بریده‌هایی از کتاب استالین

رهبران بلشویک خوشحال بودند که این بار اِس‌اِرهای چپ‌گرای ابله را از گردونهٔ بازی خارج کرده‌اند. بیست سال بعد، اکثریت این جمعِ خوشحال دوباره در همین «تالار ستون» حضور خواهد یافت، این بار در نقش متهم. استالین محکمه‌های خود را برضد بلشویک‌های قدیمی در این‌جا برپا خواهد کرد. از این‌جا آنان را با حکم اعدام مرخص می‌کنند. ولی فعلاً خوشحالند.

برای موفقیت انقلاب نیازی به قیام همهٔ مردم نیست. انقلاب وظیفهٔ گروه معدودی است و کامیابی آن نتیجهٔ توطئهٔ موفق رهبران انقلابی است.

انقلاب‌های عظیم در خون‌های عظیم زاده می‌شوند.

. این گفتهٔ چرچیل مشهور است که: «اگر هیتلر جهنم را اشغال کند، من در مجلس عوام از شیطان کمک خواهم خواست.»

هنگامی که شیطانِ دیگری حزبی شیطانی را نابود می‌کرد،

اِس‌اِرها، کادت‌ها، گارد سفید، و خلاصه بر همهٔ این‌ها پیروز شده بودند.

با دستکش سفید انقلاب نمی‌کنند»؟

از ۱۳۹ نفر رهبران حزب که در کنگره حضور داشتند، فقط ۳۱ نفر به مرگ طبیعی درگذشتند.

در تمام این مدت ارباب بی‌رحمانه با خویشاوندان او تسویه‌حساب می‌کرد. کار را با دستگیری سرگِی، پسر کوچک تروتسکی، آغاز کرده بود که دانشمند بود و بی‌سر و صدا در مسکو زندگی می‌کرد.

روزنامهٔ کلام روس در آن روزها با شگفتی نوشت: «روستا به چه سادگی از تزار دست کشید... تصورش هم دشوار است، گویی خاک آستینشان را تکاندند.»

در آغاز لبخند می‌زند و با هر کس رودررو می‌شود، در آغوشش می‌گیرد... بسیار وعده می‌دهد... ولی هنگامی که فرمانروا شد و دریافت شهروندانی که او را بدان‌جا رسانده‌اند نقدش می‌کنند، ناچار خواهد شد به‌تدریج همهٔ منتقدان خود را نابود کند، تا آن‌جا که نه دوستی برایش باقی بماند و نه دشمنی. (افلاطون)

نام مالینوفسکی، به همراه آزِف و دِگایف، مترادف با خبرچینی بود.

بیلیایف، ناظم مدرسه، آدم نرمخو و مهربانی بود. ولی شاگردان از او نمی‌ترسیدند و به همین علت احترامی هم به او نمی‌گذاشتند. سوسو این درس را نیز به خاطر خواهد سپرد.

چرا لنین که اطرافش را انقلابیون یهودی فرا گرفته بودند و خود خون یهودی در رگ داشت، این یهودستیزی کبا را که روشنفکران واقعی از آن نفرت داشتند، بر او می‌بخشید و پس از چنین گفته‌هایی همچنان او را به همهٔ کنگره‌ها دعوت می‌کرد؟ این امر را فقط می‌توان با توصیهٔ دانستنی‌های یک انقلابی توجیه کرد: «رفقا را فقط باید با معیار منفعت آنان برای امور سنجید.»

در همان حال که آنان دربارهٔ انقلاب بحث می‌کردند، انقلاب خود آغاز شد. بی‌نظمی‌های دسته‌جمعی، حمله به پلیس، آشوب در ارتش، سنگربندی‌های خیابانی... انقلاب همیشه به تئاتر می‌ماند.

یوژوف در یکی از یادداشت‌ها، ضمن اعلام دستگیری گروهی دیگر از رهبران، نوشت: «اطلاعات دربارهٔ گروه دیگری از مظنونان در دست بررسی است.» و بلافاصله دستور و تشر ارباب: «بررسی لازم نیست. دستگیر شوند.» فقط او، یعنی ارباب، می‌تواند تظاهر به قانون‌مندی کند. یوژوفِ نوکر باید انجام وظیفه کند: نابودی سریع و مؤثر حزب قدیمی. یوژوف هم در تلاش است... ۱۲ نوامبر ۱۹۳۸، او روی کاغذ کثیف و مچاله‌شده‌ای (وقت ندارد: شب و روز اعدام در جریان است) می‌نویسد: «به رفیق استالین. فهرست دستگیرشدگان مشمول دادگاه ردهٔ اول را می‌فرستم» (اعدام). و دستور: «موافق اعدام همهٔ ۳۱۶۷ نفر. استالین، مولوتوف.» امضای ارباب پای ۳۶۶ فهرست هست، شامل ۰۰۰, ۴۴ نفر.

اغلب گفتهٔ ماساریک، رئیس‌جمهور چک، را برای من تکرار می‌کرد که: «خوشبختی چیست؟ خوشبختی یعنی حق داشته باشی به میدان اصلی شهر بروی و از ته دل فریاد بکشی: " خدایا، عجب حکومت مزخرفی داریم!"»

سرزمین پو یی به چین کمونیستی منضم شد و ارباب امپراتور مخلوع را نزد «برادر چینی» خود، یعنی مائو تسه‌دونگ،

این کمینترن در سال ۱۹۳۹ از پیمان استالین با هیتلر پشتیبانی می‌کند و هنگامی که ارباب صلاح بداند، مطیعانه خود را منحل خواهد کرد.

کمینترن جدیدی زاده شد ــ آبدیده و حرف‌شنو.