بریده‌هایی از کتاب مجیستریوم؛ جلد دوم

کال دعا می‌کرد دیدن سر بریدهٔ کنستانتین به کسی آسیب مغزی نزده باشد؛

آدم نمی‌تواند هیولایی را بکشد که درون خودش است

«مسئلهٔ مهم اینجاست که باید یاد بگیرین همیشه شرایط رو کنترل کنین. باقی آدم‌ها به شرایط واکنش نشون می‌دن، ولی اگه شما شرایط رو کنترل کنین، قدرت دست شماست.»

«من خوب می‌دونم ازدست‌دادن یعنی چی. این تویی که هیچی دربارهٔ من نمی‌دونی.»

حتی اگه هیچ‌وقتم یادت نیاد، ذاتت رو که نمی‌تونی عوض کنی

من اون کسی نیستم که تو می‌خوای.

من نه کسی هستم که تو می‌خوای باشم و نه می‌تونم به اون آدم تبدیل بشم!

آیا هیچ‌وقت می‌توانست کسی را آن‌قدر دوست داشته باشد که همه‌چیز را به‌خاطر او زیر پا بگذارد؟ که بخواهد کل دنیا را برای بازپس گرفتن آن یک نفر، با خاک یکسان کند؟

با انجامش یا می‌بازی یا از همه بیشتر می‌بری. اون چیه؟

«خُب، شروع می‌کنیم. چیزی که آغاز داره، ولی پایان نداره؛ البته پایان همهٔ چیزاییه که آغاز می‌شن!» کال گفت: «مرگ.»

یه چیزایی هست که واقعاً نمی‌شه اداش رو درآورد.

می‌تونست بدتر از این باشه.

«چرا می‌خوای بدونی؟ که بعدش بری واسه همه تعریف کنی؟»

: «من اینجا چغندرم!»

«یا شایدم اصلاً بهتره بری توی قیافه و باهاش حرف نزنی. من با تامارا که حرف نمی‌زنم، خودش میاد سراغم و من رو کتک می‌زنه. اینم می‌تونه یه راهی باشه که کیمیا اول بیاد سراغ تو. تازه، اگه بزندت، یَخِتون هم وا می‌شه.» الکس گفت: «شایدم مَفصل شونه‌م وا بشه!»

می‌خواست یاد بگیرد چطور حتی تصادفی به کسی آسیب نرساند.

«آدم‌های مثل آرون، این‌قدر مؤدب و آقا برخورد می‌کنن که یهو کاسهٔ صبرشون لبریز می‌شه و یه‌دونه از این پیری الاغ‌ها رو می‌فرستن به جهنم.»

برای خودته؛ به نفعته. آدم‌های وحشتناکی توی دنیا وجود دارن که می‌تونن بلاهای ترسناکی سرت بیارن؛ ازت سوء استفاده می‌کنن. نمی‌تونم چنین اجازه‌ای بدم.» -«واسه همینه که می‌خوای قبل از همه، اول خودت یه بلای وحشتناک سرم بیاری؟»

چطور کسی می‌تواند هیولایی را بکشد که درون خودش است.

«مسئلهٔ مهم اینجاست که باید یاد بگیرین همیشه شرایط رو کنترل کنین. باقی آدم‌ها به شرایط واکنش نشون می‌دن، ولی اگه شما شرایط رو کنترل کنین، قدرت دست شماست.»