بریده‌هایی از کتاب متل کالیویستا

معنی «آزاد» این نیست. آزادی یعنی تا جرمت ثابت نشده بی‌گناهی، نه این‌که هرچقدر هم آدم خوبی باشی در هر صورت گناهکار شناخته بشی.

افسر فیلیپس با دهان بسته خندید

هر آدم بزرگی باید بداند که وقتی به یک بچه می‌گوید به فلان‌چیز دست نزن در واقع او را دعوت کرده است که حتماً این کار را بکند.

آدم‌ها عوض نمی‌شوند. قلب ما مثل یک کش پلاستیکی است. ممکن است کمی‌کش بیاید، ولی در نهایت به حالت اولش برمی‌گردد.

بعضی وقت‌ها اتفاق‌های وحشتناکی می‌افتد و هیچ‌چیز از این وحشتناک‌تر نیست که کسی را نداشته باشی تا برایش تعریف کنی.

آزادی یعنی تا جرمت ثابت نشده بی‌گناهی

بعضی وقت‌ها که چیزی را از ته دل می‌خواستم، از خودم می‌پرسیدم که به ازای آن حاضرم چه چیزی را از دست بدهم؟

در آمریکا سر هر کسی به کار خودش است و برای همین است که آن اتفاق‌ها این‌جا نمی‌افتند.

جنگیدن فایده نداره... آدم‌ها همون‌جوری که هستن می‌مونن

بعضی وقت‌ها با خودم فکر می‌کردم اگر یک مادر آمریکایی داشتم چطور می‌شد. فقط برای یک روز.

بهتر بود بعضی چیزها راز باقی بمانند

چیزایی که به نظر ما اشتباه می‌آن همیشه هم اشتباه نیستن. بعضی وقت‌ها یه اشتباه در واقع یه فرصته، ولی ما همون لحظه و همون‌جا متوجهش نمی‌شیم

«باید تلاش کنیم. باید تلاش کنیم و سرنوشتمون رو قبول کنیم.»

زندگی‌مون هیچ‌وقت منصفانه نیست

بعضی وقت‌ها زندگی ترسناک می‌شه

کدامش بهتر است؛ این‌که چیزی را فقط برای یک ثانیه داشته باشی و آن را از تو بگیرند یا این‌که هیچ‌وقت آن را نداشته باشی.

آمریکا جای حیرت‌انگیزی است

سرم را بلند کردم و مادرم را دیدم که جلوی پیشخان خم شده و دستش را جوری بالا گرفته که انگار می‌خواهد عکس بگیرد. همیشه همین کار را می‌کند. می‌گوید عکس گرفتن از لحظه‌های شیرین زندگی خیلی مهم است، حتی اگر این عکس فقط در ذهنتان ثبت بشود.

برای لوپ و هفتگی‌ها از اولین هالووینمان در آمریکا گفتم. برایشان گفتم که نمی‌دانستیم هالووین چیست و از دیدن غریبه‌هایی که با لباس دیوها و جادوگران درِ خانه‌مان را می‌زدند به‌حدی وحشت‌زده بودیم که همهٔ چراغ‌ها را خاموش کردیم و پشت مبلمان قایم شدیم.

من خاطرات شیرینی از پلیس‌های چین داشتم. ما عادت داشتیم که آن‌ها را هم عمو صدا کنیم. آن‌ها به سالخورده‌ها کمک می‌کردند که از خیابان رد شوند و اگر گم می‌شدند، راه خانه‌هایشان را برایشان پیدا می‌کردند. حتی نمی‌دانم که اسلحه داشتند یا نه. توی مدرسه راجع بهشان آهنگ می‌خواندیم؛ آهنگ‌هایی مثل: «اگر توی خیابون باشم و یک سکه پیدا کنم، اون رو می‌دم به عمو پلیسه.» این‌جا همه‌چیز فرق می‌کرد. این‌جا پلیس‌ها تفنگ داشتند و اگر سکه‌ای پیدا می‌کردید، شک ندارم که نگه‌اش می‌داشتید. من