست. آن‌ها حسابی کثیف بودند، برخلاف توی فیلم‌ها که بازیگرها در چنین شرایطی فقط یک لکهٔ گلی هنری روی گونه‌شان افتاده است. لباس‌های فرم آن‌ها پاره‌پوره، خونی و آغشته به کثافت چرب عنصری فلزی بود.

چطور کسی می‌تواند هیولایی را بکشد که درون خودش است.

او کم‌کم نگران دنیایی شده بود که انگار هیچ آدم خوبی در آن نمانده بود. انگار تنها تفاوت آدم‌های دنیا، در کوتاه و بلند بودن فهرست کارهای شرورانهٔ آن‌ها بود.

چطور کسی می‌تواند هیولایی را بکشد که درون خودش است.

کسی که چیزی را دوست ندارد، هیچ چیز را نمی‌فهمد.

من خسته‌ت می‌کنم، ولی وقتی‌که می‌رم، تو غصهٔ از دست دادنم رو می‌خوری. تو می‌تونی من رو بکشی، ولی من هیچ‌وقت نمی‌میرم.

کم‌کم نگران دنیایی شده بود که انگار هیچ آدم خوبی در آن نمانده بود. انگار تنها تفاوت آدم‌های دنیا، در کوتاه و بلند بودن فهرست کارهای شرورانهٔ آن‌ها بود.

«قضیه مربوط به پدر یه نفری نیست که رفته گم‌وگور شده؟ جادوگرها اصلاً خوش‌حال نمی‌شن اگه بفهمن که دارین می‌رین سراغش. استاد روفوس...» کال گفت: «باید بکشیمش.» هوک غُرغُر کرد. آرون با هشدار گفت: «استاد روفوس رو؟» کال گفت: «نه! معلومه که استاد روفوس نه! جاسپر رو! جسدشم زیر یه‌عالمه سنگ پنهون می‌کنیم. کی می‌فهمه؟» تامارا گفت: «کال، احمق نشو!»

دست بردار از این فیلم بازی کردن که انگار همه‌چی رو می‌دونی، درحالی‌که هیچی نمی‌دونی

«پایان نزدیک‌تر از اونیه که فکرش رو بکنی.»

کال دلش می‌خواست برای تامارا ادا دربیاورد، اما مطمئن بود که گیر می‌افتد. این هم از مشکلات کلاس‌های کم‌جمعیت بود.

«همه‌چی در تعادل قرار می‌گیره.»

«بعضی از آدم‌ها باید دوستِ هم باشن و بعضی هم قراره باهم دشمن بشن. جهان بالاخره کار خودش رو می‌کنه.»